این نامه ی سرگشاده، نقد جزئی ولی به اعتقاد ما حیاتی و ارزیابی است از منشور مشترک مطالبات اساسی صادر شده توسط بیست سازمان مستقل کارگری و اجتماعی که در درون خیزش “زن، زندگی، آزادی” مردم ایران در پنج ماه اخیر در حال مبارزه بوده اند. این نامه توسط حزب کارگر انقلابی که حزب بین المللی طبقه ی کارگر واقع در ترکیه ، کشور همسایه ی ایران است، نوشته شده است. حزبی که از همان روزهای اول خیزش مردمی ایران به طور جدی و سرسختانه از آن حمایت کرده است. از این رو این نامه با روحیه ایی کاملا دوستانه نوشته شده و‌بایستی تنهت به عنوان گوشزد تلقی شود نه به عنوان حمله به جنبش.
ما متن منشور مطالبات را به طور جداگانه ایی منتشر کرده ایم به نابراین خواننده می تواند متن را خود بررسی کند.
از آنجایی که انتقاد عمده ی ما در مورد منشور مشترک مطالبات، رویکرد آن نسبت به روابط با کشورهای امپریالیستی است، عکس بالا نشانگر دو‌پویایی متفاوتی است که بعد از سرنگونی جمهوری اسلامی در مورد آینده ی ایران در جهان نقش ایفا خواهد کرد. عکس اول تظاهرات زنان طبقه ی کارگر و مردمی ایران است که ستون فقرات سربلند این خیزش هستند و دومی نمایشی است توسط پارتیزان های امپریالیسم از بین دیاسپورای ایرانی در مجمع جهانی اقتصاد در داووس. ایشان علیرغم ادعاهای فمینیستی و دموکراتیکی که دارند حاظر به اتحاد با به اصطلاح ولیعهد پسر شاه مخلوع که در آرزوی تخت و تاج است هستند.
خواهران و برادران عزیز طبقه ی کارگر ایران
ما حزب انقلابی طبقه ی کارگر مستقر در ترکیه، همسایه ی شما هستیم. ما تقریبا همه ی سازماندهی های خود را در صفوف طبقه ی کارگر ترکیه، در کارخانه ها، کشتی سازیها و دیگر محل های کاری که در آن پرولتاریای کشور زحمت می کشند و‌تلاش می کنند در حالیکه به طور دائم در معرض استثمار سرمایه داران قرار دارند انجام می دهیم.
ما در ترکیه مستقر هستیم ولی یک حزب بین المللی هستیم. احازه دهید با رجوع به مانیفست کمونیست، این برنامه ایی که همچنان معتبر و مرتبط است در زمینه ی طبقه ی کارگر بین المللی و سندی که کارگران جهان این روزها سالکرد ۱۷۵ سالگی اش را جشن می گیرند، نگرش خود را در این زمینه بیان کنیم.
شعار اصلی این برنامه ی مهم : “کارگران جهان متحد شوید” بود؛ فرآیند رهایی طبقه ی کارگر و در کنار آن همه ی انسانیت ناگزیر یک پروسه ی بین المللی خواهد بود. این اصل ضروری ماست!
حمایت بی چون و چرای خیزش مردمی ایران از اواسط سپتامبر ۲۰۲۲!
به خاطر این حمایت بدینوسیله ی جرات نوشتن این نامه را به خود می دهیم! ما در نتیجه ی انترناسیونالیسم پرولتری خود از اولین لحظات با خیزش مردمی ایران در پی کشته شدن ژینا مهسا امینی بدست گشت ارشاد همراه بوده ایم. در تظاهرات و دیگر اتفاقات پنج ماه اخیر ما اخبار، اسناد، تفاسیر و بیانیه های حزب خود را در سایت ردمد منتشر کرده ایم. حرب کارگر انقلابی، ارزیابی خود را از خیزش مردمی ایران در دو بیانیه ی مختلف در اینجا و اینجا ارائه داده است. اولی به مناسب سومین ماه خیزش و دومی در ۱۱ فوریه (۲۲ بهمن) به مناسبت چهل و چهارمین سالگرد انقلاب و فروپاشی رژیم شاهنشاهی در سال ۱۹۷۹. ما بی هیچ قید و‌شرطی با خیزش مردمی طرف هستیم که معتقدیم امکان تبدیل شدن به یک انقلاب تمام عیار را دارد. از طرفی هم مرتبا نسبت به احتمال ربودن انقلاب توسط نیروهای طرفدار امپریالیست، دیاسپورای ایرانی و اصلاح ولیعهد پسر شاه مخلوع هشدار می دهیم.
برای پیروزی توده های مردمی از پایین، ما از همان ابتدا از سازماندهی های مستقل توده ها در مبارزه علیه جمهوری اسلامی دفاع کرده ایم. به همین جهت هم با شوق و هیجان وافری منشور مشترک مطالبات اساسی شما را پذیرفته ایم. ما قبلا چندین بیانیه از نیروهای سازمان یافته در درون جنبش را در اینجا، اینجا و اینجا و‌اینجا منتشر کرده ایم و برخی از سازمانهای شما برای ما شناخته شده اند. این یکی دیگر از خوشحالی های ما در مورد این منشور بود. برای ما مهمترین نکته در مورد منشور مشترک فلان مطالبه و یا بهمان مطالبه نبود بلکه واقعیتی است که بیست سازمان از درون جنبش گرد هم آمده اند تا قطب جذب توده ها و هسته مستقل سازماندهی مردمی ایران را تشکیل دهند.
ما با هدف شما که “ پایان دادن به شکل گیری هر نوع قدرت از بالا و آغاز یک انقلاب اجتماعی، مترقی و انسانی برای رهایی مردم از هرگونه استبداد، تبعیض، استعمار و ظلم و دیکتاتوری” موافقیم. این در ادامه در رد استثمار “نه تنها توسط رژیم جمهوری اسلامی موجود بلکه رژیم سلطنتی پیشین” بیان روشنتری می یابد. (مطالبه ی شماره ۹)
با توجه به مطالباتی که شما مطرح کردید، ما با اکثریت آنها موافق هستیم، مثلا: "آزادی همه زندانیان سیاسی" (مطالبه ی شماره ۱)، "آزادی عقیده، بیان و اندیشه... آزادی رسانه ها، اتحادیه ها". و سازمان های مستقل محلی و ملی مردمی» (شماره ۲)، «منع صدور یا اجرای هر نوع حکم اعدام و انواع شکنجه های روحی و جسمی» (شماره ۳)، «تساوی کامل حقوق زن و مرد (شماره ۴)، دفاع از سکولاریسم (شماره ۵)، "ایمنی کارگران، امنیت شغلی، افزایش فوری دستمزدهای ماهانه ... و همچنین بازنشستگان سالمندی، ... سازمان ها و اتحادیه های مستقل و ملی" (شماره ۶)، برابری ملیت های ایران و زبان آنها (شماره ۷)، «تسهیل مستقیم و مشارکت مستمر مردم در اداره کشور از طریق شوراهای محلی و ملی» (شماره ۸)، توزیع مجدد منابع و سلب مالکیت وجوه نامشروع از صاحبان فعلی خود (شماره ۹)، «حذف کار کودکان… یک سازمان تامین اجتماعی قوی… آموزش و مراقبت های بهداشتی رایگان برای همه مردم” (شماره. ۱۱).
ما معتقدیم که فقدان یک مسیر روشن برای تحقق انقلاب یک نقص جدی است. مسئلهی اصلی در هر انقلابی مسئله ی قدرت است بنابراین بایستی یک فرمول حکومتی برای واگذاری قدرت به مردم موجود باشد. با این حال مشکل اصلی جای دیگریست!
آیا امپریالیسم دود شده و به هوا رفته است؟
آخرین مطالبه در لیست، (شماره ۱۲) سایه ایی بلند بر روی سایر مطالبات انداخته است. اجازه دهید به بدقت به این مطالبه ی شما بپردازیم:
“مطالبه ی شماره ۱۲: عادی سازی روابط خارجی در بالاترین سطوح، با همه کشورهای جهان بر اساس روابط برابر و احترام متقابل. ممنوعیت سلاح های هسته ای و هدف برای صلح جهانی.“
برادران و خواهران عزیز، این شبیه یک آموزه ی رسمی ولی توخالی از جانب سازمان ملل است! در این سطح از کلی گویی بجز یک عبارت تو خالی چیزی نمی توان یافت. “بر اساس روابط برابر” ، “احترام متقابل”، “ممنوعیت سلاح های هسته ایی”، “ صلح جهانی”: اینها افکار وارسته ایی هستند که در جهانی پر از ناعدالتی بین کشورها و‌ملت ها قابل دست یابی نیستند.
با مطرح کردن چند پرسش سعی در آن بکنیم که با این مطالبه پاسخی برایشان بیابیم: این مطالبه چه سودی برای کارگران کارخانه های مونتاژ خودرو ی خارجی در ایران خواهد داشت که با دست مزدی ناچیز و در شرایط کاری طاقت فرسا در حال کارند؟ “ روابط برابر” و “احترام متقابل”؟ ما شک داریم که این اصول هیچ تاثیری بر ضعیت اسفناک کارگران خودروسازی ایران داشته باشد!
"منع سلاح های هسته ای" به چه معناست؟ ترک یکجانبه برنامه هسته ای ایران یا ممنوعیت متقابل همه سلاح های هسته ای از جمله سلاح های آمریکا؟ ما شک داریم که گزینه ی دوم تاکنون آرمان شهری ترین خواسته ایی باشد که از ایالات متحده در خواست شده باشد، نباشد! و اینکه اصل مذکور مستقیما متضمن کنار گذاشتن یک جانبه ی برنامه ی هسته ایی ایران نباشد! سوال دیگری بپرسیم: چرا بایستی ایران برنامه ی هسته ایی خود را فسخ کند درحالیکه نزدیکترین دشمن دولتی اش اسرائیل صهیونیستی دارای سلاح اتمی است. شاید شما به این امید دارید که اسرائیل بالافاصله بعد از سرمگونی جمهوری اسلامی ایران تمام خصومت هایش با ایران را متوقف خواهد کرد؟ چرا اسرائیل دشمن عراق صدام نیز بود که یکی از سکولارترین (“مدنی”) کشورهای جهان عرب بود؟
اصل «صلح جهانی» در جهانی تحت سلطه ناتو جه معنی می تواند داشته باشد؟ آیا این اصل را با آگاهی کامل از مصوبه ی جدید ناتو که در اجلاس مادرید در ژوئن ۲۰۲۲ تصویب شد، پیش می‌برید، که شرایطی را تعریف می‌کند که تحت آن ناتو و اعضای آن قول می‌دهند در صورت تحقق آن شرایط، جنگ جهانی جدیدی را آغاز کنند؟ آیا شما معتقدید که کشورهای ناتو می توانند با ترکیبی از کلمات زیبا کنار هم برای ترویج صلح جمع شوند؟
به طور کلی، آیا واضح نیست که اگر روابط خود را با کشورهای امپریالیستی بگذارید، آنها از نیروی انسانی و منابع طبیعی شما به طور کامل بهره خواهند برد و چنانچه تلاشی از طرف کشورهایی مثل ایران و ترکیه برای پایان این بردگی صورت بگیرد جهنمی تمام عیار را در این کشورها به پا خواهند کرد و با انواع تحریکات منجر به جنگهای داخلی و برپایی رژیم های دیکتاتوری خواهند شد؟
و به طور دقیق‌تر، اگر دست دوستی به سوی کشورهای امپریالیستی و اسرائیل صهیونیستی دراز نکنیم، عبارت «عادی‌سازی روابط خارجی در بالاترین سطوح» به چه معناست، زیرا اینها تنها کشورهایی هستند که امروز ایران روابط «غیرعادی» با آنها دارد؟
نه براداران و‌خواهران، شما نمی تو‌انید انقلابی واقعی داشته باشید و همزمان با امپریالیسم دوست باشید.
ما از شما خواهش می کنیم که آنچه در سودان اتفاق افتاد را مطالعه کنید. جنبش سودان پس از آغاز انقلاب در سال ۲۰۱۹، متأسفانه از ادامه راه باز ماند. خرده بورژوازی مدرن سودان، که در آن مرحله رهبری انقلاب را داشت، سعی کرد کمک های جهان امپریالیستی را جلب کند و تضمین های زیادی به ویژه از نروژ و سایر کشورهای شمال اروپا دریافت کرد (مراقب آنها باشید!) در نهایت، کشورهای امپریالیستی حکومت همزیستی مسالمت آمیز بین نیروهای انقلابی و رهبری نظامی ضدانقلاب، یعنی قصابان مردم ترتیب دادند. در آن دولت، سودان موظف به یک توافق ابراهیمی با اسرائیل صهیونیستی شد. سپس ارتش، نمایندگان انقلاب را از دولت مشترک بیرون کرد و تقریباً به نقطه اول برگشتیم، قصابان مردم دوباره قدرت را در انحصار خود درآوردند.
بنابراین، در دنیای نابرابری بین کشورها و ملت‌ها، نمی‌توانید روابط را با همه «عادی» کنید و همچنان به قول خودتان «از پایین» از حاکمیت کامل مردم برخوردار شوید، چه در سطح بین‌المللی و چه در داخل کشورتان.
اگر این خط را دنبال کنید، بیم آن داریم که در وضعیتی مشابه بندگی رقت بار مردم ایران در زمان پهلوی قرار بگیرید.
تقاضای شماره 12 را کنار بگذارید و انترناسیونالیسم پرولتری را جایگزین آن کنید!
تنها راه پیش روی خیزش ایران، برای انقلاب بالقوه در ایران، همبستگی در سطح بین المللی با کارگران و زحمتکشان جهان و کشورهای تابع و تحت ستم امپریالیسم است. بدون این قطب نمای روشن، بدون این ستاره شمالی، انقلاب در دریا گم خواهد شد.
ما همه اینها را با دوستانه ترین لحن می نویسیم. ما تا زمانی که راه انقلاب را در پیش بگیرید، دوستان سرسخت شما هستیم. هر چه نوشتیم به صلاح مبارزه پنج ماهه ای است که شما قهرمانانه انجام دادید.
به پیش خواهران و برادران ایرانی! چراغ راه همه مردم خاورمیانه باشید تا ما نیز به جاده انقلابی بپیوندیم و فدراسیون شکست ناپذیر خاورمیانه را ایجاد کنیم!
برقرار باشید!
حزب کارگر انقلابی
ترکیه