[Η διακήρυξη δημοσιεύθηκε στις 4 Νοεμβρίου, αμέσως μετά τις εφόδους της αστυνομίας στα σπίτια των βουλευτών του HDP, στα τουρκικά. Μεταφράστηκε στα γαλλικά, αγγλικά και ελληνικά από πολλούς συντρόφους.]
Τη νύχτα της 3ης προς 4η Νοέμβρη, το κράτος φυλάκισε τη θέληση 5 εκατομμυρίων Κούρδων! Αυτή είναι η ουσία των όσων συνέβησαν. Η ελευθερία των 5 εκατομμυρίων, κυρίως Κούρδων ψηφοφόρων και των άλλων κομματιών της κοινωνίας που υποστηρίζουν το HDP, βίαια παραβιάστηκε όταν οι εκλεγμένοι βουλευτές του HDP, που μπήκαν στο Κοινοβούλιο έχοντας υπερβεί το όριο του 10% κάτω από δυσμενείς συνθήκες πριν ένα χρόνο, στις εκλογές της 1ης Νοέμβρη, αρπάχθησαν από τα σπίτια τους ύστερα από έφοδο της αστυνομίας μέσα στη νύχτα. Δεν είναι μόνο η ελευθερία των βουλευτών του HDPπου υφαρπάζεται, αλλά και του δικαιώματος 5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων να εκλέγουν τους κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους τους.
Γιατί; Γιατί όλοι αυτοί οι εκλεγμένοι με εκατομμύρια ψήφους ηγέτες συνελήφθησαν; Η εξήγηση που δόθηκε ήταν ανούσια: Έγινε επειδή αυτοί οι ηγέτες δεν παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο να καταθέσουν, είπαν. Ας σταματήσουμε για μια στιγμή: δεν είναι υπόθεση ρουτίνας το να καλούνται βουλευτές από τους εισαγγελείς για να δώσουν τις καταθέσεις τους. Πώς συμβαίνει λοιπόν αυτό; Αυτό συμβαίνει επειδή άρθηκε η βουλευτική τους ασυλία. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: γιατί άρθηκε η ασυλία αυτών των βουλευτών;
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή είναι ξεκάθαρη. Όλοι στην Τουρκία γνωρίζουν την απάντηση αλλά δεν μπορούν να την πουν πια δημοσίως. Η κυβέρνηση Ερντογάν - ΑΚΡ έχει εντείνει τον πόλεμο μόνο και μόνο επειδή έχασε τις εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015. Η απάντηση είναι τόσο απλή. Για τον Ερντογάν ο δρόμος διαφυγής από την εκλογική αυτή ήττα ήταν το να τερματίσει τις αποκαλούμενες «ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις» με τους Κούρδους, να εντείνει τον πόλεμο και να προκαλέσει το σωβινισμό των Τούρκων κι έτσι να λάβει ψήφους από εθνικιστικά κομμάτια της κοινωνίας καθώς σφυρηλατούσε μια στενή συμμαχία με το MHPυπό την ηγεσία του Ντεβλέτ Μπαχτσελί. Από τότε, χιλιάδες νέοι και άνθρωποι όλων των ηλικιών έχουν χάσει τη ζωή τους κι από τις δυο μεριές. Αιτία είναι η ανάγκη της κυβέρνησης του ΑΚΡ να αυξήσει το μερίδιό της σε ψήφους και να λάβει την πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο. Η Τουρκία είναι αιχμάλωτη των φιλοδοξιών ενός ανθρώπου και το τίμημα το πληρώνει ολόκληρη η κοινωνία.
H ιδέα του 1993 έχει «ξαναζωντανέψει» με τη μορφή της ιδέας του 2015
Έχοντας κάνει αυτό το βήμα, είναι τώρα περισσότερο από ξεκάθαρο το ότι παρά τα κοσμητικά επίθετα της αποκαλούμενης «ειρήνης» ή «ανοίγματος» ή «διαδικασίας επίλυσης», η Τουρκία δεν έχει προχωρήσει ούτε βήμα στο κουρδικό ζήτημα. Στις 4 Μαρτίου 1994, με την ασυλία τους να έχει αρθεί, οι βουλευτές του DEP(Σ.τ.Μ. Κόμμα Δημοκρατίας, φιλοκουρδικό κόμμα) απομακρύνθηκαν από το Κοινοβούλιο από την αστυνομία. Αυτό το περιστατικό και ειδικά η φωτογραφία ενός αστυνομικού να αρπάζει τον βουλευτή Ορχάν Ντογάν από το λαιμό, έχει αφήσει τραυματικό αντίκτυπο στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Ορισμένοι από αυτούς τους βουλευτές απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες και επανήλθαν στο Κοινοβούλιο. Ύστερα από 22 χρόνια, ωστόσο, το τουρκικό κράτος επιτίθεται κατά των Κούρδων βουλευτών με τις ίδιες ακριβώς αστυνομικές μεθόδους!
Η 4η Μάρτη 1994 ήταν το αποτέλεσμα της κακόφημης «ιδέας του 1993». Αυτό ήταν ένα μέτρο που στοχοποιούσε τους Κούρδους που εμπλέκονταν στην πολιτική και οδήγησε στη σφαγή πολλών την εποχή εκείνη. Eμπνευστές αυτής της πολιτικής ήταν η τότε πρωθυπουργός Τανσού Τσιλέρ και ο Μεχμέτ Αγάρ, πρώην αρχηγός της αστυνομίας που προήχθη σε υπουργό κατά την πρωθυπουργία της Τσιλέρ. Το 2015, όταν το ΑΚΡ ήθελε να πάρει εκδίκηση για τις εκλογές της 7ης Ιούνη τερματίζοντας τη «διαδικασία επίλυσης» με τυφλή οργή, το Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP) ερμήνευσε αυτή τη στροφή ως την «ιδέα του 2015» ακριβώς με αναφορές στις ομοιότητες μεταξύ 1993 και 2015. Η δίωξη εναντίον των βουλευτών, που τώρα όλοι γινόμαστε μάρτυρες, είναι η επιβεβαίωση που δείχνει την επιστροφή στην προαναφερθείσα περίοδο.
Πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως αυτή την ημερομηνία: νύχτα 3 προς 4 Νοέμβρη. 3 Νοέμβρη είναι η 20η επέτειος του περιστατικού του Σουσουρλούκ[1]που κατέχει μια εξέχουσα θέση στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας. Η αστυνομία έκανε έφοδο στα σπίτια των βουλευτών του HDPτη νύχτα, όχι το πρωΐ όπως κάνουν συνήθως, για να μην ξεσπάσουν ξαφνικά μαζικές διαμαρτυρίες. Η έφοδος έγινε στις 3 Νοέμβρη!
Αυτό δεν αποτελεί καθαρή σύμπτωση. Η κυβέρνηση του ΑΚΡ το έχει κάνει ήδη συνήθειο να βάζει την υπογραφή της σε ημερομηνίες συμβολικής σημασίας για την πολιτική ιστορία της Τουρκίας. Το Συνταγματικό Δημοψήφισμα του 2010 έγινε στην 30η επέτειο του πραξικοπήματος της 12ης Σεπτέμβρη. Ο Ταγίπ Ερντογάν προσέφερε το χρόνο του μέχρι και την τελευταία μέρα που του έδινε το σύνταγμα ώστε να υπογράψει την άρση της κοινοβουλευτικής ασυλίας στις 7 Ιουνίου, δηλαδή στην πρώτη επέτειο των εκλογών της 7ης Ιούνη.Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, επίσης. Μέσω της κράτησηsτων συν-ηγετών και των βουλευτών του HDP, η κυβέρνηση του ΑΚΡ διακηρύσσει το θρίαμβο του «βαθέος κράτους», χρησιμοποιώντας χωρίς δισταγμό τις προηγούμενες μεθόδους. Η κράτηση των βουλευτών το HDPτην ίδια ημέρα θα μπορούσε επίσης να ερμηνευθεί ως ένδειξη των επινίκιων, δεδομένου ότι το ΑΚΡ ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου του 2002.
Μια άλλη σημασία της επιλογής της ημερομηνίας είναι η αποκατάσταση του Μεχμέτ Αγάρ. Ο Σουλεϊμάν Σόιλου, μαθητής του Μεχμέτ Αγάρ, διορίστηκε πρόσφατα ως Υπουργός Εσωτερικών. Αμέσως μετά τον διορισμό αυτό, ο Μεχμέτ Αγάρ, προφανώς ένα αξιόπιστο πρόσωπο για την κυβέρνηση, κλήθηκε στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Ερευνών για τις στρατιωτικές επεμβάσεις. Εκεί είπε: «ακόμη και ένα μήνα αποκατεστημένες οι δυνάμεις ασφαλείας, είχαν ως αποτέλεσμα την πρόληψη πολλών βομβιστών αυτοκτονίας.» Γιατί τόνισε ιδιαίτερα τον «ένα μήνα»; Είναι επειδή έκανε τη δήλωση τον Οκτώβριο και ο Σουλεϊμάν Σόιλου διορίστηκε Υπουργός το Σεπτέμβριο. Ο Αγάρ εγγυάται για το Σόιλου. Δεν είναι δύσκολο να κρίνουμε τον πολιτικό χαρακτήρα ενός ατόμου που εγγυάται γι’ αυτόν ο Αγάρ!
Όταν πρόκειται για το κουρδικό ζήτημα, η Σοζτζού μετατρέπεται σε εκπρόσωπο του ΑΚΡ, η Αϊντιλνίκ ακτινοβολεί το φως του λαμπτήρα!
Για να καταλάβουμε γιατί το ΑΚΡ κλιμάκωσε τον πόλεμο μετά την ήττα του Ερντογάν και του ΑΚΡ στις 7 Ιουνίου 2015, δεν είναι απαραίτητο να δούμε γιατί ο Μπαχτσελί (αρχηγός του φασιστικού κόμματος, MHP) αγάπησε τον Ερντογάν σήμερα, ενώ τον αποκαλούσε προδότη χθες. Το VatanPartisi(Κόμμα της Πατρίδας) και η εφημερίδα Αϊντιλνίκ,[2] που χθες αποκαλούσαν τον Ερντογάν και το ΑΚΡ εχθρούς τους και τους εαυτούς τους «στρατιώτες του Μουσταφά Κεμάλ [Ατατούρκ]», συμφώνησαν και ευθυγραμμίστηκαν με τον Ερντογάν, όταν έφτασε το θέμα στο κουρδικό ζήτημα και στο «βαθύ κράτος». Αυτός ο ιδεολογικά δηλητηριασμένος σκοπός πρώην στρατηγών και υποτιθέμενων αριστερών οργανώσεων, είναι να αιχμαλωτίσει το «βαθύ κράτος», το οποίο είχε προηγουμένως πέσει στα χέρια της αίρεσης του Φετχουλάχ Γκιουλέν και να συντρίψει τα απελευθερωτικά αιτήματα του κουρδικού λαού.
Άλλωστε, το Κόμμα της Πατρίδας και η Αϊντιλνίκ έχουν δηλώσει τώρα την υποστήριξή τους στον Ερντογάν. Αλλά τί γίνεται με τη Σοζτζού; Αυτή η εφημερίδα υπερηφανεύεται ακόμα εδώ κι εκεί για την αντίθεσή της στον Ερντογάν, αλλά όταν πρόκειται για το κουρδικό ζήτημα, δεν είναι κάτι διαφορετικό από την Αϊντιλνίκ. Ο αντικουρδικός ρατσισμός του Γιλμάζ Οζντίλ[3]με την αιχμηρή του γλώσσα, θα έκανε πολλούς συντάκτες της YeniAkit[4]να κοκκινίσουν.
Αυτό σημαίνει ότι η προσκόλληση στον τουρκικό εθνικισμό, στο κουρδικό ζήτημα, διχάζει οδυνηρά το αντι-ΑΚΡ στρατόπεδο. Όποιος δείχνει εχθρότητα προς τους Κούρδους βοηθάει στην επιτυχία του Ερντογάν και του Ραμπιιστικού προγράμματος του ΑΚΡ με το φρικτό επακολουθο το σεκταριστικό του πόλεμο και τα όνειρά του για κυριαρχία στο σουνιτικό κόσμο. Όποιος τοποθετεί τον εαυτό του εναντίον των Κούρδων στην αρένα της Μέσης Ανατολής, βοηθά τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ να σφίξει τα δόντια του στο λαιμό της Τουρκίας!
Ο ρόλος του CHPείναι εν προκειμένω ιδιαίτερα αντιδραστικός. Από τη μία, υποτίθεται ότι συνεχίζει ένα διάλογο με το HDP. Από την άλλη, συμμετέχει στην Εθνική Συναίνεση από την οποία αποκλείεται το HDP, μια συναίνεση που βοηθάει τη σταθεροποίηση της χρηματιστηριακής αγοράς και τη συναλλαγματική ισοτιμία· στα καλύτερά του, μουρμουρίζει ανεπαίσθητα ότι «το HDPθα πρέπει να κληθεί στο Yenikapiεπίσης». Ακόμη πιο επαίσχυντο είναι το ότι, όταν ψηφιζόταν η βουλευτική ασυλία, ο Κιλιτσντάρογλου (ο ηγέτης του CHP) ψήφισε υπέρ, με το πρόσχημα της «ενέργειας τακτικής». Aν ο Ντεμιρτάς, η Γιουκσεντάγ και οι συνάδελφοί τους έχουν τεθεί υπό κράτηση με αστυνομικές εφόδους, αν η βούληση των 5 εκατομμυρίων Κούρδων έχει καταπατηθεί, αν οι εκλεγμένοι από τους Κούρδους αντιπρόσωποι έχουν παραδοθεί σε αντιτρομοκρατικές ομάδες σήμερα, η ντροπή γι’ αυτή την πράξη βαρύνει και τον Κιλιτσντάρογλου επίσης! Αλλά αν ο Ερντογάν θέλει ποτέ να σχηματίσει μια αντικουρδική «εθνική κυβέρνηση» με τη βοήθεια του Μπαχτσελί, θα ορίσει το Μπαϊκάλ (πρώην ηγέτη του CHP) ως υπουργό σ’ αυτήν, όχι τον Κιλιτσντάρογλου!
Για την εργατική πρωτοπορία είναι απαράδεκτο ότι η πολιτική βούληση των Κούρδων αδελφών τους είναι αλυσοδεμένη!
Ο λόγος που οι λεγόμενοι αντίπαλοι του Ερντογάν και του AKPσυμπτύσσουν τις γραμμές τους με την κυβέρνηση όταν τίθεται το κουρδικό ζήτημα, είναι επειδή το τουρκικό Κεφάλαιο ως όλο, δηλαδή όχι μόνο η οικογένεια Αλμπαϊράκ (δηλαδή η ισλαμική φράξια της τουρκικής αστικής τάξης) αλλά και η οικογένεια Κοτς (δηλαδή το κοσμικό, φιλοδυτικό τμήμα τής τουρκικής αστικής τάξης) έχουν βάλει στο μάτι το πετρέλαιο της Κουρδικής περιοχής του Ιράκ. Ως εκ τούτου, υπάρχει μια σύγκλιση στις γραμμές της αστικής τάξης όσον αφορά στο κουρδικό ζήτημα. Ο Μασούντ Μπαρζανί, ο οποίος ελέγχει αυτή την κουρδική περιοχή, είναι κολλητός με την κυβέρνηση του ΑΚΡ. Το αστικό κράτος της Τουρκίας δεν μπορεί να επιτρέψει οποιαδήποτε άλλη δύναμη εκτός του Μπαρζανί να εκπροσωπεί τον κουρδικό λαό. Και ο Μπαρζανί εντός της κουρδικής κοινωνίας εκπροσωπεί τα συμφέροντα των κουρδικών φυλών και της πρόσφατα αναπτυσσόμενη αστικής τάξης εισοδηματιών υπό την αιγίδα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και της Τουρκίας στο πλαίσιο του ΑΚΡ. Οπότε, ο Μπαρζανί έχει γυρίσει την πλάτη του στις άλλες δυνάμεις του κουρδικού λαού.
Είναι γι’ αυτόν το λόγο που η Τουρκία, υπό την καθοδήγηση του ΑΚΡ, ξεκίνησε μια περιπέτεια στη Μέση Ανατολή, εφαρμοζοντας μια πολιτική η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει την τουρκική και κουρδική νεολαία να χύσει το αίμα της στο Ιράκ, τη Συρία και ενδεχομένως αλλού. Το τίμημα του πολλαπλασιασμού των κερδών του κεφαλαίου χάρη στο πετρέλαιο, θα είναι ο κίνδυνος να χάσουν τη ζωή τους η εργατική τάξη, οι φτωχοί αγρότες και οι φτωχοί των πόλεων, ειδικά τα νεότερα στρώματά τους. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στο εσωτερικό της Τουρκίας θα είναι η όξυνση του εν εξελίξει πολέμου για το κουρδικό ζήτημα, που συνεχίζεται για περισσότερα από τριάντα χρόνια. Η κράτηση των Κούρδων βουλευτών είναι το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής με βάση το πετρέλαιο. Η ευκαιρία για το πετρέλαιο έχει θριαμβεύσει επί της κουρδικής ευκαιρίας!
Η εργατική τάξη δεν έχει να διαθέσει ούτε μια ζωή, να θυσιάσει ούτε ένα νεολαίο για τα κέρδη των άλλων. Έχοντας έτσι τα πράγματα, η ταξικά συνειδητή εργατική πρωτοπορία χωρίς αμφιβολία θα αντιταχθεί στην παραβίαση της πολιτικής βούλησης του κουρδικού λαού των πέντε εκατομμυρίων Κούρδων. Ο κουρδικός λαός είναι ένας φτωχός λαός, με τον οποίο είμαστε δεμένοι με αδελφικούς δεσμούς. Ακριβώς όπως και οι εργάτες μας, κι αυτοί επίσης έχουν το δικαίωμα να μιλούν τη γλώσσα τους, να ακούνε τη μουσική τους, να δίνουν στους απογόνους τους όποια ονόματα θέλουν και να εκπροσωπούνται από εκπροσώπους της επιλογής τους.
Η κυβέρνηση, που παραβιάζει τα δικαιώματα των Κούρδων με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο, επιτίθεται επίσης σε κάθε κέρδος και δικαίωμα της εργατικής τάξης, αποστερώντας την από αυτά. Οι ανθρακωρύχοι του Ζονγκουλντάκ, και οι άνθρωποι του μόχθου του Ζονγκουλντάκ στο σύνολό τους, αντιμετωπίζουν την επίθεση της ιδιωτικοποίησης, κατά πάσα πιθανότητα θα αντιμετωπίσουν την απειλή της απώλειας των θέσεων εργασίας τους ή θα πέσουν θύματα ανθρωποσφαγής από την εταιρεία, ως εργαζόμενοι σε καθεστώς υπεργολαβίας. Τι μπορεί να έχουν εναντίον των Κούρδων; Ο κύριος παράγοντας που παρείχε εργασιακή ασφάλεια για τους βετεράνους εργάτες ήταν η αποζημίωση απόλυσης. Αν η πληρωμή μεταφερθεί σ’ ένα κεντρικό ταμείο, η εργασιακή τους ασφάλεια θα εξαφανιστεί. Ένας εργάτης/μια εργάτρια θα χάσει τη δουλειά του/της στην πρώτη τριβή, και ακόμη κι αν βρει μια νέα δουλειά, θα πρέπει να εργάζεται χωρίς καμία εργασιακή ασφάλεια. Όπως το έθεσε ο Ερντογάν στη συνάντησή του με τ’ αφεντικά, ακόμα κι αν δεν απολύσουν τους εργάτες «με τη βία», θα τους στερήσουν από κάθε είδους εργασιακή ασφάλεια. Τί σχέση έχουν οι Κούρδοι μ’ αυτό; Το να μετατραπεί σε δουλοπρεπή χειρώνακτα εργάτη χωρίς δικαιώματα, θα γίνει ο μόνος τρόπος που ένας άνεργος νέος άνθρωπος θα μπορεί να εκπληρώσει το όνειρο του/της να βρει μια θέση εργασίας, μέσω ιδιωτικών γραφείων. Ποιος θα κατηγορήσει τους Κούρδους γι’ αυτό;
Αλλά πάνω απ’ όλα είναι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης! Οι αγωνιζόμενοι εργάτες και οι μηχανικοί του Ζονγκουλντάκ μόλις έχουν απολυθεί βάσει ενός Νομοθετικού Διατάγματος. Σκοπός της κίνησης αυτής είναι να παρακωλύσει τον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις. Τα μέλη της KESK, της πιο προοδευτικής συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας των δημοσίων υπαλλήλων, απολύονται συνεχώς με Νομοθετικά Διατάγματα. Ο σκοπός που κρύβεται πίσω απ’ αυτό, είναι η αποτροπή ενός αγώνα, ενώ στερούν από τη νομοθεσία που παρέχει εργασιακή ασφάλεια στους δημοσίους υπαλλήλους κάθε θετικό περιεχόμενο. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα μεταφερθεί η αποζημίωση απόλυσης σε ένα κεντρικό ταμείο με ένα νέο Νομοθετικό Διάταγμα; Ως εκ τούτου, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι οι εργάτες, οι βιοπαλαιστές και οι Κούρδοι πλήττονται από την ίδια κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Για τους λόγους αυτούς, η εργατική τάξη θα πρέπει να αγωνιστεί ενάντια στον πόλεμο, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που της στερεί τα δημοκρατικά της δικαιώματα και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, όχι ενάντια στους Κούρδους. Οι Κούρδοι είναι αδελφοί και αδελφές των εργατών. Η διατήρηση αυτής της αδελφότητας θα εξυπηρετούσε το συμφέρον της εργατικής τάξης.
Ας υψώσουμε όλοι μαζί τη φωνή μας:
Όχι δεσμά στη βούληση των πέντε εκατομμυρίων Κούρδων!
Ελευθερώστε τους βουλευτές του HDP!
Ούτε ένας νέος άνδρας, ούτε μια σταγόνα αίματος στον πόλεμο του πετρελαίου!
Πολεμήστε τις ΗΠΑ, όχι στους Κούρδους!
Η Κεντρική Επιτροπή
Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP)