Articles
We are publishing here issue No.4 for the year 2021 (Issue No. 142) of Communist of Leningrad, the bi-monthly publication of the Russian Party of Communists in Leningrad (St. Petersburg).
Marx’s reference to Hegel has been proven right once more: every historically significant event takes place twice – first as tragedy, then as farce! The Egyptian Revolution had ended in tragedy. It seems like the imperialist coup d’Etat in Tunisia will look like a caricature of its Egyptian counterpart in 2013.
Marx’ın Hegel’e atıfla söylediği söz yine haklı çıktı: Tarihte her büyük olay iki kere gerçekleşiyor. İlkinde trajedi olarak, ikincisinde komedi! Mısır devrimi bir trajedi ile sona ermişti. Öyle görünüyor ki, Tunus’taki emperyalizm darbesi onun bir karikatürü olacak.
Iran has rejuvenated with demonstrations and strikes. The state of the Islamic Republic of Iran reacted with violence as expected. Yet the masses have already begun calling for the unity of all peoples in Iran. We are relaying the events from the pen of an Iranian comrade.
İran yeniden gösteri ve grevlerle canlanmış bulunuyor. Tabii İran İslam Cumhuriyeti devletinin tepkisi her zamanki gibi şiddet dolu. Ama kitleler İran’ın bütün halklarını birleşmeye çağıran sloganlar atmaya bile başladılar. Olayları İranlı bir yoldaşımızın kaleminden aktarıyoruz.
События, произошедшие на Кубе в воскресенье, 11 июля 2021 года, к настоящему времени знакомы всем во всем мире и не нуждаются в повторении. Почти беспрецедентная волна протестов вспыхнула во многих городах по всей стране, включающая три различных набора требований: требования, связанные с ужасным экономическим кризисом и чрезвычайной ситуацией в области здравоохранения, которые захватили страну; требования свободы выражения мнений, собраний, ассоциаций и т.д.; требования свергнуть то, что некоторые из демонстрантов назвали “диктатурой”. Это последнее требование было дополнено лозунгом “patriayvida” (родина и жизнь), который был разработан в качестве альтернативы знаменитому лозунгу кубинской революции “patriaomuerte” (родина или смерть)
Έξι ημέρες μετά τα γεγονότα και μετά από ενδελεχή ανάλυση, η συλλογικότητα Comunistas ανακοίνωσε την επίσημη θέση της σχετικά με τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Κούβα την περασμένη Κυριακή 11 Ιουλίου ( Acerca de las protestas en Cuba del 11 de julio ).
Τα γεγονότα που συνέβησαν στην Κούβα την Κυριακή 11 Ιουλίου 2021, είναι πλέον γνωστά σε όλους σε όλο τον κόσμο και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Ένα σχεδόν άνευ προηγουμένου κύμα διαμαρτυριών ξέσπασε σε πολλές πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα με τρεις διαφορετικές κατηγορίες αιτημάτων: αιτήματα που σχετίζονται με την τρομερή οικονομική κρίση και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην υγεία που στραγγαλίζει τη χώρα˙ αιτήματα για ελευθερία έκφρασης, συνάθροισης, συνδικαλισμού κ.λπ.˙ αιτήματα ανατροπής αυτού που ορισμένοι από τους διαδηλωτές ονόμασαν «δικτατορία». Αυτό το τελευταίο αίτημα συμπληρώθηκε από το σύνθημα “patriayvida” (πατρίδα και ζωή), που σχεδιάστηκε ως εναλλακτική στο περίφημο σύνθημα της κουβανικής επανάστασης “patriaomuerte” (πατρίδα ή θάνατος).
وقايعي كه رو يكشنبه ١١ ژوئيه ٢٠٢١ ( مصادف با ٢٠ تير ١٤٠٠) در كوبا رخ داد ،كمابيش به گوش جهانيان رسيده است و در اينجا نيازي به تكرار آنها نيست. در بسياري از شهرهاي كوبا موجي از اعتراضات شروع شده است كه تقریبا تا کنون در اين كشور بي سابقه بوده است. معترضان خواستار سه دسته از مطالبات متمايز بودند:
Esta declaración del DIP sobre los acontecimientos en Cuba fue publicado en inglés y en turco jueves, el 15 de julio 2021. Debido al tiempo necesario por la traducción podemos publicarlo en español solo hoy.
Los hechos que ocurrieron en Cuba el domingo 11 de julio de 2021 ya son familiares para todos en todo el mundo y no es necesario repetirlos. Una ola de protestas casi sin precedentes estalló en muchas ciudades de todo el país que involucró tres conjuntos distintos de demandas: demandas relacionadas con la terrible crisis económica y emergencia de salud que han tomado al país en sus garras; demandas de libertad de expresión, asamblea, asociación, etc .; demandas para derrocar lo que algunos de los manifestantes llamaron la “dictadura”. Esta última demanda se complementó con el lema “patria y vida”, que fue diseñado como una alternativa al famoso lema de la revolución cubana “patria o muerte”.
Küba’daki 11 Temmuz protestoları ile ilgili üç ayrı niteleme yapılmış durumda. Hükümet bunların karşı devrimciler ve komünistler arasındaki bir çatışma olduğunu iddia ediyor; burjuva basın ezilenlerin diktatörlüğe karşı başkaldırısı olarak anlatıyor; bazı başkaları ise bunun yozlaşmış bürokrasiye karşı devrimci işçi sınıfının ayaklanması olduğunu savunuyor.
Bunların hiçbirisi protestoların doğasını anlamak için faydalı değil.
This is the original English translation of the analysis put forward by the comrades of the blog comunistascuba.org of the events of last Sunday, 11 July 2021. It is a very sensitive analysis of the different aspects of the events and provides the reader with a complex picture which cannot be reduced to simplistic ready-made formulae. It is entirely in conformity with the statement of the DIP put forth earlier. We recommend it heartily to our readers.
A seis días de los acontecimientos y tras un profundo análisis, Comunistas da a conocer su posición oficial acerca de las protestas que tuvieron lugar en Cuba el pasado domingo, 11 de julio.
De manera casi simultánea y con mayor o menor intensidad, el domingo 11 de julio Cuba vivió una serie de estallidos sociales que abarcaron al menos a 6 de las 14 provincias que conforman el país. En los 62 años transcurridos desde el triunfo de la Revolución dirigida por el comandante Fidel Castro, Cuba no había enfrentado una situación como ésta.
In diesen Tagen sind ein großer Teil der Leih- und Werkvertragsarbeiter*innen (ab jetzt LWA) der iranischen Öl- und Gasindustrie im Streik. Die landesweiten Streiks wurden vor 16 Tagen (19. Juni) begonnen und jetzt sind mehr als 40 tausend LWA in mehr als 80 Industrieanlagen für Öl und Gas im Streik 1 (Siehe die Forderungen der LWA im 1. Anhang). Denjenigen, die die Nachrichten über weltweite Arbeitskämpfe folgen, ist schon bewusst, dass im Iran zumindest seit zehn Jahren tägliche Proteste und Streiks der Arbeiter*innen zu „normalen“ Ereignissen des Tages gehören. Die Verschärfung des Neoliberalismus2 wurde mit der strukturellen Ineffizienz und Korruption des Staats, den massiven Kosten der steigenden Militarisierung sowie den internationalen Wirtschaftssanktionen kombiniert, um zusammen zu einer tiefgehenden Krise zu führen.
این روزها بخش بزرگی از کارگران صنعت نفت و گاز ایران در اعتصاب‌اند. ۱۶ روز از شروع این اعتصابات سراسری (۱۹ ژوئن) گذشته است و اکنون بیش از چهل‌هزار کارگر پیمانی در حدود ۸۰ واحد صنعتی نفت‌وگاز در اعتصاب به‌سر می‌برند2 (نگاه کنید به مطالبات این کارگران در پیوست ۱). کسانی که اخبار مبارزات کارگری در سطح جهان را دنبال می‌کنند می‌دانند که دست‌کم طی ده سال گذشته برپایی اعتراض و اعتصابِ کارگری در ایران رویدادی «عادی» و روزمره بوده است. پیشروی عنان‌گسیخته‌ی نولیبرالیسم3 در ایران در ترکیب با ناکارآمدی و فساد ساختاریِ دولت، هزینه‌های سنگین بسط نظامی‌گری و فشار تحریم‌های بین‌المللی به یک بحران اقتصادی تمام‌عیار منجر شده است.
Küba’da 11 Temmuz 2021’de cereyan eden olaylar artık herkes tarafından bilinmektedir ve tekrarlanmasına gerek yoktur. Ülke genelinde çok sayıda şehirde daha önce eşi hemen hemen görülmemiş biçimde patlak veren protesto dalgalarının, her biri ayrı düşünülmesi gereken üç dizi talebi vardı: yaşanan korkunç ekonomik kriz ve sağlık sisteminin içinde bulunduğu acil durum ile ilgili talepler; ifade, gösteri ve örgütlenme özgürlükleri ile ilgili talepler; bazı protestocuların “diktatörlük” olarak tanımladığı sistemin alaşağı edilmesine yönelik olanlar. Bu son talebe, Küba devriminin meşhur “ya vatan ya ölüm!” sloganına alternatif olarak tasarlanan, “hem vatan hem yaşam!” sloganları da eşlik etmekteydi.
The events that occurred in Cuba on Sunday, 11 July 2021, are by now familiar to everyone around the world and need not be repeated. An almost unprecedented wave of protests broke out in many cities across the country involving three distinct sets of demands: demands related to the terrible economic crisis and health emergency that have taken the country in their grip; demands for freedom of expression, assembly, association etc.; demands to bring down what some of the demonstrators called the “dictatorship”. This last demand was complemented by the slogan “patria y vida” (homeland and life), which was designed as an alternative to the famous slogan of the Cuban revolution “patria o muerte” (homeland or death).
We are publishing here issue No.3 for the year 2021 (Issue No. 141) of Communist of Leningrad, the bi-monthly publication of the Russian Party of Communists in Leningrad (St. Petersburg).
Petrol, doğalgaz ve petrokimya sanayisinde proje bazlı çalışan geçici sözleşmeli işçilerin grevinin başlamasının üzerinden iki haftadan fazla süre geçti. Grev, petrol sanayisindeki iş güvencesi eksikliğine karşı 26 Haziran 1400’de (Hicrî takvime göre, Miladi takvime göre ise 2021) başlamıştı. Yüzlerce kadın ve erkek işçinin katıldığı grev İran’ın önemli petrol havzalarında gerçekleşti: Aseluye, Lavan, Bahregan ve Bender Abbas.
Mehr als zwei Wochen ist seit. dem Generalstreik der Arbeiter (dh. Arbeitnehmer mit Befristeter Vertrag) in der Öl-, Gas- und petrochemischen Industrie vergangen.
Am 26. Juni 1400 (Nach der islamischen Kalender, 2021 nach der Gregorianischen Kalender) begann der Arbeiter Streik gegen die "mangelnde Arbeitsplatz Stabilität" in der Ölindustrie.
Une grève des ouvriers précaires, contre le « manque de stabilité de l'emploi » dans l'industrie pétrolière, avait déjà eu lieu le 26 juin 1400 (selon le calendrier islamique, 2021 selon le calendrier grégorien). Une grève composée de centaines de travailleurs et travailleuses dans les zones pétrolières importantes de l’Iran, tel que: Assaluyeh, Lavan, Bahregan et l'une des dizaines de plates-formes pétrolières totales à Bandar Abbas.
بیش از دو هفته از اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای (یعنی بدون قرارداد ثابت کاری) در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی می‌گذرد.
اعتصاب کارگران علیه «فقدان ثبات شغلی» در صنایع نفتی، پیش‌تر در ۵خرداد ۱۴۰۰هم شکل گرفته بود. اعتصابی متشکل از صدها کارگر زن و مرد که در مناطق مهم نفتی ایران به وقوع پیوست: مناطق عسلویه، لاوان، بهرگان و یکی از ده‌ها مجموع سکوهای نفتی بندرعباس.
BFV: The workers' strike against the "lack of job stability" in the oil industry had already taken place on June 26, 1400(according to the Islamic calendar, 2021 according to the Gregorian calendar). A strike consisting of hundreds of male and female workers took place in important oil areas of Iran: Assaluyeh, Lavan, Bahregan, and one of the tens of total oil rigs in Bandar Abbas.
We are proud to present to our readers Issue No. 2 (9) for 2021 of Советское Возрождение. Бюллетень Ассоциации «Советский Союз» or in English Soviet Renaissance. Bulletin of the Association “Soviet Union”.
Nizar Banat, connu pour sa ferme opposition au gouvernement collabo de Mahmoud Abbas, a été placé en garde à vue tôt ce matin (le 26 Juin) par les forces de sécurité de l'Autorité palestinienne. Peu de temps après, il a été annoncé qu'il était décédé alors qu'il était en détention. Mais ni sa famille ni les Palestiniens ne font confiance à cette déclaration.
Nizar Banat, known for his staunch opposition to the collaborationist Mahmoud Abbas government, was taken into custody early this morning by the security forces of the Palestinian Authority. Soon thereafter it was announced that he passed away while under custody. But neither his family nor the Palestinians trust this statement
Filistin’de işbirlikçi Mahmud Abbas yönetimine muhalif tutumuyla tanınan siyasetçi Nizâr Benât, Filistin Özerk Yönetimi güvenlik güçlerince bu sabah erken saatlerde gözaltına alındı. Kısa bir süre sonra da kendisinin gözaltında yaşamını yitirdiği açıklandı. Ancak ne ailesi ne de Filistinliler bu açıklamaya inanmıyor.
Информационное письмо № 1
Ассоциация марксистского обществоведения
совместно с Домом Плеханова Российской национальной библиотеки
проводит
the Association for Marxist Social Sciences (AMSS), Plekhanov House of the National Library of Russia, and Rosa Luxemburg Foundation are pleased to announce the International Scientific Conference “Soviet Union: an alternative of the past, or did it have a future?” to be heldat Plekhanov House on November 12-13, 2021, St.-Petersburg.
Возвращение исторических лидеров марксистского движения в центр исторического размышления может означать разные вещи в случае разных деятелей. Для такого человека, как Антонио Грамши, долгое время подвергавшегося оскорблениям со стороны либеральных левых и тщательно искаженного для того, чтобы служить их собственным интересам, акт, который пытается вернуть его в центр внимания марксистов, подразумевает почти своего рода реабилитацию, своего рода переоткрытие после того, как на протяжении десятилетий навалилось столько сброда. Для такого человека, как Карлос Мариатеги, это означает расширение географического и национально-культурного охвата марксизма на области, которые считаются периферийными по отношению к капиталистической мировой системе, примерно Латинская Америка в его случае. Для Розы Люксембург это означает сразу так много вещей, что только серьезный анализ ее практических достижений и сферы ее теоретических интересов может оживить большой интерес, который она представляет для марксистов разных взглядов.
The return of the historic leaders of the Marxist movement to the centre of historical reflection may imply different things in the case of different figures. For someone like Antonio Gramsci, long abused by the liberal left and thoroughly distorted in order to serve their own interests, an act that tries to return him to the centre of the attention of Marxists implies almost a kind of rehabilitation, a kind of rediscovery after so much rabble has been heaped on him throughout the decades. For someone like Carlos Mariátegui, it means expanding the geographic and national-cultural reach of Marxism into areas that are considered to be peripheral to the capitalist world system, roughly Latin America in his case. For Rosa Luxemburg it means so many things at once that only a serious analysis of her practical achievements and of the scope of her theoretical interests can bring alive the great interest she presents to Marxists of different persuasion.
Days and weeks have passed since the political earthquake of the US elections on November 3, and the aftershocks, very high on the Richter scale, continue.
Nero Trump insists on denying his defeat, the world burning – and like any Nero likes to sing when Rome and the universe burn…
His first act, after the election, was to depose Defense Minister Mark Esper, who last summer refused to send troops to suppress the popular uprising following the murder of George Floyd. Esper was replaced by Christopher Miller, a former Green Special Forces Colonel and director of the National Counter-Terrorism Center (NCTC). He then forced the resignation of Deputy Defense Secretary James Anderson, third in command, and placed his Praetorians in key positions at the Pentagon and security services.
So the peoples’ rebellion has come back to the United States of America. And what a comeback! At the time of writing, the people have been on the streets for three weeks already, have united black and white (and Latino/a and Asian and all the others) in the fight for justice and social provision, have defied the aggressive tactics of the police from New York to California, have humiliated Trump in his quest for recourse to the military in fighting the masses, have thus “dominated” the street, to use Trump’s military term, to the chagrin of the forces of “law and order”, and have thus wrested concessions from the forces of the established capitalist order. What achievements!
تتضافر قوى قمع الدولة الإسرائيلية مع المستوطنين اليهود المتطرفين، وحركة التطهير العرقي الإسرائيلي الأوسع لإخماد نضال الشعب الفلسطيني الذي يقصد ضمان سلامة منازلهم ووطنهم، في القدس، خصوصاً في القدس الشرقية. السبب الحقيقي لهذا النضال هو المشروع الصهيوني للتطهير العرقي لشعب الفلسطينيين. هذا ما يناضل الفلسطينيون من أجله بحق. هذه حرب شارع تلو شارع حول المدينة.
هذا ليس نضالاً دينيّاً. هذا النضال هو نضال من أجل مستقبل القدس\أورشليم. نضال لأجل مستقبل فلسطين التاريخية. هذه الحرب التي نُصِبت للقدس\أورشليم حقاً هي حرب على الشعب الفلسطيني.
Репрессивные силы государства Израиль объединились с крайне правыми еврейскими поселенцами и более широким израильским движением за этническую чистку, чтобы подавить борьбу палестинской общины Иерусалима, в первую очередь - Восточного Иерусалима, за защиту своих домов и своей страны. На момент написания этого заявления сообщалось, что 26 человек, в том числе девять детей, погибли в Газе под израильской бомбардировкой, помимо сотен раненых в самом Аль-Кудсе / Иерусалиме.
Οι δυνάμεις καταστολής του ισραηλινού κράτους έχουν συνενωθεί με τους ακροδεξιούς Εβραίους εποίκους και το ευρύτερο ισραηλινό κίνημα εθνοκάθαρσης, για να δώσουν τέλος στην πάλη της παλαιστινιακής κοινότητας της Ιερουσαλήμ και ιδιαίτερα της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, να προστατέψει τα σπίτια της μέσα στην ίδια την χώρα της. Την ώρα που γράφεται αυτή η Ανακοίνωση [14 /5/21], 119 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων 31 παιδιά, αναφέρεται ότι σκοτώθηκαν στην Γάζα από τους βομβαρδισμούς των Ισραηλινών καθώς και σε διάφορες ισραηλινές πόλεις( σε σύγκριση με 6 Ισραηλινούς Εβραίους ανάμεσά τους και ένα παιδί).
The forces of repression of the Israeli state have joined hands with far-right Jewish settlers and the broader Israeli ethnic cleanser movement to put down the struggle of the Palestinian community of Jerusalem, and in particular of East Jerusalem, to safeguard their homes and their country. As of the posting of this statement, 119 Palestinians, including 31 children, have been reported dead in Gaza under Israeli bombardment, as well as in various Israeli cities (compared with 6 Israeli Jews, including one child). The number of injured Palestinians rise to 830 in Gaza alone.
İsrail Devleti’nin baskı aygıtları, Kudüs’te ve bilhassa Doğu Kudüs’te yaşayan, evlerini ve vatanlarını korumak için mücadele içindeki Filistin halkını ezmek amacıyla sağcı Yahudi yerleşimcilerle ve daha genel olarak etnik arındırmacı hareketle el ele vermiş bulunuyor. Bu bildirinin yayınlanışı esnasında Kudüs içindeki yüzlerce yaralıya ek olarak, İsrail bombardımanı altındaki Gazze’de ve İsrail kentlerinde Filistinlilerden ölü sayısı 31’i çocuk 119 kişiye ulaşmıştı (biri çocuk 6 Yahudi’ye karşılık). Sadece Gazze’de yaralı Filistinli sayısı 830’a yükselmişti.
روز شنبه ۱۸اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، کارگران «شرکت نیشکر هفت‌تپه»، یک دستاورد بزرگ خود را اعلام کردند:
«هفت‌تپه با دستان خود کارگرانْ آزاد شد».
7 Mayıs 2021 Cumartesi günü, Yedi Tepe (Haft Tapeh) Şeker Kamışı Şirketi çalışanları büyük bir başarıyı açıkladılar:
"Hafta Tapeh kendi işçilerinin elleriyle kurtarıldı."