Το Ιστανμπούλ έχει γίνει ένα πεδίο μάχης καλυμμένο από τα δακρυγόνα. Η αστυνομία, αναμφίβολα με εντολή του Ταγίπ Ερντογάν και της κυβέρνησής του του Κόμματος της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, επιτίθεται σε διαδηλωτές στο κέντρο της πόλης, κοντά στην πλατεία Ταξίμ, εδώ και πέντε συνεχόμενες ημέρες. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί είδηση: η τουρκική αστυνομία είναι διάσημη για την κτηνωδία της στην αντιμετώπιση των ανεπιθύμητων για την κυβέρνηση διαδηλώσεων. Μόνο πριν από ένα μήνα, την Πρωτομαγιά, διέλυσαν μια συγκέντρωση χιλιάδων εργαζομένων και συνδικαλιστών κάνοντας «απλόχερη» χρήση δακρυγόνων. Συνεπώς, τίποτα νέο στο μέτωπο της αστυνομίας. Αυτή η φορά είναι διαφορετική για έναν άλλο λόγο.
Η διαφορά έγκειται στην αποφασιστικότητα και την τόλμη των διαδηλωτών. Οι τέσσερις πρώτες ημέρες είδαν έναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων, που έφτασε τις αρκετές χιλιάδες το βράδυ της Πέμπτης 30/5/2013, δηλαδή την τέταρτη ημέρα της δράσης, να στρατοπεδεύουν κάθε βράδυ στο λεγόμενο Περίπατο, κοντά στην πλατεία Ταξίμ. Κάθε βράδυ, στις πρώτες πρωινές ώρες, η αστυνομία επιτίθετο στους κατασκηνωτές, διαλύοντας τις σκηνές τους, καίγοντάς τες, την τρίτη και τέταρτη νύχτα. Οι διαδηλωτές προσπάθησαν να προστατεύσουν τη Ζωή, τη ζωή πολύ πολύτιμων δέντρων, στη μέση μιας πόλης με εξαιρετικά περιορισμένο χώρο πρασίνου. Ο Μητροπολιτικός Δήμος της Κωνσταντινούπολης, σύμφωνα με τον κανόνα του ΚΔΑ, έχει αρχίσει να προετοιμάζει έδαφος για την οικοδόμηση ενός εμπορικού κέντρου (με την όψη ιστορικού κτιρίου) στο μέρος όπου βρίσκεται τώρα ο Περίπατος.
Η απόλυτη βαρβαρότητα της αστυνομίας και ορισμένοι τραμπούκοι με πολιτικά που ισχυρίζονται ότι είναι η δημοτική αστυνομία (είναι αυτοί που έκαψαν τις σκηνές) προβόκαραν τους κατοίκους της Ιστανμπούλ να τρέξουν να βοηθήσουν τους δεχόμενους επίθεση διαδηλωτές. Η Λεωφόρος Ιστικλάλ, μια σημαντική αρτηρία που διατρέχει από την πλατεία Ταξίμ αρκετά χιλιόμετρα νότια, ένας πεζόδρομο που είναι η καρδιά του πολιτισμού, της πολιτικής, της ψυχαγωγίας και, τον τελευταίο καιρό, του τουρισμού, σύντομα γέμισε από ανθρώπους, από το ένα άκρο της στο άλλο, με την πλατεία Ταξίμ να ελέγχεται από την αστυνομία. Η Ιστικλάλ αντηχούσε από συνθήματα κατά της κυβέρνησης, με μερικά να φτάνουν -κάπως απερίσκεπτα- στην πρόβλεψη της επικείμενης πτώσης της.
Ένα συγκεκριμένο σύνθημα προκάλεσε σε μία περιορισμένη, αλλά πραγματική συμπάθεια στο πλήθος: «Η Ταξίμ θα γίνει Ταχρίρ!» Αυτό ήταν ένα από τα συνθήματα του DIP (Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα) από τότε που οι αιγυπτιακές μάζες γκρέμισαν το σύγχρονο Φαραώ, Χόσνι Μουμπάρακ. Το σύνθημα που φώναξαν οι μαχητές του DIP από την πρώτη γραμμή της Ιστικλάλ, αντιμετωπίζοντας την αστυνομία, άγγιξε αμέσως ένα ευαίσθητο νεύρο και προκάλεσε σάλο στην πλευρά των λακέδων της κυβέρνησης του ΚΔΑ. Η Beyaz TV, ένα κανάλι στην υπηρεσία της κυβέρνησης, πέρασε μια λεζάντα κάτω από την οθόνη, ρωτώντας κατ’ επανάληψη: «Τι ζητάνε οι προβοκάτορες που φωνάζουν ‘Η Ταξίμ θα γίνει Ταχρίρ!’;»
Το DIP απαιτεί εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα από τον Υπουργό Εξωτερικών, υπεύθυνο για την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης στη Συρία, και τον Υπουργό Εσωτερικών, τον οποίο αποκαλούμε «Χημικό Muammer», αναφορά στον «Χημικό Ali» [Hassan al-Majid] του καθεστώτος Σαντάμ, να καθαιρεθούν. Η απομάκρυνση του τελευταίου έχει πλέον ήδη μπει ξεκάθαρα στην ημερήσια διάταξη. Υπήρξαν ήδη απόψε ανεπιβεβαίωτες φήμες ότι ο αρχηγός της αστυνομίας του Ιστανμπούλ έχει απολυθεί. Ακόμη και αν αυτό ήταν αλήθεια, κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ αισιόδοξο, δεν είναι εκεί που το ξεκαθάρισμα θα πρέπει να σταματήσει!
Η εργατική τάξη, οι αριστερές δυνάμεις και η νεολαία της Τουρκίας βγαίνουν από μια περίοδο ακραίας πολιτικής παθητικότητας. Αλλά για την αδιάκοπη πάλη που διεξάγεται από την πλευρά του κουρδικού λαού, η Τουρκία έχει υπάρξει έρημος από την άποψη των μαζικών αγώνων για τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια, διακοπτόμενη κατ’ εξαίρεση από την πάλη των εργαζομένων της Tekel (της εταιρείας καπνού και αλκοολούχων ποτών, που ιδιωτικοποιήθηκε) το χειμώνα του 2009/10, δυστυχώς προδομένη από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Έτσι, θα ήταν παρακινδυνευμένο να πούμε ότι το κίνημα είναι ήδη σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή. Αλλά το πνεύμα είναι σίγουρα ένα πνεύμα ανάκτησης της αυτοπεποίθησης από την πλευρά των μαζών. Το πιο σημαντικό είναι να δούμε πώς η οργανωμένη εργατική τάξη θα αντιδράσει. Υπήρξαν αρκετές σημαντικές ενέργειες στη βιομηχανία τον τελευταίο καιρό. Αυτές μπορεί να οξύνουν τη στάση ορισμένων τμημάτων της εργατικής τάξης, συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων στις Τούρκικες Αερογραμμές, στην απεργία των οποίων το DIP έχει παρέμβει σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Μόλις έφυγα από μιαν άλλη κεντρική πλατεία του Ιστανμπούλ, που δεν απέχει πολύ από την Ταξίμ. Το μέρος είναι γεμάτο με ανθρώπους και χιλιάδες, ακόμη και δεκάδες χιλιάδες αυτοκίνητα εξακολουθούν να κινούνται αργά προς την πλατεία. Δεν θα υπήρχε τίποτα το εξαιρετικό σ’ αυτό - αν δεν ήταν σχεδόν τρεις το πρωί. Η Άγκυρα, πρωτεύουσα της χώρας, είναι όλη στο δρόμο και διαμαρτύρεται και σήμερα. Η Σμύρνη, τρίτη μεγαλύτερη πόλη στο Αιγαίο, είναι ακόμα ζωντανή, με τις οδομαχίες να μην έχουν λήξει.
Ένας blogger, δήλωσε απόψε: «Λοιπόν, ο Ταγίπ Ερντογάν, μέσα από την αλαζονεία του, ένωσε επιτέλους τους Τούρκους και τους Κούρδους, τους Σουνίτες, τους Αλεβίδες και τους κοσμικούς!» Λοιπόν, αυτό είναι αυτό που λέμε. Αυτό ήταν ό,τι συνέβη όταν οι εργαζόμενοι στην Tekelμπήκαν στο τέλος του δεύτερου μήνα το αγώνα τους. Αυτό είναι ό,τι συμβαίνει τώρα σε πολύ πιο γιγαντιαία κλίμακα.
01.06.2013