Το 2015 είναι η εκατονταετηρίδα της απέλασης και σφαγής την οποία υπέστησαν οι Αρμένιοι του οροπεδίου της Ανατολίας από την οθωμανική κυβέρνηση, υπό την Επιτροπή της Ένωσης και Προόδου. Εμείς, ως Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP), δηλώνουμε ότι τα γεγονότα αυτά ισοδυναμούν με γενοκτονία και ότι οι κυβερνήσεις που ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν το λαό της Τουρκίας θα πρέπει να αναγνωρίσουν αυτή την πράξη της γενοκτονίας και να κάνουν ό,τι είναι αναγκαίο και δυνατό για να εξοφλήσουν και να αποκαταστήσουν τη ζημιά που έγινε στον αρμενικό λαό.
Το τουρκικό κράτος και εκείνοι οι ιστορικοί και διανοούμενοι οι οποίοι ενεργούν ως φερέφωνά του, αρνούνται συστηματικά τη γενοκτονία. Τα επιχειρήματά τους κυμαίνονται από την ελαχιστοποίηση των απωλειών (το χαμηλότερο ποσοστό που αναφέρεται είναι 320 χιλιάδες, έναντι του 1,5 εκατομμυρίου που προβάλλουν πολλοί Αρμένιοι και άλλοι ιστορικοί) μέχρι τον ισχυρισμό ότι οι σφαγές ήταν αμοιβαίες. Ξεχνούν δύο απλά γεγονότα. Κατ' αρχάς, ο αρμενικός πληθυσμός της Ανατολίας, στο δυτικό τμήμα της ιστορικής πατρίδας των Αρμενίων, ενώ αριθμούσε μεταξύ των 1,2-2.000.000 στις αρχές του 1915, μειώθηκε σε κάτω από 100 χιλιάδες στο διάστημα μόλις δύο χρόνων. Η γενοκτονία δεν συνεπάγεται αποκλειστικά σφαγές, αλλά περιλαμβάνει επίσης πράγματα όπως η εθνοκάθαρση, η βίαιη μετατροπή της θρησκευτικής ή εθνοτικής ταυτότητας, η ποινικοποίηση μιας συγκεκριμένης εθνοτικής ταυτότητας, η λεηλασία της περιουσίας και των υπαρχόντων ενός ολόκληρου λαού, η καταστροφή της πολιτιστικής και θρησκευτικής τους κληρονομιάς κ.λπ. Όλα αυτά έχουν τεκμηριωθεί επαρκώς στην περίπτωση των Αρμενίων της Ανατολίας. Δεύτερον, η κρατική εξουσία ήταν στα χέρια του τουρκικού κυρίαρχου έθνους, το οποίο καθιστά κάθε συζήτηση για αμοιβαίο μακελειό κενή φλυαρία.
Η στερεοτυπική εξήγηση για αυτή την βάρβαρη σκληρότητα από τη φιλελεύθερη ιστοριογραφία υπήρξε η «κατασκευή της τουρκικής ταυτότητας» ή η «Ενωτική νοοτροπία», με το τελευταίο να συνεπάγεται την κοσμοθεωρία της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου, του κόμματος εξουσίας τότε. Η άποψή μας είναι θεμελιωδώς διαφορετική. Διακηρύσσουμε ότι αυτό που βρίσκεται πίσω από την γενοκτονία των Αρμενίων ήταν η ταξική πάλη διαφόρων εντολών. Οι άγριες επιθέσεις εναντίον των Αρμενίων είχαν τις πρώιμες ρίζες τους στη λεηλασία του πλεονάσματος του προϊόντος της Αρμενικής αγροτιάς από το κυρίαρχο στρώμα των κουρδικών φυλών, οι οποίες μοιράζονταν την ίδια γεωγραφική περιοχή με τους Αρμένιους. Η ύστερη, αλλά ισχυρότερη και πιο ριζοσπαστική δίωξη ήρθε από την ανάγκη για την πρωταρχική συσσώρευση εκ μέρους της εν τω γεννάσθαι αστικής τάξης της Τουρκίας στη αλλαγή του [20ου] αιώνα, παλεύοντας ενάντια στην οικονομική κυριαρχία των μη μουσουλμανικών πλουσίων τάξεων στην οθωμανική κοινωνία. Ήταν αυτή η ταξική ομάδα, η οποία αντιπροσωπευόταν από τους Ενωτικούς στην εξουσία, που στέρησε στον αρμενικό και, με διαφορετικό τρόπο, στον ελληνικό πληθυσμό της Ανατολίας το να συσσωρεύσει κεφάλαια στα χέρια του. Αυτοί οι εγχώριοι παράγοντες ενισχύθηκαν από την υποστήριξη που δέχθηκε η τουρκική αστική τάξη από τη γερμανική ιμπεριαλιστική αστική τάξη, μπλέκοντας την εξουσία του οθωμανικού κράτους στην ενδο-ταξική πάλη του ενάντια στις άλλες ιμπεριαλιστικές αστικές τάξεις της Ευρώπης, δηλαδή, τη βρετανική, τη γαλλική και τη ρωσική.
Δεν προσεγγίζουμε το ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων από μια νομικίστικη άποψη. Υποστηρίζοντας την παγκόσμια επανάσταση με βάση τον προλεταριακό διεθνισμό, μέλημά μας είναι να αποκατασταθεί η φιλία και η εμπιστοσύνη μεταξύ των εργαζομένων και των εργατών της Τουρκίας και της Αρμενίας. Για εμάς αυτό είναι πρώτα και κύρια ένα πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει με την προοπτική της επανάστασης στην περιοχή. Όλες οι κοινωνικές αναταραχές στην Ευρασιατική περιοχή, από το 1905 και το 1917 ως την περίοδο 1989-1991, που διέρχεται από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, είδαν σφαγές που αφορούσαν Αρμένιους, Τούρκους και στη συνέχεια, Αζέρους, οι τελευταίοι όντας οι εθνοτικοί αδελφοί των Τούρκων της Ανατολίας που κατοικούν τον Καύκασο. Από την άλλη πλευρά, οι Αρμένιοι και οι Κούρδοι αξιώνουν, περίπου την ίδια γεωγραφική επικράτεια ως ιστορική τους πατρίδα. Έτσι, η μοίρα της επανάστασης στην περιοχή του Καυκάσου, της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας εξαρτάται από τις σχέσεις που δημιουργήθηκαν μεταξύ των τεσσάρων αυτών λαών.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας, η αποζημίωση για τα κατασχεθέντα περιουσιακά στοιχεία των Αρμενίων, το άνοιγμα των συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας, η στήριξη από το τουρκικό κράτος στον αρμενικό λαό, ο οποίος έχει περιέλθει σε δεινή θέση μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, είναι όλα τα μέτρα που μπορούν να αποτελέσουν τα πρώτα βήματα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και του αμοιβαίου σεβασμού.
Δεν πρέπει να αμφισβητηθεί ότι, με τις στενές προοπτικές με βάση την εθνική ιδιοτέλεια, η αστική τάξη κάθε έθνους θα αποδειχθεί ότι είναι ένα εμπόδιο στο δρόμο της επαναπροσέγγισης. Η πραγματική αδελφότητα μεταξύ των τεσσάρων αυτών των λαών θα εξαρτηθεί από το έργο των επαναστατών σοσιαλιστών της κάθε χώρας.
Δεδομένου του αδιεξόδου όσον αφορά το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας, η θέση και η πολιτική του γερμανικού κράτους φέρει τη δυνατότητα να παίξει καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ενός ανοίγματος. Η Γερμανία ήταν η σύμμαχος και προστάτης του οθωμανικού κράτους κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι διοικητές του οθωμανικού τουρκικού στρατού ήταν Γερμανοί αρχιστράτηγοι, στρατηγοί και ναύαρχοι. Ήταν απολύτως αδύνατο να πραγματοποιηθεί η γενοκτονία χωρίς τη γερμανική συγκατάθεση, ακόμη και ενθάρρυνση. Τα γερμανικά κρατικά αρχεία μπορεί να αποδειχτούν ένας πιθανός θησαυρός εγγράφων που θα αποδεικνύουν αδιαμφισβήτητα την προμελετημένη γενοκτονία. Ο Γερμανός Κάιζερ και το Ράιχ ήταν ήδη υπεύθυνοι για τη γενοκτονία του λαού Χερρέρο, σε αυτό που τότε λεγόταν γερμανική ΝΔ Αφρική και σήμερα είναι η Ναμίμπια. Ήδη η περιορισμένη ποσότητα των γερμανικών εγγράφων που δημοσιοποιήθηκαν, ρίχνουν σημαντικό φως στο τι συνέβη περίπου εκείνη την εποχή στην Τουρκία. Καλούμε μετ' επιτάσεως το γερμανικό σοσιαλιστικό και εργατικό κίνημα και τους Γερμανούς δημοκράτες να πιέσουν για το πλήρες άνοιγμα των γερμανικών αρχείων που σχετίζονται με την εν λόγω ιστορική περίοδο. Τους καλούμε να πιέσουν τη γερμανική κυβέρνηση να αναγνωρίσει και να καταδικάσει τη γενοκτονία των Αρμενίων.
Η υπόθεση της αναγνώρισης της γενοκτονίας από την Τουρκία δεν κερδίζει πολλά από τις κακοσχεδιασμένες πιέσεις των κρατικών οργάνων ορισμένων ιμπεριαλιστικών χωρών και οπωσδήποτε πλήττεται από τέτοιους ανεύθυνους θεατρινισμούς όπως αυτούς του Πάπα στις αρχές Απριλίου, καταφανής στην έλλειψη σεμνότητας προερχόμενη από την κεφαλή ενός θεσμικού οργάνου πλήρως εμβαπτισμένου στο Ολοκαύτωμα. Το ότι η κεφαλή του μεγαλύτερου δόγματος του Χριστιανισμού ήταν ο πρώτος που μίλησε για την εκατονταετηρίδα της γενοκτονίας, εξυπηρέτησε μόνο αυτούς που θέλουν να κάνουν τη μουσουλμανική πλειοψηφία της Τουρκίας να πιστέψει ότι το ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων είναι ένα κατασκεύασμα της Χριστιανοσύνης, ή περισσότερο γενικά της Δύσης, με σκοπό να απομονώσει και να αποδυναμώσει την Τουρκία.
Σε τελική ανάλυση, όλες οι ιστορικές αντιφάσεις και οι σημερινές πολιτικές και στρατιωτικές συγκρούσεις (όπως το ζήτημα του Ναγκόρνο Καραμπάχ) μεταξύ των τεσσάρων αυτών λαών μπορούν να επιλυθούν μόνο μέσα στο πλαίσιο των Σοσιαλιστικών Ομοσπονδιών του Καυκάσου και της Μέσης Ανατολής. Αυτοί οι λαοί μοιράζονται την ίδια γεωγραφική επικράτεια για μια ολόκληρη χιλιετία πριν την έναρξη των βάρβαρων σφαγών του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Ο σοσιαλισμός του μέλλοντος θα αξιοποιήσει τα καλύτερα που υπήρξαν στην εν λόγω συμβίωση.
Ζήτω η αδελφοσύνη του αρμενικού, τουρκικού και κουρδικού λαού!
Εμπρός για τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία του Καυκάσου και της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας της Μέσης Ανατολής!
Ζήτω η Παγκόσμια Επανάσταση!
Ζήτω η Τέταρτη Διεθνής, το μόνο καταφύγιο του προλεταριακού διεθνισμού, μετά το γραφειοκρατικό εκφυλισμό του σοβιετικού κράτους και των συνεπειών αυτού!
Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα (DIP)
Τουρκία, 20 Απριλίου 2015