[ Mε μόλις 51,4% παρά τους εκβιασμούς, τις απειλές και το μονοπώλιο των MME, με ήττα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Tουρκίας, και ισχυρές καταγγελίες για ευρείας κλίμακας νοθεία, ο Eρντογάν επικράτησε στο δημοψήφισμα της 16ης Aπριλίου. Eπικράτησε, αλλά δεν είναι ο νικητής. Eίναι ο νικημένος, το ξέρει όπως το γνωρίζουν εκατομμύρια Tούρκοι πολίτες.
Συνολικά 50 εκατομμύρια ψηφοφόροι συμμετείχαν στο δημοψήφισμα, ποσοστό 85%. Σε όλες τις μεγάλες πόλεις, Iστανμπούλ, Άγκυρα, Σμύρνη, σε όλη της Eυρωπαϊκή Tουρκία και στα παράλια της Mικρασίας, όπως επίσης στο Nτιγιαρμπακίρ και στις Kουρδικές περιοχές που εκτυλίσσεται σχετικά χαμηλής έντασης πόλεμος, το OXI (HAYIR) επικράτησε. Tο AKP το κόμμα Δικαιοσύνης και Aνάπτυξης του Eρντογάν μαζί με τους ακροδεξιούς εθνικιστές Γκρίζους Λύκους του MHP κέρδισαν μια ισχνή και αμφισβητούμενη πλειοψηφία 51,4% (25.157.025 ψήφους) έναντι 48,6% του OXI (23.777.091 ψήφους).
H προσφυγή στο εκλογοδικείo για ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας για σημαντικές παραβιάσεις της εκλογικής διαδικασίας, ιδίως με εκατομμύρια ψηφοδέλτια ασφράγιστα, δεν έγινε δεκτή.
Tο κείμενο που ακολουθεί είναι η ανακοίνωση του DIP (Eπαναστατικό Eργατικό Kόμμα - τμήμα της Συντονιστικής για την Eπανίδρυση της Tέταρτης Διεθνούς) που κυκλοφόρησε νωρίς το απόγευμα της Kυριακής του δημοψηφίσματος. ]
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος δεν έχουν οριστικοποιηθεί ακόμα και κατά πάσα πιθανότητα θα συζητούνται τουλάχιστον για μέρες τις επόμενες ημέρες. Η άκρως αμφιλεγόμενη πρόταση της Ανωτάτης Εκλογικής Επιτροπής έχει ρίξει βαριά σκιά στο δημοψήφισμα, μαζί με τον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη η προπαγάνδα πριν από την ημέρα της ψηφοφορίας, με δημόσιο χρήμα και τηλεοπτικούς σταθμούς να χρησιμοποιούνται για χάρη του στρατοπέδου του «ΝΑΙ» με ανελεύθερο τρόπο και με τον Ερντογάν να συμπεριφέρεται ήδη σαν κομματικός πρόεδρος, κάτι που υποτίθεται ότι θα ετίθετο για ψηφοφορία στο δημοψήφισμα, ενώ την ίδια ώρα η καμπάνια του «ΟΧΙ» δεχόταν επίθεση και από τις δυνάμεις του κράτους και από παρακρατικούς κοντά στο AKPκαι το φασιστικό MHP. Και παρ’ όλα αυτά, οι εργατικές μάζες έχουν δείξει ότι δεν αποδέχονται το δεσποτισμό που επιβάλλεται στην Τουρκία. Τουλάχιστον 24 εκατομμύρια άνθρωποι καταψήφισαν το νέο σύστημα.
Η απώλεια είναι καθαρή σε πολλές περιοχές. Η αλλαγή έχει έρθει στην Τουρκία αρχικώς μέσω των μεγάλων πόλεων τον τελευταίο μισό αιώνα. Η σαρωτική νίκη του Ετζεβίτ τη δεκαετία του ’70 ξεκίνησε στις τρεις μεγάλες πόλεις κι έφτασε ως τα ακρότατα των επαρχιών. Ο ίδιος ο Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία έχοντας νικήσει στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα το 1994, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα πριν. Στο παρόν δημοψήφισμα, οι μεγάλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένων των προπυργίων του ΑΚΡ, Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, αρνήθηκαν έτσι απλά να δώσουν την έγκρισή τους στη συνταγματική αλλαγή.
Το δεσποτικό μέτωπο μπορεί να έχει κερδίσει νομικά αλλά έχει χάσει πολιτικά. Την τελευταία φορά που ο τουρκικός λαός προσήλθε στις κάλπες, το ΑΚΡ έλαβε 49,5% των ψήφων, ενώ ο τωρινός σύμμαχός του, το ΜΗΡ, έλαβε 12%. Το συνολικό ποσοστό τους στο δημοψήφισμα ήταν 51%, το οποίο οφθαλμοφανώς σημαίνει μια απώλεια 10 ολόκληρων μονάδων.
Το ΜΗΡ έχει υποστεί τεράστια ήττα. Ο ηγέτης του, Μπαχτσελί, έφτασε στο τέλος του δρόμου. Μαζί με την ήττα του τελευταίου του συμμάχου και τη νευρικότητα στο κόμμα του, ο Ερντογάν είναι επίσης αντιμέτωπος με την πίεση του TUSIAD, κύριο όργανο της φιλοδυτικής και κοσμικής πτέρυγας της αστικής τάξης που δημοσίευσε μια τρόπον τινά προειδοποίηση γι’ αυτόν στο κλείσιμο της ψηφοφορίας, πριν γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα, απαιτώντας απ’ αυτόν τη λήξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την ελευθερία έκφρασης, καθώς και «μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας» και ευθυγράμμιση με τις πολιτικές του ΝΑΤΟ. Βρίσκεται επίσης υπό την πίεση των ΗΠΑ -που κρατούν αιχμάλωτο τον ιρανό μεγιστάνα Ρεζά Ζαρράμπ, βασιλιά της διαφθοράς-, σε συμμαχία με πολλούς πρώην υπουργούς, να πιέζουν τον Ερντογάν να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ.
Η εργατική τάξη της Τουρκίας, καθώς και οι πλατιές εργατικές μάζες, έρχονται αντιμέτωπες με την απώλεια πολλών θέσεων εργασίας, δικαιωμάτων και κεκτημένων που κέρδισαν στο παρελθόν.
Το ΑΚΡ, επίσης, υπόσχεται στο λαό της Τουρκίας εσωτερική αναταραχή, ακόμη και εμφύλιο πόλεμο. Η κυβέρνηση Ερντογάν στέλνει τα παιδιά των εργατών και των αγροτών να πεθάνουν στον πόλεμο που δεν υπόσχεται τίποτα καλό για τις εργατικές μάζες. Στην πραγματικότητα των πολέμων στη Μέση Ανατολή, το ΑΚΡ προσθέτει την ενίσχυση των εντάσεων και με τους δυτικούς γείτονες, Ελλάδα και Βουλγαρία.
Να μην υποκλιθούμε ούτε στο ΑΚΡ ούτε στο TUSIAD. Να μην αφήσουμε τις ΗΠΑ να απολαμβάνουν την ελευθερία κινήσεων στο εσωτερικό της Τουρκίας απλά και μόνο εξ αιτίας ενός ομήρου. Προς όποια κατεύθυνση κι αν ψήφισαν στο δημοψήφισμα, οι εργάτες και οι «σκλάβοι» της Τουρκίας πρέπει να ενωθούν και να πουν ΟΧΙ στην αδελφοκτονία, ΟΧΙ στο δεσποτισμό, ΟΧΙ στην εκμετάλλευση και ΟΧΙ στον ιμπεριαλισμό!
Το DIPθα μάχεται ασταμάτητα τον δεσποτισμό, την εκμετάλλευση και τον ιμπεριαλισμό μετά το δημοψήφισμα, όπως και πριν από αυτό. Θα ψάχνει να τοποθετηθεί στις βαθύτερες ρίζες της εργατικής τάξης. Και σε αυτό το εγχείρημα θα αναζητήσει χείρα βοηθείας στους συντρόφους του, στα αδελφά του κόμματα, όλα τα αυθεντικά επαναστατικά μαρξιστικά και όλες τις δυνάμεις που μάχονται τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό. Θα αναζητήσει διεθνή αλληλεγγύη, όχι μονόπλευρη βοήθεια, αλλά να δώσει και να λάβει αλληλεγγύη ενάντια στους Τράμπ και τους Ερντογάν, τις Λεπένς και τους Όρμπαν και τους Ντουτέρτιδες και τους Μόντι αυτού του κόσμου!
Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα
(DIP)
16 Απριλίου 2017