1. Tο λεγόμενο «Σχέδιο ειρήνης μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης» των ΗΠΑ που με στόμφο ανακοίνωσε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στις 28 Ιανουαρίου 2020, δεν είναι τίποτα άλλο από μια κυνική Κήρυξη Πολέμου ενάντια στο λαό της Παλαιστίνης και στο αναφαίρετο δικαίωμά του στον αυτοπροσδιορισμό, όπως επίσης και μια θανάσιμη απειλή ενάντια σε όλους τους καταπιεσμένους λαούς στην περιοχή και διεθνώς.
Είναι ένα σχέδιο προσάρτησης της Κοιλάδας του Ιορδάνη και όλων των περιοχών που καταλήφθηκαν από τον Ισραηλινό Σιωνιστικό εποικισμό, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ/Αλ Κουντς. Ένα σχέδιο μεταφοράς του παλαιστινιακού πληθυσμού που ζει στο λεγόμενο «Βόρειο Τρίγωνο» του Ισραήλ σε αφοπλισμένα, μικρά Μπαντουστάν[1], στους διασκορπισμένους θύλακες ενός «παλαιστινιακού» ψευδοκρατιδίου, περικυκλωμένου απ’ τον σιωνιστικό στρατό, στερημένου από εγκαταστάσεις ύδρευσης και άλλους υλικούς πόρους και, κυρίως, χωρίς ένοπλες δυνάμεις, χωρίς δηλαδή ό,τι χαρακτηρίζει ένα κράτος. Ενός ψευδοκρατιδίου καταδικασμένου να επιβιώσει κάτω από συνθήκες καθεστώτος απαρτχάιντ. Πρόκειται για σχέδιο κατάργησης όλων των δικαιωμάτων και προσδοκιών του παλαιστινιακού λαού, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων στις εστίες τους.
Σε αντάλλαγμα, το σχέδιο του Τραμπ δίνει υποσχέσεις στις τοπικές ελίτ για 50 δισεκατομμύρια δολάρια κερδοφόρων συμβάσεων με αμερικανικές εταιρείες.
Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος του Λευκού Οίκου αποκαλεί το σχέδιό «του», «Συμφωνία του Αιώνα». Οι περισσότεροι σχολιαστές δικαιολογημένα το αποκαλούν «Κλοπή του Αιώνα». Ακόμα και το αισχρό σκηνικό της ανακοίνωσης της συμφωνίας από έναν πρόεδρο των ΗΠΑ που εκείνη τη στιγμή αντιμετώπιζε καταγγελίες παραπομπής, παρουσία ενός ισραηλινού πρωθυπουργού που αντιμετωπίζει ποινική δίωξη για διαφθορά και μπροστά σε ένα επιλεγμένο ακροατήριο ενθουσιωδών κλακαδόρων αποτελούμενο από ακροδεξιούς θρησκευόμενους σιωνιστές, αντιπρόσωπους των Εμίρηδων του Κόλπου και φονταμενταλιστές Ευαγγελικούς, έμοιαζε περισσότερο με πάρτι για κλείσιμο συμφωνίας μεταξύ Μαφιόζων παρά με πολιτικό γεγονός.
2. Κανείς δεν πρέπει να υποτιμήσει την πολιτική βαρύτητα της ανακοίνωσης του «σχεδίου». Στην πραγματικότητα, οι Συμφωνίες του Όσλο του 1993, μαζί με την απάτη της «λύσης των δύο κρατών», θάβονται δίχως τελετή. Όπως έγραψε η ισραηλινή εφημερίδα Haaretzτην επόμενη μέρα της ανακοίνωσης, στις 29 Ιανουαρίου: «Το σχέδιο του Τραμπ είναι αναμφίβολα η πιο φιλο-ισραηλινή ειρηνευτική πρόταση που έγινε ποτέ - και παρά τους ισχυρισμούς του Προέδρου για το αντίθετο, η χειρότερη προσφορά που έγινε ποτέ στους Παλαιστίνιους. Ακόμη κι αν ήταν πιο ισορροπημένο, απλώς μια γρήγορη ματιά στον χάρτη που επισυνάπτεται στο σχέδιο του Τραμπ, κάνει σαφές το πόσο ανεφάρμοστο είναι: βάζει τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους ν’ αρπάζουν οι μεν τους δε από το λαρύγγι, σε βαθμό που κάνει την πρώην Γιουγκοσλαβία να μοιάζει με νησίδα ηρεμίας».
Το σχέδιο του Τραμπ «για ειρήνη» δε μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς μέσα και μέτρα πολέμου, με τη χρήση της πιο άγριας βίας ενάντια στον παλαιστινιακό πληθυσμό, μια νέα Νάκμπα [Kαταστροφή]. Ένας τέτοιος πόλεμος δε μπορεί να περιοριστεί στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας, αλλά θα επεκταθεί σε μια γενική ανάφλεξη στην περιοχή.
Το «νέο» σχέδιο του Τραμπ αποτελεί μέρος της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής προσπάθειας για την οικοδόμηση ενός άξονα Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας που θα τεθεί επικεφαλής κι άλλων αντιδραστικών σουνιτικών αραβικών κρατών, με στόχο έναν αντιδραστικό πόλεμο εναντίον του Ιράν και των περιφερειακών συμμάχων του, που εκτείνονται από το Λίβανο και τη Συρία ως την Υεμένη, έτσι ώστε να εγκαθιδρυθεί μια νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων στη Μέση Ανατολή, σε αντικατάσταση αυτής που γκρεμίστηκε προηγούμενα. Αυτή την φορά βάζοντας σε αντιπαράθεση Σουνίτες και Σιΐτες, και απειλώντας, έτσι, να διαιρέσει τη Μέση Ανατολή κατά μήκος θρησκευτικών γραμμών.
Η 4η Διεθνής Ευρωμεσογειακή Συνδιάσκεψη του Κέντρου “Κριστιάν Ρακόφσκι” και του Δικτυακού Τόπου RedMed, τον Ιούνιο του 2017, είχε ήδη καταγγείλει αυτή τη μετατόπιση των αμερικανικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων, μετά το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό που έκανε ο νεοεκλεγείς τότε πρόεδρος των ΗΠΑ ακριβώς στη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ.
Από αυτήν την άποψη, δεν είναι τυχαίο ότι η δημόσια ανακοίνωση της αμερικανικής «Συμφωνίας του Αιώνα» στις 28 Ιανουαρίου έγινε μετά την δολοφονία του Ιρανού Στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί της «Δύναμης Αλ Κουντς» των Φρουρών της Επανάστασης, μαζί με άλλους Ιρακινούς αξιωματούχους, στο διεθνές αεροδρόμιο της Βαγδάτης στις 3 Γενάρη 2020.
Οι νέες πολεμικές προκλήσεις του Τραμπ, στη διάρκεια ενός έτους που καταλήγει στις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, δεν εκδηλώνουν κάποια συνεκτική, “ακαταμάχητη”, “στρατηγική πρωτοβουλία” του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Αντίθετα, υπάρχουν σπασμωδικά αλλά επικίνδυνα ζιγκ-ζαγκ. Από την ρητορική ότι «θα μπει ένατέλος στους πολέμους χωρίς τέλος στη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν», ότι θα υπάρξει «απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από την περιοχή» κ.λπ. μεταπηδούν σε νέες πράξεις στρατιωτικής επιθετικότητας, στην αποστολή περισσότερων στρατευμάτων, την επέκταση και δημιουργία νέων στρατιωτικών βάσεων στη Σαουδική Αραβία, τον Κόλπο, την Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, απειλώντας το Ιράν με «αφανισμό ακόμη και των αρχαίων πολιτιστικών κληροδοτημάτων του», σύμφωνα με την πρόσφατη απειλή του προέδρου των ΗΠΑ!
Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τα σχέδια, και η πολεμική επιθετικότητα δεν λαμβάνουν χώρα στο κενό. Ο ιμπεριαλισμός δρα με τον πιο βάρβαρο τρόπο κλονισμένος από την ιστορική κρίση του παρακμασμένου παγκόσμιου καπιταλισμού, η οποία, άλυτη για περισσότερο από μια δεκαετία τώρα, εισέρχεται και πάλι σε νέα εκρηκτική φάση, οδηγώντας σε μια νέα έξαρση της δράσης των μαζών από τη Λατινική Αμερική ως τη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη και πέραν αυτής. Η κλιμάκωση της αμερικανικής ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας στη Μέση Ανατολή έρχεται αντιμέτωπη και αλληλεπιδρά με ένα δεύτερο κύμα επαναστατικών αναταραχών, μετά την προηγούμενη επαναστατική «Αραβική Άνοιξη» της περιόδου 2010-13, κατακλύζοντας και πάλι την περιοχή της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, από την Αλγερία και το Σουδάν ως το Λίβανο και το Ιράκ.
Ένα νέο κεφάλαιο στην ταραχώδη ιστορία αυτής της ηφαιστειακής περιοχής άνοιξε, στο οποίο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η επανάσταση είναι οι πρωταγωνιστές.
3.Το σχέδιο Τράμπ προκάλεσε την έκρηξη της δικαιολογημένης οργής μεταξύ των λαϊκών μαζών στην κατεχόμενη Παλαιστίνη και σ’ ολόκληρο τον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο κι η οποία εκδηλώθηκε με τεράστιες κινητοποιήσεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις. Όχι μόνο στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, αλλά και στο Τελ Αβίβ υπήρξε μια σημαντική κινητοποίηση ενάντια στο σχέδιο Τράμπ, στην οποία συμμετείχαν μαζί Ισραηλινοί Εβραίοι και Παλαιστίνιοι.
Είναι αυτή η μαζική πίεση από τα κάτω, σε μια περιοχή που συγκλονίζεται και πάλι από επαναστατική αναταραχή, απ’ το Σουδάν και την Αλγερία μέχρι το Λίβανο και το Ιράκ, ο βασικός παράγοντας που υποχρέωσε τόσο τη δωσίλογη «Παλαιστινιακή Αρχή» του Μαχμούντ Αμπάς όσο και τον Αραβικό Σύνδεσμο να αντιταχθούν επίσημα στο σχέδιο των ΗΠΑ.
Αλλά δεν υπάρχει χώρος ή χρόνος για εφησυχασμό όσον αφορά αυτά τα διεφθαρμένα αστικά καθεστώτα. Η αρχική απάντηση από τη Σαουδική Αραβία, το Ομάν, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ήταν, όπως αναμενόταν, «θετική». Ακόμη χειρότερα: παρά την αρνητική ψήφο στη συνάντηση του Αραβικού Συνδέσμου, όπως φαίνεται πίσω από την πλάτη της Σουδανικής Μεταβατικής Κυβέρνησης, ο στρατιωτικός ηγέτης Στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ Αλ Μπουρχάν, ο ισχυρός άνδρας του καθεστώτος που αντικατέστησε την κυριαρχία του δικτάτορα Ομάρ αλ-Μπασίρ, μετά την ανατροπή του από την επανάσταση των Σουδανών καταπιεσμένων στις 11 Απριλίου 2019, ταξίδεψε στο Έντεμπε της Ουγκάντα για να συναντήσει τον Νετανιάχου. Στόχος αυτής της συνάντησης με τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό, μετά το Σχέδιο Τραμπ, ήταν η “εξομάλυνση” των σχέσεων και η αποκατάσταση των διπλωματικών δεσμών μεταξύ του Σιωνιστικού Κράτους και του Σουδάν, που είχαν διαρραγεί μετά την επιβολή κυρώσεωνμέχρι σήμερα για πολλούς λόγους.
Η βαθύτερη αιτία αυτού του προδοτικού πισώπλατου μαχαιρώματος στον παλαιστινιακό λαό δεν είναι απλώς η οικονομική πίεση από κυρώσεις σε μια καταστροφική οικονομική κατάσταση στη χώρα· είναι, πάνω απ’ όλα, ο πολιτικός φόβος της στρατιωτικής χούντας, του επονομαζόμενου «Μεταβατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου» μετά την πτώση του Μπασίρ, μπροστά στην ανολοκλήρωτη κοινωνική επανάσταση.
Ένα άρθρο με τίτλο «Ένα βήμα προς την ανατροπή της επανάστασης» που δημοσιεύτηκε στο RedMed.org, στις 14 Ιουλίου 2019, παρείχε έγκαιρη προειδοποίηση σχετικά με τους κινδύνους από τον σάπιο συμβιβασμό μεταξύ του “Μεταβατικού Στρατιωτικού Συμβουλίου” και των αντιπολιτευόμενων “Δυνάμεων για την Ελευθερία και την Αλλαγή” γα τον σχηματισμό ενός κοινού Κυρίαρχου Συμβουλίου που θα εποπτεύει «μια ειρηνική μετάβαση προς την πολιτικήδιακυβέρνηση». Είναι σαφές τώρα, ότι σ’ αυτή τη συνάντηση μεταξύ Νετανιάχου και Αμπντέλ Φατάχ Αλ Μπουρχάν, η στρατιωτική χούντα και τα αστικά συμφέροντα που αντιπροσωπεύει ποτέ δεν έκαναν ειρήνη με τις επαναστατικές μάζες. Η “εξομάλυνση” των σχέσεων με τον ιμπεριαλισμό και τον σιωνισμό βρίσκεται σε εξέλιξη για την προετοιμασία ενός νέου σταδίου αντιπαράθεσης μεταξύ επανάστασης και αντεπανάστασης.
Το μάθημα είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για το Σουδάν αλλά για όλες τις επαναστάσεις που αναδύονται τώρα και πάλι στη Μέση Ανατολή. Οι ιμπεριαλιστές και οι τοπικές άρχουσες τάξεις, όλοι οι βασιλιάδες, οι εμίρηδες, οι στρατιωτικοί δικτάτορες, ακόμη και οι ψεύτικοι «αντιιμπεριαλιστές» με θρησκευτική ή κοσμική μεταμφίεση, προσπαθούν να σταματήσουν και να καταστρέψουν την επαναστατική έξαρση των λαϊκών μαζών, οξύνοντας και εκμεταλλευόμενοι όλες τις τοπικές εθνοτικές, θρησκευτικές, φυλετικές κ.λπ. διαιρέσεις, για να εξασφαλίσουν τα ληστρικά συμφέροντά τους και την κλονισμένη αντιδραστική τους κυριαρχία.
Η κρίση του ιμπεριαλισμού και οι πιέσεις είτε από τα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλονται από το παγκόσμιο κεφάλαιο κι απ’ τις ασφυκτικές κυρώσεις, διαθλώνται διαφορετικά μέσα από τις διαφορετικές τάξεις στις τοπικές κοινωνίες. Διευρύνουν το τεράστιο χάσμα μεταξύ των προνομιούχων και διεφθαρμένων αρχουσών τάξεων και των φτωχών μαζών που παίρνουν τον δρόμο της επανάστασης και απαιτούν την εκθρόνιση του υπάρχοντος σάπιου κοινωνικοπολιτικού συστήματος.
Η νίκη των μαζώνείναι ένα στρατηγικό καθήκον. Ο ιμπεριαλισμός μπορεί και πρέπει να νικηθεί και να επιτευχθεί εθνική απελευθέρωση χωρίς πολιτική ουράς στον αστικό και μικροαστικό εθνικισμό· η κοινωνική χειραφέτηση από το σύστημα της φτώχειας και της δυστυχίας μπορεί και πρέπει να επιτευχθεί μόνο χωρίς συνθηκολόγησημε τον ιμπεριαλισμό και τις συνωμοσίες του για «αλλαγή καθεστώτος».
Μόνο μία κοινωνική τάξη μπορεί να ξεπεράσει αυτές τις διαιρέσεις και να ενοποιήσει τις καταπιεσμένες και φτωχές λαϊκές μάζες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους τοπικούς τυράννους σε έναν επαναστατικό αγώνα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση, για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, το Σοσιαλισμό: η εργατική τάξη, εργαζόμενη και άνεργη, ιδιαίτερα η νεότερη γενιά της, οργανωμένη και με ηγεσία μια πρωτοπορία, ένα επαναστατικό Μαρξιστικό κόμμα μάχης, αναπόσπαστο μέρος του αγώνα για την οικοδόμηση μιας νέας, επαναστατικής Διεθνούς.
4. Παλεύοντας γι’ αυτήν την ιστορική-πολιτική προοπτική, το Διεθνές Σοσιαλιστικό Κέντρο «Κριστιάν Ρακόφσκι» καλεί όλα τα αριστερά κόμματα και τις εργατικές οργανώσεις, όλους τους γνήσιους μαχητές της εθνικής απελευθέρωσης, τα αντιπολεμικά και τα κοινωνικά κινήματα να κινητοποιηθούν χωρίς καθυστέρηση ενάντια στο Σχέδιο προσάρτησης, μεταβίβασης πληθυσμών και απαρτχάιντ του Τραμπ που καταργεί τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού, κυρίως το δικαίωμά του στονεθνικό αυτοπροσδιορισμό και το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων.
* Πετάξτε τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ και της ΕΕ έξω από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τα Βαλκάνια!
* Ξηλώστε τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ-NATOστην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, και σε Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρο!
* Κάτω ο Σιωνιστικός αποικισμός! Για το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού του Παλαιστινιακού λαού, για το δικαίωμα της επιστροφής των προσφύγων! Για μια ενωμένη, ελεύθερη, δημοκρατική, κοσμική και σοσιαλιστική Παλαιστίνη, όπου Παλαιστίνιοι Άραβες και Εβραίοι θα ζουν ειρηνικά μαζί, με ίσα δικαιώματα και αξιοπρέπεια σε όλη την επικράτεια της ιστορικής Παλαιστίνης!
* Για τη νίκη της κοινωνικής επανάστασης των λαϊκών μαζών στη Mέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική!
* Για μια Σοσιαλιστική Ομοσπονδία της Μέσης Ανατολής!
Φεβρουάριος 2020
Διεθνές Σοσιαλιστικό Κέντρο “Κριστιάν Ρακόφσκυ”
RedMed.orgwebnetwork
ΕΕΚ (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα) - Ελλάδα
DIP(Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα) - Τουρκία
OKΠ (Ενωμένο Κομμουνιστικό Κόμμα) - Ρωσική Ομοσπονδία
Ένωση “Αναγέννηση της Σοβιετικής Ένωσης” - Ρωσική Ομοσπονδία
La Campagne Unitaire pour la Libération de Georges Ibrahim Abdallah – Γαλλία
MatyasBenyik, Πρόεδρος της Ένωσης ΑΤΤΑC- Ουγγαρία
RenaissanceOuvrière Révolutionnaire (Επαναστατική ΕργατικήΑναγέννηση) – Γαλλία
MTL (Mαρξιστική Eργατική Ένωση – Φινλανδία)
Μετάφραση Γιαν. Σιμ.
[1]Περιοχές αποκλεισμένες, «νησίδες» Mαύρων στη Νότια Αφρική, την περίοδο του απαρτχάιντ (Σ.τ.Μ.)