یکشنبه اا ژوئيه هاوانا تجمع مردم کوبا مقابل موزه ی انقلاب در حمایت از دولت کارگری
وقايعي كه رو يكشنبه ١١ ژوئيه ٢٠٢١ ( مصادف با ٢٠ تير ١٤٠٠) در كوبا رخ داد ،كمابيش به گوش جهانيان رسيده است و در اينجا نيازي به تكرار آنها نيست. در بسياري از شهرهاي كوبا موجي از اعتراضات شروع شده است كه تقریبا تا کنون در اين كشور بي سابقه بوده است. معترضان خواستار سه دسته از مطالبات متمايز بودند
خواسته هاي مربوط به بحران عميق اقتصادي و وضعيت اضطراري، سيستم بهداشتي كه گريبان اين كشور را گرفته است. مطالبات مربوط به آزادي بيان اجتماعات و تشكلها و غیره .. مطالبه ي سرنگوني آنچه برخي تظاهر كنندگان "ديكتاتوري" مي نامند. آخرين خواسته با شعار ( ميهن و زندگي) همراه بود كه بازنويسي ( ميهن يا مرگ) شعار معروف انقلابيهاي كوبا است.
حمايت بي قيد و شرط از اين مطالبات و يا برعكس، رد صريح همه ي آنها و محدود كردنشان به مطالبات ضد انقلابي امكان پذير نيست
با حمله به مردم كرم ها رو خوشحال نكنيد
به شكايتهاي مردم گوش فرا دهيد و با آنها متحد شويد. دولت كوبا كل وقايع اخير را به "مزدوران" و "مافياي كوبايي-آمريكايي" ( "كرم هاي ميامي" لقبي ست كه انقلابي هاي كوبا به آنها داده اند) نسبت داده است. همانطور كه ژنرال ميگل دياز-كانل معترضين را چنين خطاب كرد. چنين واكنشي به خصوص در نخستين روزهاي نا آرامي ها بدون بررسي جدي ريشه هاي جنبش اشتباه است. چنانچه دولت كوبا قادر به شناسايي اين "مزدوران" است چرا پيشاپيش هيچ اقدامي عليه اين خائنين جنايتكار انجام نداده است.
علاوه بر اين و مهمتر از همه، اين دسته هاي مختلف از اين مطالبات را نمي توان به مثابه ي بخشي از يك برنامه واحد ارزيابي كرد. بديهي است كه كوبا سخترين شرايط اقتصادي را بعد از "دوران ويژه" كه در پي فروپاشي اتحاد جماهير شووروي و دولتهاي كارگري اروپاي شرقي در سال ١٩٩٠ به وجود آمده بود مي گذارند.
بنابراين وقتي تعدادي از مردم خواستار نان، دارو و برق هستند دولت نبايستي آنها را به اصطلاح "مزدور" بخواند و باید به خواسته هايشان گوش دهد. ايجاد چنين سردرگمي در بين مردم، آنها را به سمت اين "مزدوران" خواهد كشاند. در مورد مطالبه ي آزادي نيز چنين است. اگر مردم آزادانه خواسته هاي خود را بيان نكنند چگونه بر شكايات خود فائق آيند؟ از اين رو فراخواندن ديگر گروه مردم به خيابانها در اولين روزهاي اعتراضات بدون اينكه به سخنان معترضين گوش داده شود ايجاد تفرقه و تحريك جنگ داخلي است. كاري كه دياز- كانل انجام داد.
از وظيفه ي يك سوسياليست در قبال حفظ يك دولت كارگري غافل نشويد
براي سوسياليست هاي ساير كشورها، بلافاصله در كنار "مردم" موضع گيري كردن امري ناشايسته است. امسال سي امين سالگرد فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، فدراسيون پرشكوه خلق كه توسط لنين و تروتسكي و بلشويك ها، به عنوان فرزند انقلاب اكتبر ١٩١٧ معتبرترين انقلاب طبقه ي كارگر در تاريخ مدرن، است. فروپاشي شوروی یك پديده ي جهاني-تاريخي است كه چهره و آناتومي سياست جهان را تغيير داد و باعث بحران عميقي در جنبش هاي سوسياليستي شد. اگر سوسياليستها از نتايج اشتباهات خود در اين رويداد درس نگيرند و اقدام به تكرار آن نمايند امري است نابخشودني خواهد بود
"مردم" يك بازيگر سياسي نيستند. بلكه يك موجوديت اجتماعي پراكنده اند. اين كه عملكرد بخشي از "مردم" چه تاثيري بر سياست و ساختار اجتماعي-اقتصادي داشته باشد بستگي به رهبري جريان دارد. در روز نخست انفجار اجتماعي در كشوري دوردست موضع يك طرفه و حمايت بي قيد و شرط از آن، آن هم در دولت كارگري اگرچه از لحاظ بروكراتيك رو به انحطاط و يا تغيير شكل باشد، كاريست غير قابل قبول.
دوشنبه شب،در كانالهاي تلویزيوني سخنراني "نمايندگان جنبش دموكراسي كوبا" پخش شد. اينها سخنگويان مهاجران ضد انقلاب كوبايي بودند. اين تبليغات روز به روز بيشتر خواهد شد. جوزف بايدن از هم اكنون به دفاع از "حقوق اساسي و جهاني" مردم كوبا برخواسته است. اين حمايت را از او كسي در مورد كلمبيا نشنيده است! جايي كه نزديك به صد نفر از مردم به دست پليس خشن ا س م ا د و نيروهاي شبه نظامي از پايان آوريل امسال تا كنون كشته شده اند، و دقيقا خواسته هايشان "حقوق اساسي و جهاني" بود!
اگر بايدن به راستي خواستار كمك به مردم كوبا است تحريم هاي شش دهه اي آمریکا را عليه كوبا لغو كند. در غير اينصورت هيچ تفاوتي بين او رييس جمهور پيشين آمريكا، ترامپ فاشيست، و معانش مايكل پنس نيست. پنس از لحظات اوليه با توئيتي با عنوان "آمريكا در كنار مردم مظلوم كوبا كه براي حق طبيعي خود "آزادي" تجمع كرده اند، ايستاده است" . "آمريكا در كنار كوباي آزاد و دموكراتيك است" و ما مي دانيم معناي واقعي "كوباي آزاد و دموكراتيك " براي طبقه ي حاكم آمريكا چيست. كافي ست به وضعيت همسايه كارائيبي آمريكا يعني هائيتيي نگاهی بياندازيد تا متوجه شويد.
چنانچه خطر احياي دوباره سرمايه داري در كوبا ناديده گرفته شود جنبش سوسياليستي در وظيفه ي اصلي خود كه دفاع از آخرين سنگر سوسياليسم در قرن بيستم است كوتاهي كرده است.
در كنار كساني كه عليه "ديكتاتوري" هستند نباشيد
نمايندگان "جنبش دموكراسي كوبا" خواهان سقوط "ديكتاتوري" هستند. منظور ايشان به قدرت رسيدن دموكراسي سياسي نيست. آنها خواهان سقوط "ديكتاتوري پرولتاريا" هستند. ما حرفي براي گفتن به كساني كه الغاي حاكميت سرمايه و تاسيس حكومت كارگري به رهبري فيدل و چگوارا در كوبا را رد مي كنند نداريم. و از كساني كه مدعي هستند كه آن روزها گذشته و روند بازسازي سرمايه داري به پايان رسيده خواهان ارائه مدرك هستيم. ما دقيقا بايستي بر عليه اين روند بازسازي سرمايه داري كه مبناي آن از يك دهه قبل گذاشته شده است و همچنان ادامه دارد بجنگيم.
!از دولت کارگری کوبا دفاع کنید
!کمک کنید تا اختناق شش دهه اقتصاد کوبا پایان یابد! برای رفع تحریم های ایالات متحده تلاش کنید
!دموکراسی کارگری در چارچوب دولت کارگری در کوبا
!کسانی که به جرم تظاهرات و اعتراضات دستگیر شده اند بلافاصله آزاد کنید
!به مردم گوش بدهید! مجالس حل و فصل باز را در سراسر کشور سازماندهی کنید
!اصلاحات بازار و خصوصی سازی اقتصاد را که منجر به نابرابری شدید و کمبود غذا و دارو می شود را متوقف کنید
!مبارزه با امتیاز دیوان سالاری ، مبارزه با افزایش نابرابری بازار
!علیه بازسازی سرمایه داری و برای دموکراسی کارگری در کوبا