[Στις 16 Aπριλίου 55 εκατομμύρια Tούρκοι ψηφοφόροι καλούνται να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα που οργανώνει το καθεστώς Eρντογάν προκειμένου να οπλίσει τον αρχηγό του AKP με υπερεξουσίες, μέσω μιας συνταγματικής μεταρρύθμισης. H K.E. του DIP, τμήμα της Συντονιστικής Eπιτροπής για την Eπανίδρυση της Tέταρτης Διεθνούς, καλεί την εργατική τάξη και τους λαούς της Tουρκίας να πουν OXI στο δημοψήφισμα.]
ΗΤουρκία οδηγείται σε ένα δημοψήφισμα, προκειμένου να ψηφίσει τις συνταγματικές τροποποιήσεις που εγκρίθηκαν από το κοινοβούλιο, ως αποτέλεσμα συζητήσεων κρυμμένων από το κοινό, επιβολής της ανοικτής ψηφοφορίας και δημόσιων διαπληκτισμών. Οι τροποποιήσεις αυτές συνεπάγονται τη δημιουργία ενός δεσποτικού καθεστώτος. Θέλουν να νεκραναστήσουν το δεσποτικό καθεστώς, το οποίο νικήθηκε από τις επαναστάσεις των εργαζόμενων λαών της Τουρκίας όλων των εθνικοτήτων και κάθε γωνιάς της χώρας. Η δεσποτική εποχή του Αμπντούλ Χαμίτ Β’ εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του γαιοκτήμονα που εκμεταλλευόταν τους Οθωμανούς χωρικούς, του Αγά, του τοκογλύφου, του «χαρατζή» που λεηλατούσε την παραγωγή των χωρικών, του δυνάστη και της προνομιούχας γραφειοκρατίας της αυλής. Ο τρέχων δεσποτισμός βασίζεται στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών επιχειρήσεων, των επενδυτών του χρηματιστηρίου, του τοπικού μονοπωλιακού κεφαλαίου και των τραπεζών, αυτών των σύγχρονων τοκογλύφων. Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DevrimciIsçiPartisi, DIP) κάνει έκκληση στην εργατική τάξη και στον εργαζόμενο λαό της Τουρκίας για ταξική πάλη εναντίον αυτού του δεσποτικού καθεστώτος, το οποίο θέλουν να αναβιώσουν προς το συμφέρον του κεφαλαίου!
Η Επανάσταση της Ελευθερίας (πιο γνωστή ως η Επανάσταση των Νεότουρκων) που νίκησε αυτό το δεσποτισμό το 1908, δεν περιορίστηκε στον Ενβέρ Πασά, ο οποίος αργότερα έγινε τόσο φιλογερμανός όσο ο Αμπντούλ Χαμίτ Β’. Η εργατική τάξη (λιμενεργάτες και καραβομαραγκοί, σιδηροδρομικοί και υαλουργοί, τηλεγραφητές, εργάτες καπνού και του τραμ, αχθοφόροι, πυροσβέστες και άλλοι που έκαναν κοινωνικό και πολιτικό ντεμπούτο με εκατοντάδες απεργίες) έλαβε μέρος σ’ αυτή την επανάσταση ανοίγοντας το δρόμο για τους επερχόμενους αγώνες της εργατικής τάξης της Τουρκίας. Η επανάσταση τα έκανε όλα αυτά δυνατά, νικώντας το δεσποτισμό! Αν η τάξη μας, από τη διαδήλωση του Σαρατσχανέ το 1961 ως την απεργία της Καβέλ του 1963, από τις μέρες της 15-16 Ιουνίου του 1970 ως τις απεργίες ενάντια στη MESS(Σύνδεσμος Βιομηχάνων Μετάλλου) στα τέλη της δεκαετίας του 1980, από τις Ανοιξιάτικες Δράσεις του 1989 ως τη γιγάντια πορεία των ανθρακωρύχων του Ζονγκουλντάκ στην Άγκυρα το 1991, από τις διαδηλώσεις των δημοσίων υπαλλήλων στο Κιζιλάι στις 17-18 Ιουνίου 1995, ως την «Κομμούνα του Σαγγαρίου» των εργατών της Τεκέλ το 2009-10, έχει περάσει από αμέτρητους κολοσσιαίους αγώνες μέχρι το σήμερα, είναι χάρη σ’ αυτή τη νίκη. Είναι επειδή νικήθηκε ο δεσποτισμός του Αμπντούλ Χαμίντ. Η εργατική μας τάξη συμμετείχε στον «Εθνικό Αγώνα», κουβάλησε τη δημοκρατία στην πλάτη της, πάλεψε ενάντια σε πραξικοπήματα, στάθηκε ενάντια στις δωσίλογες κυβερνήσεις και τον εταίρο τους, τον ιμπεριαλισμό. Όλα τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που έχουμε αποκτήθηκαν από τον εργαζόμενο λαό, ως αποτέλεσμα τρομερών αγώνων. Τώρα, όλα αυτά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες βρίσκονται υπό θανάσιμη απειλή! Επιπλέον, ολόκληρο το έθνος είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης και της αδελφοκτονίας, λόγω της πλεονεξίας και των εσωτερικών διαμαχών του υπό ιμπεριαλιστικό ζυγό παρασιτικού κεφαλαίου. Για άλλη μια φορά, η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι της Τουρκίας αντιμετωπίζουν το καθήκον της αλλαγής του πεπρωμένου του έθνους, αντικαθιστώντας την αδελφοκτονία με την ταξική πάλη και τη νίκη επί της αστικής τάξης, του ιμπεριαλισμού και του δεσποτισμού. Η εργατική μας τάξη, μια μικρή μειοψηφία πριν από έναν αιώνα όταν νικήθηκε ο δεσποτισμός του Αμπντούλ Χαμίτ Β’, σήμερα αποτελεί έναν γίγαντα με εκατομμύρια στις γραμμές της. Έχει όλη τη δύναμη, την παράδοση και την εμπειρία που απαιτείται για να επιτύχει σ’ αυτή την αποστολή.
Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα δεν απευθύνει την έκκλησή του προς όσους ψήφισαν αυτό ή εκείνο το κόμμα, που ασπάζονται ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής ή που έχουν αυτήν ή εκείνη την ταυτότητα. Η έκκλησή μας απευθύνεται προς την εργατική τάξη και τον εργαζόμενο λαό σε κάθε γωνιά της χώρας, που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία της Τουρκίας. Στις γυναίκες που είναι η πιο ανθεκτική, καθοριστική και αποφασιστική κατηγορία του λαού μας και στη νεολαία. Σ’ εκείνους που κουβαλούν στην πλάτη τους ολόκληρη τη χώρα και μαζί τούς παρασιτικούς εκμεταλλευτές που λυμαίνονται τη χώρα, στους εργάτες που παράγουν στο εργοστάσιο ή στο χωράφι, που χάνουν τη ζωή τους λόγω δολοφονιών σχετιζόμενων με την εργασία που ονομάζονται «ατυχήματα» στα ορυχεία και στα ναυπηγεία, σ’ εκείνους που εργάζονται στο σπίτι και πεθαίνουν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Σ’ εκείνους που αξίζουν να ζήσουν τόσο αξιοπρεπώς όσο και οι άλλοι που ζουν μέσα στον πλούτο απ’ την εκμετάλλευσή τους. Σ’ εκείνους που αξίζουν να κυβερνήσουν τη χώρα, δεδομένου ότι είναι αυτοί που παράγουν όλο τον πλούτο. Δεν απευθυνόμαστε σ’ αυτό ή σ’ εκείνο το κόμμα ή σε οποιοδήποτε ρεύμα σε ένα συγκεκριμένο κόμμα. Για το μέλλον μας δεν υπολογίζουμε στην εσωτερική αντίφαση συμφερόντων των εχθρών του λαού. Κάνουμε απευθείας έκκληση στην εργατική τάξη και στον εργαζόμενο λαό να πει ΟΧΙ στο δεσποτικό καθεστώς, το οποίο θα εδραιώσει την ταξική κυριαρχία.
Η έκκληση του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος είναι μια έκκληση να ψηφισθεί ΟΧΙ στο δεσποτικό καθεστώς του κεφαλαίου στο δημοψήφισμα! Αυτή η έκκληση δεν περιορίζεται στην ημέρα του δημοψηφίσματος. Ο δεσποτισμός ήδη εγκαθιδρύεται. Οι συνθήκες ενώπιον της κάλπης δεν είναι ελεύθερες και ίσες. Το Καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης, το οποίο υποτίθεται είχε διακηρυχθεί για εντελώς διαφορετικούς λόγους, υπονομεύει τις ελευθερίες. Υπάρχει καταστολή. Ο τύπος έχει φιμωθεί. Το δικαστικό σύστημα βρίσκεται σε ομηρία. Οι απεργίες είναι απαγορευμένες.
Αν δεν υπήρχε αυτή την καταπίεση, ο εργαζόμενος λαός της Τουρκίας θα έλεγε ΟΧΙ σ’ αυτό το δεσποτικό καθεστώς με συντριπτική πλειοψηφία. Αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία το γνωρίζουν επίσης καλά. Αν δε συνέβαινε αυτό, γιατί να αρνηθούν να μεταδώσουν τις ακροάσεις στο κοινοβούλιο ζωντανά και να προσπαθήσουν να κρύψουν τις διατάξεις των νέων τροποποιήσεων από το κοινό; Θα ανάγκαζαν ακόμη και τους βουλευτές τους να ψηφίσουν ανοιχτά, όταν το Σύνταγμα ορίζει μυστική ψηφοφορία; Θα απειλούσαν τον λαό λέγοντας ότι «αν οι ψήφοι του NAI δεν κερδίσουν, τότε θα αυξηθούν οι τρομοκρατικές επιθέσεις»; Αυτή είναι η αιτία της δικαστικής κατάσχεσης φυλλαδίων που κάνουν έκκληση για το ΟΧΙ, της καταστολής αυτών που προπαγάνδιζαν το ΟΧΙ σε ένα πλοίο, των απειλών από επίδοξους ηγέτες της μαφίας εναντίον καθενός που εκφράζει την άποψή του και τις ένοπλες επιθέσεις ενάντια σε αυτούς που κολλούν προπαγανδιστικές αφίσες για το ΟΧΙ! Ωστόσο, όλες αυτές οι προσπάθειες είναι μάταιες.Όποιο κόμμα και να ψήφιζε στο παρελθόν, η εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός αυτής της χώρας θα ανταποδώσει το κτύπημα λέγοντας ΟΧΙ σε αυτούς που περιφρονητικά είπαν «θα μπορούσα να εκλέξω ακόμα και το σακάκι μου», που τους κοιτάζουν αφ’ υψηλού λέγοντας προσβλητικά «αν ο τελευταίος γινόταν πρώτος, αυτό θα ήταν το τέλος του κόσμου», που κλώτσησαν τους αδελφούς των 301 ανθρακωρύχων που έχασαν τη ζωή τους στην εργατική δολοφονία στα ορυχεία της Σόμα, που τους περιμένουν να υποκλιθούν μπροστά στην ισχύ τους. Αλλά αυτή η απάντηση απαιτεί να λεχθεί ΟΧΙ σε όλα τα είδη καταστολής πριν ακόμα από το δημοψήφισμα. Εκείνοι που ξέρουν ότι θα χάσουν υπό ίσες και ελεύθερες συνθήκες, δε μπορούν να είναι οι εγγυητές των ίσων και ελεύθερων συνθηκών! Ο εργαζόμενος λαός μας δεν θα εμπιστευθεί στη γάτα την ασφάλεια του περιστεριού! Ο αγώνας των εργατών και των εργαζόμενων για ελευθερία ξεκίνησε με τη διαδικασία του δημοψηφίσματος και θα συνεχιστεί στην κάλπη. Και θα συνεχιστεί ολόψυχα μετά το δημοψήφισμα. Ο σημερινός αγώνας στις κάλπες θα συνεχιστεί όλο και περισσότερο αύριο, σε εργοστάσια, ορυχεία, ναυπηγεία, χωράφια και σχολεία. Η εργατική τάξη δεν θα υποκύψει μπροστά στο δεσποτισμό!
Ένα ισχυρό ΟΧΙ θα ενισχύσει την ταξική μας πάλη ενάντια στην αστική τάξη και το δεσποτισμό και θα μας ανοίξει το δρόμο για να ανακτήσουμε το δικαίωμα στην απεργία, το οποίο έχει καταστεί αδύνατο να χρησιμοποιηθεί εδώ και χρόνια, για να πετάξουμε το βδέλυγμα που ονομάζεται υπεργολαβία στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, για να προλάβουμε τον κίνδυνο να χάσουμε τις δουλειές μας στην επικείμενη οικονομική κρίση, για να προστατεύσουμε την ασφάλεια της απασχόλησης των εργαζομένων και των δημοσίων υπαλλήλων και για να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή, αντί να ζούμε με ένα μισθό πείνας. Ένα ισχυρό ΟΧΙ θα σώσει το έθνος από το χείλος της κατάρρευσης, καθώς και της αδερφοκτονίας και θα ενισχύσει την πορεία μας προς την ισότητα και την ελευθερία. Ένα ισχυρό ΟΧΙ είναι ο μόνος τρόπος για την προστασία και τη βελτίωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που έχουν αποκτήσει οι γυναίκες με κολοσσιαίους αγώνες και βρίσκονται υπό θανάσιμη απειλή. Ένα ισχυρό ΟΧΙ θα ανοίξει το δρόμο στους νέους για να έχουν μια αξιοπρεπή και ελεύθερη ζωή και κυρίως να απελευθερωθούν από τα νύχια της ανεργίας. Οι ιμπεριαλιστές πάντα χειρίζονται καλύτερα έναν άνθρωπο και κατεβάζουν δεσποτικά καθεστώτα κυβερνώμενα από έναν άνθρωπο πιο εύκολα, όταν το κρίνουν αναγκαίο. Είναι πιο εύκολο γι’ αυτούς να δημιουργήσουν αλληλοκτόνες συγκρούσεις στη χώρα. Το έθνος που καταπιέζει ένα άλλο έθνος, σφυρηλατεί τις ίδιες του τις αλυσίδες. Ένα ισχυρό ΟΧΙ θα ανοίξει το δρόμο για την ισότητα και την ειρήνη μεταξύ Τούρκων, Κούρδων, Αράβων και όλων των αδελφών εθνών και θα ενισχύσει την κοινή πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Υπάρχουν δύο αντιμέτωπες επιλογές σ’ αυτό το δημοψήφισμα. Δεν είναι Τούρκοι εναντίον Κούρδων. Δεν είναι Αλεβίτες εναντίον Σουνιτών. Η αντιπαράθεση δεν είναι μεταξύ διαφορετικών τρόπων ζωής, ταυτοτήτων και ούτε καν πολιτικών κομμάτων. Δεν έχει σημασία ποιο κόμμα του κεφαλαίου θα πει τί στο δημοψήφισμα. Στην Τουρκία, υπάρχουν δύο τάξεις αντιμέτωπες στα εργοστάσια, στα χωράφια, στα ορυχεία, στα ναυπηγεία, στα σχολεία, στις κοινότητες, στα νοσοκομεία, στο δρόμο και παντού. Η εργατική και εργαζόμενη πλειοψηφία της κοινωνίας και μια εκμεταλλευτική μειονότητα στέκονται αντιμέτωπες. Η μόνη επιλογή που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργατών και εργαζομένων σ’ αυτή την αντιπαράθεση είναι το ΟΧΙ. Η ενότητα των εργατών και των εργαζόμενων είναι ο μόνος τρόπος να αντικατασταθεί η αδερφοκτονία με την ταξική πάλη.
Καλούμε όλους όσους έχουν αδικηθεί από αυτό το σύστημα σε έναν κοινό αγώνα στις τάξεις της εργατικής τάξης ενάντια στην προσπάθεια για την εδραίωση της ταξικής κυριαρχίας δια του δεσποτισμού. Σ’ αυτό διαφέρουμε απ’ όλους εκείνους που προσεγγίζουν το δημοψήφισμα με βάση τον τρόπο ζωής, την ταυτότητα, την πατρίδα, την εθνικότητα ή το θρησκευτικό δόγμα.
Το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα ξεκίνησε προς αυτήν την κατεύθυνση! Απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους εργάτες και εργαζόμενους να γίνουν σύντροφοι στην πορεία της ισότητας και της ελευθερίας λέγοντας ΟΧΙ στην αστική τάξη, τον δεσποτισμό και τον ιμπεριαλισμό.
Η Κεντρική Επιτροπή
του Επαναστατικού Εργατικού Κόμματος (DIP)
3 Φεβρουαρίου2017
μτφρ: Γιαν. Σιμ.