Οι διαπραγματεύσεις για το σχέδιο Τραμπ ανάμεσα στη Χαμάς, επικεφαλής της παλαιστινιακής Αντίστασης, και το σιωνιστικό κράτος, υπό την εποπτεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και “πρόθυμους μεσολαβητές” την ηγεσία της Αιγύπτου, της Τουρκίας και του Κατάρ, οδήγησε σε συμφωνία για την πρώτη φάση εκεχειρίας στη Γάζα με πρώτο βήμα την ανταλλαγή ομήρων και Παλαιστίνιων φυλακισμένων.
Κανείς δεν μπορεί να κοιτάζει αφ’ υψηλού τους πανηγυρισμούς του μαρτυρικού αλλά αδάμαστου παλαιστινιακού λαού στους δρόμους της ερειπωμένης Γάζας. Και μια μέρα εκεχειρίας σημαίνει μια μέρα ακόμα ζωής για τα θύματα της γενοκτονίας, προπαντός για τους αμάχους και τα σκελετωμένα από την λιμοκτονία παιδιά. Αντίθετα, οι κομπασμοί του φασίστα Τραμπ που ναρκισσεύεται βλακωδώς ότι μόνος του κατάφερε να φέρει “¨αιώνια ειρήνη στη Μέση Ανατολή”(!!) αυτοί είναι για τα πανηγύρια. Για την ακρίβεια, το Νόμπελ ειρήνης που λιγουρεύεται και απαιτεί ο ίδιος, αν το πάρει, έχει την θέση του στον απόπατο της Ιστορίας, μαζί με τα αντίστοιχα βραβεία που πήρανε ο Κίσινγκερ, ο Μπέγκιν και ο Σαντάτ…
Το ίδιο γελοίος, και συνάμα επικίνδυνος, είναι ο κομπασμός του αρχι-εγκληματία πολέμου Νετανιάου ότι είναι “μεγάλη ημέρα για το Ισραήλ” η αρχική συμφωνία για την αρχική φάση του σχεδίου που έχει το όνομα του Τραμπ αλλά που βασικός συντάκτης του είναι ο Ρον Ντέρμερ. πρωτοσύμβουλος του Νετανιάου. Για ποια “νίκη του Ισραήλ” μιλάει όταν ένας από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου με την υψηλότερη μοντέρνα τεχνολογία και με την ολόπλευρη υποστήριξη Αμερικής και ΕΕ, μετά από δυο χρόνια, δεν κατάφερε να νικήσει αλλά “διαπραγματεύεται” με μια λαϊκή πολιτοφυλακή 40 χιλιάδων μαχητών; Μια πολιτοφυλακή, όμως, όπου την θέση του κάθε νεκρού παίρνει ένας άλλος νέος μαχητής, καθώς αυτή εκφράζει ένα λαό που δεν έχει να χάσει παρά την γενοκτονία του.
Η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη όλης της καταπιεσμένης ανθρωπότητας, με επικεφαλής την εργατική τάξη και τη νεολαία, έχει στριμώξει το γενοκτονικό κράτος και τους ιμπεριαλιστές – αλλά δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός.
Ποια είναι η ευθύνη μας, προπαντός για τους επαναστάτες διεθνιστές; Να ρίξουμε κάθε ευθύνη στις ηγεσίες του παλαιστινιακού κινήματος τώρα και κατόπιν εορτής; Μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη; Θα μας την χαρίσουν οι ένοχοι της γενοκτονίας και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας; Τι μάθαμε σαν ελληνικός λαός από την Βάρκιζα και τις συνέπειές της μέχρι σήμερα;
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ!