Articles
1 El levantamiento armado palestino del 7 de octubre de 2023 que rompió –literal y metafóricamente– las barreras de la ocupación que rodean a Gaza, martirizada durante mucho tiempo, marca un punto de ruptura en Medio Oriente y la política mundial.
Después de décadas, impuso una derrota humillante al ejército de ocupación israelí, expuso no sólo el fracaso de la todopoderosa y armada inteligencia israelí de alta tecnología sino, sobre todo, la quiebra del gobierno sionista de extrema derecha de Netanyahu y de todo el proyecto sionista. y el colonialismo de los invasores ocupantes. La enorme conmoción de la conciencia de masas de la propia población judía israelí, frente a las víctimas civiles, los muertos y los rehenes, viene acompañada del reconocimiento de que la ocupación y la represión del pueblo palestino por un “Estado judío” supremacista no puede proporcionar ningún “refugio nacional para judíos” sino una trampa mortal y un desastre.
Uzun zamandır acı çektirilen Gazze’yi çevreleyen işgal duvarlarını sembolik ve fiilî anlamda yıkıp geçen 7 Ekim 2023 tarihli Filistin silahlı ayaklanması, Ortadoğu ve dünya politikasında bir kırılma noktasına işaret ediyor.
Bu ayaklanma, seneler sonra işgalci İsrail ordusunu utanç verici bir yenilgiye uğratarak yalnız tepeden tırnağa yüksek teknolojik donanımlı ve silahlı İsrail istihbaratının zayıflığını değil, en başta aşırı sağcı Siyonist Netanyahu hükümetinin ve bir bütün olarak yerleşimci-sömürgeci Siyonist projenin iflasını gün yüzüne çıkardı. Sivil kayıpların, ölümlerin ve esirlerin İsrailli Yahudi nüfusun toplumsal bilincinde yarattığı müthiş şok, Yahudi üstünlükçü bir “Yahudi Devleti”nin uyguladığı işgalin ve Filistin halkına zulmün Yahudiler için “ulusal bir sığınak” yaratamayacağının, olsa olsa ölümcül bir tuzak ve felaket anlamına geleceğinin anlaşılmasını da getiriyor.
Η παλαιστινιακή ένοπλη έφοδος της 7ης Οκτωβρίου 2023 σπάζοντας –κυριολεκτικά και μεταφορικά– τα φράγματα της κατοχής γύρω από τη μαρτυρική για πάρα πολύ καιρό Γάζα σηματοδοτεί μια τομή στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την παγκόσμια πολιτική.
On Saturday morning, October 7, the Hamas-affiliated Al-Qassam Brigades launched an offensive against the Zionist state in response to the recent escalation of Israeli massacres against Palestinians. A large number of rockets were fired from Gaza into the Israeli-occupied territories, while Palestinian forces crossed the declared borders enforced by Israel and entered some towns, such as Sderot, inflicting significant casualties on the enemy. In the following hours, other Palestinian factions, such as the Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP) and Islamic Jihad, issued statements of support for the operation. Hamas also called on Palestinian resistance fighters in Lebanon to mobilize against the Zionists.
Hamas’a bağlı El Kassâm Tugayları 7 Ekim Cumartesi sabahı, işgalci İsrail'in son dönemde Filistinlilere yönelik artan katliamlarına bir yanıt olarak, Siyonist devlete karşı bir saldırı başlattı. Gazze’den çok sayıda roket işgalci İsrail’in elindeki topraklara atılırken, Filistin güçleri İsrail’in ilan ettiği sınırı geçerek Siderod gibi bazı kentlere girdi ve düşmana önemli kayıplar verdirdi. İlerleyen saatlerde Filistin Halk Kurtuluş Cephesi (FHKC) ve İslamî Cihad gibi diğer Filistinli gruplar da harekâta destek açıklamalarında bulundular. Hamas, Lübnan’daki Filistinli direnişçileri de Siyonistlere karşı harekete geçmeye çağırdı.
Filistin Halk Kurtuluş Cephesi (FHKC) bir bildiri yayınlayarak bütün dünyanın “kurtuluş hareketlerini, siyasi partileri, sendikaları, aktivistleri ve vicdan sahibi insanları” Filistin davasına pratik mücadele yöntemleriyle destek olmaya çağırdı. FHKC’nin Devrimci İşçi Partisi’ne de yolladığı bildirinin Türkçesini aşağıda yayınlıyoruz.
The Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP) has issued an appeal to the entire world to engage in practical solidarity with the Palestinian cause. The PFLP has sent the statement to DIP (Revolutionary Workers Party) as well as other organisations around the world and we are publishing it here in full support of the appeal.
It is with indignation, but not with shock, we learned that the reactionary Minister of Interior, Gérald Darmanin launched an investigation for the apology of terrorism against your party, and banned the projection of the documentary Fedayeen by Bas-Rhin section of the NPA. It is obvious, to us and to everyone who did not lose their every modicum of sense in the face of imperialist lies, what they call apology of terrorism is nothing but internationalist solidarity with the resistance of the Palestinian people facing imminent genocide, under thunderous applause of the imperialist world that they euphemistically call the international community. Yet, as thousands of people taking the streets today in Paris notwithstanding interdiction showed, the heart and minds of the toiling people, in France as elsewhere, remain with Palestine. In this challenging moment, let us extend the heartfelt solidarity of the Revolutionary Workers Party of Turkey (DIP), dear comrades, to NPA and all its militants.
After decades, it imposed a humiliating defeat to the Israeli occupying army, exposed not only the failure of the all-powerful, high tech armed Israeli intelligence but above all of the bankruptcy of the far-right Zionist Netanyahu government and of the entire Zionist project and settler colonialism. The enormous shock of the mass consciousness of the Israeli Jewish population itself, in front of the civil casualties, dead and hostages, comes with recognition that occupation and repression of the Palestinian people by a supremacist “Jewish State” cannot provide any “national haven for Jews” but a deadly trap and disaster.
Qarabağ müharibəsinin son mərhələsi başa çatdıqdan sonra Gerçək qəzeti bu müharibənin Qarabağın erməni əhalisinə qarşı zülmə və qırğına çevrilməsi potensialını vurğulamışdı. Aradan ötən qısa müddətdə bu potensial reallaşdı. Bilavasitə bir qırğının baş verdiyinə dair təzahürdə heç nə yoxdur. Azərbaycan hökuməti hərbi qələbənin ictimaiyyətlə əlaqələr rüsvayçılığına çevrilməməsi üçün çox böyük cəhdlər göstərir. Ötən yazımızda qeyd etdiyimiz kimi, Azərbaycanın qələbəsindən dərhal sonra prezident İlham Əliyev Qarabağı regionda yaşayan ermənilər üçün də cənnətə çevirmək istədiyini bildirmişdi. Üstəlik bir sıra Qərb ölkələrindən və BMT-dən müşahidəçilərin regiona gəlməsini qəbul etmişdi.
After the last stage of the Karabakh war came to an end, we had pointed out to the possibility of the war turning into oppression and massacre against the Armenian inhabitants of Karabakh/Artsakh. This possibility has turned into reality within only a short time. The Azerbaijani government is making a concerted effort for the military victory not to turn into a public relations disgrace. As we had explained in our previous article, the Azerbaijani President Ilham Aliyev had declared shortly after the victory that he wanted to turn Karabakh into a paradise for the Armenian residents of the region also. Further, he allowed for observers from a host of Western countries and the United Nations to come to the region.
Karabağ savaşının son ayağı tamamlandıktan sonra, Gerçek gazetesi, bu savaşın Karabağ’ın Ermeni ahalisine karşı zulme ve katliama dönüşme ihtimaline dikkat çekmişti. Aradan geçen kısa sürede, bu ihtimal gerçekliğe dönmüş durumda. Ortada açıktan bir katliam olduğu gösterir hiçbir şey yok. Azerbaycan yönetimi, askerî zaferin bir halkla ilişkiler rezaletine dönmemesi için azami gayret gösteriyor. Bir önceki yazıda belirttiğimiz üzere, Azerbaycan zaferinin hemen ardından Cumhurbaşkanı İlham Aliyev, Karabağ’ı bu bölgede yaşayan Ermeniler için de cennete çevirmek istediğinden bahsetti. Dahası, bir dizi Batı ülkesinden ve Birleşmiş Milletler’den gözlemcilerin bölgeye gelmesini kabul etti.
Η φάση της ένοπλης σύγκρουσης του Τρίτου Πολέμου του Καραμπάχ έληξε γρήγορα. Τα πρώτα σημάδια της σύγκρουσης του Καραμπάχ είχαν εμφανιστεί πριν ακόμη καταρρεύσει η Σοβιετική Ένωση˙ αλλά έφτασε στο ζενίθ της μετατρεπόμενη σε ανοιχτό πόλεμο μεταξύ των δύο κρατών όταν η Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών –της οποίας τόσο το Αζερμπαϊτζάν όσο και η Αρμενία ήταν μέρη ως σοβιετικές δημοκρατίες– κατέρρευσε. Η Αρμενία είχε βγει με σίγουρη νίκη από αυτόν τον πρώτο πόλεμο, ειδικά λόγω του σχετικά μεγάλου αριθμού αρμενικών στρατευμάτων στις Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις. Από το τέλος αυτού του πρώτου πολέμου το 1994, παρόλο που το διεθνές δίκαιο έχει αναγνωρίσει την περιοχή του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (της οποίας ο πληθυσμός είναι συντριπτικά Αρμένικος) ως έδαφος του Αζερμπαϊτζάν, οι γύρω διοικητικές μονάδες βρίσκονται υπό αρμενική κυριαρχία. Το ίδιο το Ναγκόρνο-Καραμπάχ κυβερνιόταν από μια Δημοκρατία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ (ή στα Αρμενικά, Αρτσάχ), που διοικούνταν από δυνάμεις εθνικά αρμένικες και δεν αναγνωριζόταν από άλλα κράτη (κάτι παρόμοιο που έγινε με την “Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου”).
Üçüncü Qarabağ müharibəsinin qaynar münaqişə mərhələsi sürətlə başa çatdı. İlk əlamətləri hələ Sovet İttifaqı dağılmazdan əvvəl müşahidə olunan Qarabağ münaqişəsi (həm Azərbaycanın, həm Ermənistanın Sovet respublikaları kimi tərkib hissəsi olduğu) Sovet Sosialist Respublikaları İttifaqının dağılması ilə iki dövlət arasındakı açıq müharibəyə çevrilərək pik həddinə çatmışdı. Bu ilk müharibədə Ermənistan xüsusilə Sovet Silahlı Qüvvələri daxilindəki erməni birliklərinin say üstünlüyü sayəsində aşkar bir qələbə qazanmışdı. 1994-cü ildə başa çatan bu müharibədən bəri beynəlxalq hüquq əhalisi əksərən erməni olan Dağlıq Qarabağı Azərbaycan torpağı kimi tanısa da, bölgəni əhatə edən inzibati vahidlər Ermənistan işğalı altında idi. Dağlıq Qarabağın özü isə digər dövlətlərin rəsmi şəkildə tanımadığı (Şimali Kipr Türk Respublikası kimi hesab edilə bilər), erməni qüvvələrin başçılıq etdiyi Dağlıq Qarabağ Respublikası və ya ermənicə desək, Artsax Respublikası tərəfindən idarə olunurdu
We are proud to present to our readers Issue No. 3 (18) for 2023 of Советское Возрождение. Бюллетень Ассоциации «Советский Союз» or in English Soviet Renaissance. Bulletin of the Association “Soviet Union”.
The Third Karabakh War, a conflict between Azerbaijan and Armenia, ended swiftly in 2020. The roots of the conflict trace back to the collapse of the Soviet Union, when both nations gained independence. Despite international law designating Nagorno-Karabakh as Azerbaijani territory, Armenian forces have held control over the region since 1994. Azerbaijan, supported by Turkey and Israel, shifted the military balance leading up to the 2020 war. In 2020, Azerbaijan capitalized on internal strife in Armenia and, with support from Turkey and Israel, achieved a significant victory.
Üçüncü Karabağ savaşının sıcak çatışma aşaması hızla sona erdi. İlk nüveleri daha Sovyetler Birliği yıkılmadan önce görülmeye başlanan Karabağ çatışmaları (hem Azerbaycan’ın hem Ermenistan’ın, Sovyet cumhuriyetleri olarak parçası olduğu) Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği’nin yıkılmasıyla iki devlet arasındaki açık savaşa dönüşerek doruk noktasına ulaşmıştı. Bu ilk savaşta, özellikle Sovyet Silahlı Kuvvetleri içerisindeki Ermeni birliklerin sayıca üstünlüğü sayesinde Ermenistan net bir zafer kazanmıştı. 1994’te sona eren bu savaştan beri, uluslararası hukuk nüfusu büyük oranda Ermeni olan Dağlık-Karabağ’ı Azerbaycan toprağı olarak tanısa da, bölgeyi çevreleyen idari birimler Ermenistan işgali altında bulunuyor, Dağlık-Karabağ’ın kendisi ise diğer devletlerin resmi olarak tanımadığı (KKTC gibi düşünülebilir), Ermeni güçlerin yönettiği bir Dağlık-Karabağ Cumhuriyeti ya da Ermenicesi ile Artsah Cumhuriyeti tarafından yönetiliyordu.
El debate sobre el futuro de la clase obrera
no sólo en Grecia, en Europa o en América Latina sino a lo largo del mundo, depende
del cómo se enfrenta este punto de inflexión de la Historia marcado por la
guerra.
As mudanças tectônicas estão a alterar dramaticamente toda a paisagem histórica mundial, a um ritmo e profundidade nunca antes vistos desde o final da Segunda Guerra Mundial. Nos últimos quinze anos, a crise capitalista mundial pós 2008 transformou o continente europeu numa “Zona de Tempestades”. Este último termo foi utilizado no passado para designar o chamado “Terceiro Mundo”, atualmente o “Sul Global”. Mas quarenta anos de globalização do capital financeiro e a sua implosão no crash financeiro global de 2008 não afetaram apenas o destino da maioria da humanidade sobre-explorada e sobre-oprimida que vive no Sul Global. Criou também um novo tipo de Sul Global dentro do Norte Global, uma periferia e semi-periferia dentro do centro, novas áreas vastas de desastre social.
Los cambios tectónicos están alterando dramáticamente todo el paisaje histórico mundial a un ritmo y profundidad no vistos desde el final de la Segunda Guerra Mundial. En los últimos quince años, la crisis capitalista mundial posterior a 2008 ha transformado el continente europeo en una “zona de tormenta”. Este último término se utilizó antiguamente para designar el llamado “Tercer Mundo”, actualmente el “Sur Global”. Pero cuarenta años de globalización del capital financiero y su implosión en la crisis financiera global de 2008 no sólo han afectado el destino de la mayoría sobreexplotada y demasiado oprimida de la humanidad que vive en el Sur Global. También creó un nuevo tipo de Sur Global dentro del Norte Global, una periferia y una semiperiferia dentro del centro, nuevas y vastas áreas de desastre social.
he world is witnessing unprecedented tectonic shifts in global history since WWII, particularly in Europe. The aftermath of the 2008 global financial crisis has turned Europe into a Zone of Tempests, affecting both the Global South and a new periphery within the Global North. Europe, once the birthplace of capitalism, now grapples with crises in finance, debt, inflation, and rising interest rates. This turmoil has led to political polarization, with far-right forces gaining ground across the continent.
Greece stands as a microcosm of Europe's problems, burdened by debt and subject to harsh EU-imposed austerity measures. It ranks high in poverty within the EU, with widespread unemployment, precarious labor conditions, and soaring living costs. The Greek State, entangled in NATO and US interests, also serves as a fortress against migrants.
On August 24th there was a Round Table on "A Global Overview of Trotskyism Today" where our comrade from EEK, Savvas Michail-Matsas spoke on "The Situation in Europe and Greece - the Challenges for Trotskyism".
We assert the right of every organization to determine its internal direction and form, even within the framework or limitations imposed by the capitalist system or those they themselves assume. The government's intervention through the Supreme Court of Justice in a legal maneuver against the PCV (Communist Party of Venezuela) appears to aim at preventing their electoral participation with their party emblem and symbols, with the leadership elected in their last congress, and with a candidate who criticizes them. The Supreme Court is providing the new 'patriotic' PCV with all the structure needed to participate with candidates subservient to the government's plans, which does not want to tolerate any dissent from its left.
Reivindicamos el derecho de cada organización a darse la dirección y forma interna que considere, aun dentro de las marco o las limitaciones que el sistema capitalista les impone o que ellos mismos asumen, La intervención del gobierno a través de la Corte Suprema de Justicia en una tramoya legal contra el PCV, tendría entre sus objetivos impedirles la participación electoral con su tarjeta y símbolos, con la dirección electa en su último congreso, y con un candidato que le haga críticas. El TSJ le da al nuevo PCV "patriótico" toda la estructura para que participe con candidaturas serviles a los planes que viene realizando el gobierno, el cual no quiere permitir ninguna disidencia desde su izquierda
14 Haziran 2023 tarihinde, Yunanistan’ın Pilos kıyısında içinde yüzlerce sığınmacı olan bir balıkçı teknesi batırıldı. İçlerinde kadın ve çocukların da olduğu yaklaşık 700 göçmen çaresizce boğularak hayatını kaybetti. Bunun üzerine uluslararası basında ve hatta Avrupa Birliği içinde, Yunanistan devleti yetkililerinin bu olaydaki sorumluluğu üzerinden bir uluslararası siyasi kriz patlak verdi.
We are publishing here issue No.4 for the year 2023 (Issue No. 154) of Communist of Leningrad, the bi-monthly publication of the Russian Party of Communists in Leningrad (St. Petersburg).
On June 14, 2023 a small fishing boat with hundreds of refugees was sunk off the Greek shore of
Pylos. About 700 migrants, mainly women and children, were drowned helplessly. A great
political crisis erupted internationally in the international mass media and even in the European
Union on the direct responsibilities of the Greek State authorities.
At one of Vladimir Putin's direct meetings with citizens in a TV studio, the President of the Russian Federation, addressing a journalist and offering her a seat, called her Masha. She replied: "Thank you, Vova", and then in a video posted on the Internet, she explained why she answered in such a manner to the president, the Supreme Commander-in-chief, and so on, and so on: “I wasn't afraid to address him like that. What's so scary about that? He called me Masha! And I'm actually Maria Dmitrievna! So I called him Vova in response!”*
На одной из прямых встреч В. В. Путина с гражданами, президент РФ, обращаясь к журналистке и предлагая сесть, назвал ее Машей, на что она ответила: «Спасибо, Вова», а потом в видео, размещенном в интернете, пояснила почему она так ответила президенту, верховному главнокомандующему, и прочее, и прочее: «Мне не было страшно так обращаться к нему. А что страшного? Он же меня назвал Машей! А я, вообще-то, Мария Дмитриевна! Вот я его в ответ и назвала Вовой!»*.
Le 14 juin 2023, un petit bateau de pêche transportant des centaines de réfugiés a coulé au large de la côte grecque de Pylos. Environ 700 migrants, principalement des femmes et des enfants, se sont noyés, impuissants. Une grande crise politique a éclaté dans les médias internationaux et même dans l’Union européenne sur les responsabilités directes des autorités de l’État grec.
По мере того как окончание «специальной военной операции» (сокращенно: СВО), каким бы оно ни задумывалось и каким бы оно ни могло быть, отодвигается как горизонт, в российских СМИ все чаще, хотя и на разный лад и с разными оттенками, звучит одно, подаваемое как непререкаемое, утверждение сродни обвинению: во всех нынешних бедах, в особенности, в том, что произошло с Украиной и на Украине, виноваты большевики и их порождение (при этом часто добавляется слово «искусственное»)
As the end of the “special military operation” (abbreviated: SMO), whatever it is conceived to be and whatever it could be, becomes even less likely, the Russian media increasingly, albeit in different ways and with different shades, hears one statement, presented as indisputable, which is akin to an accusation: the Bolsheviks and their offspring (the word “artificial” is often added), the Soviet Union are to blame for all the current troubles, in particular, for what happened to Ukraine and in Ukraine
Alors que la fin de l ' «opération militaire spéciale» (en abrégé: OMS), quelle que soit sa conception et quelle qu'elle puisse être, est repoussée de plus en plus loin, dans les médias russes de plus en plus, bien que d'une manière différente et avec des nuances différentes, sonne comme une affirmation irréfutable, semblable à une accusation: dans tous les malheurs actuels, en particulier dans ce qui est arrivé à l'Ukraine et en Ukraine, les bolcheviks et leur création (avec le mot «artificiel» souvent ajouté) l'Union soviétique.
Azərbaycan və Ermənistan xalqının 8000-ə yaxın itki verməsi ilə nəticələnən İkinci Qarabağ Müharibəsinin bitməsindən sonra 10 noyabr tarixində Rusiya, Ermənistan və Azərbaycan tərəfləri arasında üçtərəfli atəşkəs bəyanatı imzalandı. “10 noyabr” Bəyanatı adlanan bu bəyanatın post-müharibə sonrası konyunkturanı tənzimləklə yeni geosiyasi reallığı müəyyən etməsi gözlənilirdi. Üzərindən uzun müddət keçmədən bəyanatın sülhü yaratmaq və sabitliyi təmin etməkdən nə qədər uzaq olduğu aydın oldu. Nəticədə burjuaziya başlatdığı müharibəni bu bəyanatla nəinki sonlandırmadı, əksinə, müqavilə post-müharibə sonrasında gərginliyin əsasını təşkil etməklə burjuaziyanın millətlərarası sülhdə maraqlı olmadığını da sübuta yetirdi. Bağlanmasından 3 il sonra hal-hazırda bəyanat bir sıra münasibələri hələ də tənzim etsə də, ümumilikdə kağız parçasından başqa bir şey deyil.
Azerbaycan ve Ermenistan'dan yaklaşık 8 bin kişinin kaybıyla sonuçlanan İkinci Karabağ Savaşı'nın sona ermesinin ardından 10 Kasım'da Rusya, Ermenistan ve Azerbaycan tarafları arasında üçlü ateşkes bildirisi imzalandı. "10 Kasım bildirisi” olarak adlandırılan bu açıklamanın, savaş sonrası konjonktürü düzenleyerek yeni bir jeopolitik gerçeklik tanımlaması bekleniyordu. Çok geçmeden deklarasyonun barışı ve istikrarı sağlamaktan ne kadar uzak olduğu anlaşıldı. Sonuç olarak, bu beyanname ile burjuvazi başlattığı savaşı bitirmemekle kalmamış, aksine antlaşma, savaş sonrası gerginliğin temelini oluşturarak burjuvazinin etnik barıştan yana olmadığını ispatlamıştır. Antlaşmanın üzerinden 3 yıl geçmişken, bu deklarasyon artık bir kâğıt parçasından başka bir şey değildir.
On June 14, 2023 a small fishing boat with hundreds of refugees was sunk off the Greek shore of Pylos. About 700 migrants, mainly women and children, were drowned helpless. A great political crisis erupted internationally in the international mass media and even in the European Union on the direct responsibilities of the Greek State authorities.
26 Temmuz tarihinde General Abdourahmane (Abdurrahman) Tiani komutasındaki Nijerli askerler, bölgedeki Fransız emperyalizminin sadık müttefiki (daha doğrusu uşağı) Mohamed (Muhammed) Bazoum hükümetinin devrildiğini ilan etti. Bazoum’un silahlı kuvvetlerce devrilmesi, 2020’den bu yana yaşanan Mali, Burkina Faso ve Gine örneklere bir yenisini ekliyor. Böylece Fransa’nın bölgedeki emperyalist hükmüne karşı birbirine komşu dört ülkeden müteşekkil bir blok fiilen vücuda gelmiş bulunuyor.
Στις 26 Ιουλίου, μια ομάδα στρατιωτών του Νίγηρα με επικεφαλής τον στρατηγό Abdourahamane Tchiani ανακοίνωσε την ανατροπή της κυβέρνησης του Mohamed Bazoum, του πιστού συμμάχου -ή μάλλον λακέ- του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Η ανατροπή του Μπαζούμ από στρατιωτικές δυνάμεις προστίθεται στη λίστα άλλων παρόμοιων κινημάτων από το 2020, όπως στο Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και την Γουινέα. Με αυτόν τον τρόπο, ένα de facto μπλοκ τεσσάρων όμορων χωρών σχηματίζεται για να αντιταχθεί στην ιμπεριαλιστική αρπάγη της Γαλλίας στην περιοχή.
Le 26 juillet, un groupe de militaires nigériens, dirigé par Général Abdourahamane Tiani, ont annoncé le renversement du gouvernement de Mohamed Bazoum, l’allié – ou plutôt laquais – indéfectible de l’impérialisme français dans la région. Le renversement de Bazoum par des forces militaires se rejoint des autres exemples depuis 2020 comme Mali, Burkina Faso et Guinée. Ainsi, un bloc limitrophe de quatre pays se constitue pour s'opposer à l'emprise impérialiste de la France dans la région.
On July 26, a group of Nigerien soldiers led by General Abdourahamane Tiani announced the overthrow of the government of Mohamed Bazoum, the staunch ally - or rather lackey - of French imperialism in the region. The overthrow of Bazoum by military forces joins the list of other examples since 2020 such as Mali, Burkina Faso and Guinea. This way, a de facto bloc of four bordering countries is being formed to oppose France's imperialist grip on the region.