Έξι ημέρες μετά τα γεγονότα και μετά από ενδελεχή ανάλυση, η συλλογικότητα Comunistas ανακοίνωσε την επίσημη θέση της σχετικά με τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Κούβα την περασμένη Κυριακή 11 Ιουλίου ( Acerca de las protestas en Cuba del 11 de julio ).
Σχεδόν ταυτόχρονα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη ένταση, την Κυριακή 11 Ιουλίου, η Κούβα γνώρισε μια σειρά κοινωνικών διαμαρτυριών που αγκάλιασαν τουλάχιστον 6 από τις 14 περιφέρειες που απαρτίζουν τη χώρα. Στα 62 χρόνια από τον θρίαμβο της Επανάστασης με επικεφαλής τον Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο, η Κούβα ποτέ μέχρι τώρα δεν αντιμετώπισε μια τέτοια κατάσταση.
Παρά το γεγονός ότι αρχικά, οι πρώτες διαδηλώσεις ξεκίνησαν ειρηνικά, σχεδόν όλες οι διαδηλώσεις κατέληξαν σε βία, η οποία ασκήθηκε κι από τις δύο πλευρές. Αυτή η σειρά ταυτόχρονων αντικυβερνητικών διαδηλώσεων είναι ένα γεγονός που δεν έχει ποτέ ξαναδεί η σοσιαλιστική Κούβα. Αυτό είναι ένας απαραίτητος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη για την κατανόηση των γεγονότων.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι στην Κούβα, οι τελευταίες μαζικές διαμαρτυρίες χρονολογούνται από τις 5 Αυγούστου 1994, που αργότερα έμειναν γνωστές ως Maleconazo, κι οι οποίες περιορίστηκαν σε λίγες ώρες με την παρουσία του Φιντέλ Κάστρο στον τόπο των γεγονότων. Μια διαδήλωση 200 ατόμων που φωνάζουν συνθήματα κατά της κυβέρνησης σε κεντρικό σημείο είναι κάτι σχεδόν αδιανόητο στην κουβανική κοινωνία. Ωστόσο, τουλάχιστον στην Αβάνα πραγματοποιήθηκε μια αυθόρμητη πορεία τουλάχιστον 3.000 ανθρώπων.
Τα γεγονότα στην Αβάνα
Οι διαμαρτυρίες -με αφορμή τη διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Σαν Αντόνιο ντε Λος Μπάνος, όχι πάνω από 100 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα- γρήγορα εξαπλώθηκαν στην Αβάνα. Λίγο μετά τις 3:00 μ.μ. τοπική ώρα, περίπου 200 άτομα πήγαν στο κεντρικό πάρκο La Fraternidad [Αδελφότητα], μετακινούμενα αργότερα μπροστά στο Καπιτώλιο (στην επίσημη έδρα του Κοινοβουλίου).
Την πρώτη ώρα της διαμαρτυρίας, οι συλλήψεις από την αστυνομία ήταν περιορισμένες, επιτρέποντας, τουλάχιστον σιωπηρά, την πορεία των διαδηλωτών, οι οποίοι μετακινήθηκαν στο κεντρικό Πάρκο Máximo Gómez, ένα μέρος το οποίο βρίσκεται μεταξύ της ισπανικής πρεσβείας και της έδρας του Εθνικού Γραφείου της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών. Εκείνη την στιγμή, περισσότερα από 500 άτομα είχαν συγκεντρωθεί ειρηνικά στο πάρκο, ενώ επιμέρους συλλήψεις συνέχισαν να πραγματοποιούνται.
Στη συνέχεια, μια ομάδα περίπου 100 ατόμων, κυματίζοντας κουβανικές σημαίες και την σημαία του Κινήματος της 26ης Ιουλίου, με σοσιαλιστικά συνθήματα και υπέρ της κυβέρνησης, κατέλαβαν ειρηνικά το Πάρκο Máximo Gómez. Ταυτόχρονα, άλλες ομάδες που συνδέονται με το Κομμουνιστικό Κόμμα και την Ένωση Νέων Κομμουνιστών, μαζί με δόκιμους από το Υπουργείο Εσωτερικών, κατέληξαν να καταλάβουν την περιοχή.
Εθελοντικά, οι διαδηλωτές αποσύρθηκαν και φαινόταν ότι στην Αβάνα, τουλάχιστον, οι διαδηλώσεις είχαν τελειώσει, σχεδόν ειρηνικά. Ωστόσο, αργότερα έγινε γνωστό ότι η πορεία μετατράπηκε σε μια μακρά διαδήλωση που διέσχισε τους κεντρικούς δρόμους της Αβάνας. Καθώς η πορεία της διαμαρτυρίας προχωρούσε, άνθρωποι ενσωματώνονταν σε αυτήν και, σύμφωνα με στοιχεία από ανεπίσημες πηγές, μεταξύ 2000 και 3000 διαδηλωτών φώναξαν συνθήματα κατά της κυβέρνησης.
Σε κάποια στιγμή, οι διαδηλωτές αποφάσισαν να κατευθυνθούν στην εμβληματική Plaza de la Revolución [Πλατεία της Επανάστασης], όπου βρίσκεται η έδρα της προεδρίας, η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και οι εφημερίδες εθνικής εμβέλειας. Κοντά στην Plaza de la Revolución, η διαδήλωση απωθήθηκε από τις δυνάμεις της δημόσιας τάξης και φιλοκυβερνητικές πολιτικές ομάδες, προκαλώντας βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο μερών, που είχαν ως αποτέλεσμα έναν απροσδιόριστο αριθμό συλλήψεων και τραυματισμών.
Ταυτόχρονα, στην Οδό της 10ης Οκτωβρίου, στην Αβάνα, σημειώθηκαν σοβαρά βίαια γεγονότα, όπου ανατράπηκαν δύο αυτοκίνητα της αστυνομίας. Εκ των υστέρων, έχουν κυκλοφορήσει βίντεο σοβαρού βανδαλισμού, όπως ο λιθοβολισμός ενός Νοσοκομείου Παίδων. Ο θάνατος του πολίτη Diubis Laurencio Tejeda κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων επιβεβαιώθηκε. Προς το παρόν δεν έχουν αναφερθεί άλλοι θάνατοι ως αποτέλεσμα των διαδηλώσεων. Τόσο οι διαδηλωτές όσο και οι πολίτες που βγήκαν για να τους αντιμετωπίσουν χρησιμοποίησαν βία, κυρίως με πέτρες και ρόπαλα. Ο αριθμός αυτών που τραυματίστηκαν και από τις δύο πλευρές είναι άγνωστος. Ο αριθμός των κρατουμένων είναι επίσης άγνωστος, όπως και οι επακόλουθες συλλήψεις που σχετίζονται με τις διαδηλώσεις.
Ενώ οι διαδηλώσεις έλαβαν χώρα στην Αβάνα, παρόμοια γεγονότα σημειώθηκαν στις πόλεις Bayamo, Manzanillo, Camagüey, Santiago της Κούβας, Holguín, μεταξύ άλλων, με μικρότερη ένταση, η οποία επίσης έληξε, ακόμη κι αν ξεκίνησε βίαια.
Η προέλευση και η ουσία των διαμαρτυριών
Οι διαμαρτυρίες που πραγματοποιήθηκαν στην Κούβα στις 11 Ιουλίου δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αντιπαράθεση μεταξύ αντεπαναστατών και κομμουνιστών, όπως προσπάθησε να δείξει η κυβέρνηση˙ ούτε των καταπιεσμένων ανθρώπων έναντι της δικτατορίας, όπως έχει επιμείνει η αστική προπαγάνδα˙ ούτε [κινητοποίηση της] επαναστατικής εργατικής τάξης κατά της πολιτικά εκφυλισμένης γραφειοκρατίας.
Οι διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου συγκέντρωσαν ταυτόχρονα δυνάμεις με τρεις διαφορετικές προοπτικές: αντεπαναστατικές οργανώσεις -πληρωμένες από τις Ηνωμένες Πολιτείες- με βίαιες επιθέσεις ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα˙ ομάδες διανοουμένων που αισθάνονται τις πολιτικές τους ελευθερίες να περιορίζονται λόγω της λογοκρισίας˙ και την εργατική τάξη που απαιτεί από την κυβέρνηση να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής. Ωστόσο, αν και αυτή η τελευταία ομάδα ήταν η συντριπτική πλειοψηφία, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μια πολιτικά συνειδητή σοσιαλιστική μάζα, που απαιτεί περισσότερο σοσιαλισμό από την αγκυλωμένη γραφειοκρατία.
Οι διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου θα μπορούσαν να προσδιοριστούν στη βάσηεννέα ουσιωδών σημείων:
1. Η συντριπτική πλειονότητα των διαδηλωτών δεν συνδέθηκε με αντεπαναστατικές οργανώσεις, ούτε οι διαμαρτυρίες καθοδηγήθηκαν από αντεπαναστατικές οργανώσεις.
Η κύρια αιτία των διαδηλώσεων ήταν η δυσαρέσκεια που γεννήθηκε από τις τρομερές ελλείψεις, τις οποίες προκάλεσαν η οικονομική κρίση, οι οικονομικές κυρώσεις που επιβάλλει η κυβέρνηση των ΗΠΑ και η αμφισβητήσιμη και αναποτελεσματική διαχείριση από την μεριά της κρατικής γραφειοκρατίας.
Ήταν η έλλειψη ειδών διατροφής και υγιεινής˙ η ύπαρξη καταστημάτων μόνο για όσους έχουν ελεύθερα μετατρέψιμο νόμισμα [Moneda Libremente Convertible], δηλαδή στα οποία μπορούν να πάνε μόνον όσοι έχουν συνάλλαγμα κι όπου συσσωρεύεται ένα σημαντικό μέρος της προσφοράς βασικών προϊόντων˙ οι μεγάλες ουρές για την αγορά βασικών τροφίμων όπως το ψωμί˙ η έλλειψη φαρμάκων˙·ο περιορισμός ανάληψης από καταθέσεις σε δολάρια στις τράπεζες˙· η αύξηση των τιμολογίων των δημόσιων υπηρεσιών (τα μέσα μεταφοράς στην Αβάνα αύξησαν την τιμή των εισιτηρίων κατά 500%)˙·η περικοπή επιδοτήσεων˙ η δραστική αύξηση του πληθωρισμού˙·το αυξανόμενο κόστος των βασικών προϊόντων˙ και οι μεγάλες διακοπές ρεύματος, αυτοί υπήρξανε οι αντικειμενικοί παράγοντες που δημιούργησαν ένα σκηνικό ευνοϊκό για την κοινωνική έκρηξη.
Ταυτόχρονα, ας μην ξεχνάμε ότι η Κούβα βιώνει τη μεγαλύτερη οικονομική της κρίση εδώ και 30 χρόνια. Η Κούβα χρειαζόταν την επίσκεψη 4.500.000 τουριστών και σταθερές τιμές στη διεθνή αγορά για να αυξήσει το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της κατά τουλάχιστον 1% το 2020. Το 2020 η Κούβα δέχτηκε μόνο το 23% των αναγκαίων τουριστών, δηλαδή 1,5 εκατομμύριο τουρίστες, και η παγκόσμια οικονομία εισήλθε σε κρίση. Η μείωση των ξένων επισκεπτών προκάλεσε την απώλεια περίπου 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2020. Η Κούβα εισάγει περίπου το 80% των τροφίμων της και η Κυβέρνηση διαθέτει 2 δισεκατομμύρια δολάρια για αυτό.
Με εξαίρεση την Κίνα που είχε μια μέτρια ανάκαμψη, οι υπόλοιποι εμπορικοί εταίροι της Κούβας έπεσαν σε οικονομική ύφεση. Μέχρι τον Ιούνιο του 2021, η Κούβα είχε δεχτεί μόνο λίγο παραπάνω από 130 χιλιάδες τουρίστες. Τα περισσότερα από τα αποθέματα της χώρας είχαν εξαντληθεί το 2020. Η δημόσια φροντίδα αντιμετώπισης του κορονοϊού έχει προκαλέσει σοβαρές ζημιές στην κουβανική οικονομία. Σε αυτό πρέπει να προστεθούν οι σοβαρές κυρώσεις που επέβαλε ο Ντόναλντ Τραμπ κι οι οποίες δεν έχουν καταργηθεί από τον Πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, εντείνοντας τον ήδη συσσωρευμένο αντίκτυπο του αποκλεισμού του νησιού.
Ωστόσο, οι λόγοι για τους οποίους η οικονομία της Κούβας βρίσκεται σε κρίση λίγη σημασία έχουν για την εργαζόμενη οικογένεια τη στιγμή που κάθεται στο τραπέζι της να φάει, κι ακόμη λιγότερη όταν η πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησης επιδεινώνεται προοδευτικά.
2. Η πολιτική νομιμοποίηση της κυβέρνησης μειώνεται σημαντικά.
Ο επίσημος πολιτικός λόγος απέχει πολύ από το να είναι αποτελεσματικός˙ δεν αγγίζει την νεολαία. Η πολιτική προπαγάνδα των επίσημων οργανώσεων νεολαίας είναι ξένη προς την ίδια την νεολαία. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι υπήρξε ένας μεγάλος αριθμός νέων μεταξύ των συμμετεχόντων στις διαδηλώσεις (αυτή τη στιγμή είναι αδύνατη μια ακριβής καταγραφή).
Επίσης, έχει αντίκτυπο το πολιτικό κόστος μιας πολύχρονης κρίσης και τα λάθη που γενικά συσσωρεύονται από την κρατική διοίκηση. Επιπλέον, σημασία έχει το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση που είχε η ιστορική ηγεσία της Επανάστασης. Το χάσμα μεταξύ της ηγεσίας της χώρας και της εργατικής τάξης είναι όλο και πιο ορατό, καθώς διαπιστώνεται ανισότητα στις συνθήκες διαβίωσης.
3. Οι διαμαρτυρίες προήλθαν από τις γειτονιές της εργατικής τάξης με τα μεγαλύτερα κοινωνικά προβλήματα.
Η κοινωνική ανισότητα είναι ένα ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα στην κουβανική κοινωνία. Η φτώχεια, η κοινωνική παραμέληση, οι ανεπάρκειες των δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών, η περιορισμένη προσφορά τροφίμων και βασικών προϊόντων από το κράτος, καθώς και οι φτωχές πολιτιστικές πολιτικές, είναι κυρίαρχα χαρακτηριστικά στις περιφερειακές ή χαμηλότερες εισοδηματικά γειτονιές. Σε αυτούς τους τομείς, η πολιτική συνείδηση τείνει να μειώνεται, καθώς κυριαρχεί η λιτότητα, η ανασφάλεια και η ανάγκη επιβίωσης έναντι της ιδεολογίας. Σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι ο επίσημος δημόσιος πολιτικός λόγος κινείται χωρίς να αγγίζει καθημερινές ανάγκες του εργαζόμενου λαού. Σε αντίθεση με αυτήν την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, στο φαντασιακό αυτών των οικονομικά ευάλωτων γειτονιών, φαίνεται η ηγεσία της χώρας να συνδέεται με υψηλό βιοτικό επίπεδο.
4. Οι διαμαρτυρίες δεν είχαν χαρακτήρα πλειοψηφικό.
Το μεγαλύτερο μέρος του κουβανικού πληθυσμού συνεχίζει να υποστηρίζει την κυβέρνηση. Ενώ είναι αλήθεια ότι οι διαδηλωτές είχαν την υποστήριξη των κατοίκων των περιοχών όπου έλαβαν χώρα τα γεγονότα, ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού τους απέρριψε και απέρριψε επίσης τις διαδηλώσεις. Αν και οι διαδηλώσεις στην Αβάνα συγκέντρωσαν γενικά περίπου 5.000 άτομα, θα ήταν απόλυτη έλλειψη αντικειμενικότητας αν λέγαμε ότι οι διαδηλώσεις είχαν την υποστήριξη της πλειοψηφίας. Παρά την πολιτική φθορά που έχει υποστεί η κουβανική κυβέρνηση, συνεχίζει να αντλεί από το πολιτικό κεφάλαιο της Επανάστασης, αξιοποιεί την εικόνα του Φιντέλ Κάστρο και διατηρεί ηγεμονία πάνω στο σοσιαλιστικό φαντασιακό. Σε μεγάλο βαθμό λόγω αυτών των παραγόντων καταφέρνει να κερδίζει αρκετή πολιτική νομιμοποίηση σε ένα πλειοψηφικό τμήμα πληθυσμού.
5. Στις διαδηλώσεις δεν υπήρχαν σοσιαλιστικά συνθήματα.
Τα συνθήματα που ξεκίνησαν στις διαδηλώσεις επικεντρώθηκαν στα «Πατρίδα και Ζωή» ("Patria y Vida"), «Ελευθερία», «Κάτω η δικτατορία» και κατά του Προέδρου Μιγκέλ Ντιάζ-Κανέλ. Το "Patria y Vida" είναι ένα σύνθημα που γεννήθηκε από ένα ανοιχτά δεξιό τραγούδι, το οποίο διαδόθηκε από το Μαϊάμι και από τη δεξιά αντιπολίτευση. Τα άλλα συνθήματα που αναφέρονται έχουν τον χαρακτήρα διεκδίκησης πολιτικών ελευθεριών, που δεν συνεπάγονται και σοσιαλιστικές διεκδικήσεις. Πέρα από τα συνθήματα κατά της λογοκρισίας και το αίτημα για μεγαλύτερες πολιτικές ελευθερίες, το σύνθημα «Κάτω η δικτατορία» χρησιμοποιείται και αξιοποιείται από την κουβανική δεξιά και την αντεπανάσταση. Μέλη της Συντακτικής Επιτροπής των Comunistasμίλησαν με πολλούς διαδηλωτές που δεν ήταν ενάντια στον Φιντέλ Κάστρο ή τον Σοσιαλισμό και που ζητούσαν καλύτερη ζωή. Ωστόσο, αυτή η διαφοροποίηση δεν έγινε σαφής στις διαδηλώσεις.
6. Μια μειοψηφία διανοούμενων συνδέθηκε με τις διαμαρτυρίες.
Μια μειοψηφική ομάδα διανοουμένων, ομαδοποιημένη κυρίως γύρω από το κίνημα της 27 Νοέμβρη, απαίτησε πολιτικές ελευθερίες, με επίκεντρο το δικαίωμα στην ελεύθερη δημιουργία και έκφραση. Ωστόσο, αυτός δεν ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας των διαδηλώσεων. Σε μεγάλο βαθμό αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι τα αιτήματα των αντιπολιτευόμενων διανοουμένων δεν ανταποκρίνονταν στις ανάγκες της πλειοψηφίας που απαιτούσαν βασικές βελτιώσεις στη ζωή.
7. Το λούμπεν-προλεταριάτο έπαιξε σημαντικό ρόλο.
Στις διαμαρτυρίες, το στοιχείο λούμπεν έπαιξε σημαντικό ρόλο. Αυτές οι ομάδες ρίχτηκαν σε λεηλασίες και σε επιθετικούς βανδαλισμούς, που παραμόρφωσαν την ειρηνική έναρξη των διαδηλώσεων στην Αβάνα.
8. Γίνεται όλο και πιο βέβαιο ότι η προπαγάνδα της αντεπανάστασης έπαιξε οργανωτικό ρόλο στις διαδηλώσεις.
Αν και αυτός δεν ήταν ο κύριος παράγοντας που πυροδότησε τις διαδηλώσεις, είναι αναμφισβήτητο ότι μια ισχυρή δεξιά εκστρατεία ενορχηστρώθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, ανοιχτά επικεντρωμένη στην ανατροπή της κουβανικής κυβέρνησης. Αυτή η εκστρατεία είχε ισχυρό αντίκτυπο σε έναν σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι 4,4 εκατομμύρια Κουβανοί έχουν πρόσβαση σε κοινωνικά δίκτυα από τα κινητά τους τηλέφωνα.
9. Οι διαδηλώσεις κατέληξαν να χαρακτηρίζονται από βία.
Στην Αβάνα, αρχικά, εκτός από μεμονωμένα γεγονότα, η διαδήλωση που ξεκίνησε στο κέντρο της πρωτεύουσας πραγματοποιήθηκε με ειρηνικό τρόπο. Ωστόσο, στην πρωτεύουσα, η διαδήλωση εκφυλίστηκε σε σοβαρή αντιπαράθεση με τις αστυνομικές δυνάμεις και τους φιλοκυβερνητικούς πολίτες όταν οι διαδηλωτές προσπάθησαν να μπουν την Πλατεία της Επανάστασης, όπου βρίσκεται η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος, η έδρα της Κυβέρνησης, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο των Ένοπλων Δυνάμεων της Επανάστασης και η έδρα των περισσότερων εφημερίδων εθνικής εμβέλειας. Εκείνη την στιγμή, και οι δύο πλευρές ενεπλάκησαν σε βίαιες πράξεις, προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς πολιτών. Με τη σειρά τους, βίαιες ομάδες προέβησαν σε βανδαλισμούς, επιτέθηκαν σε κομμουνιστές μαχητές και υποστηρικτές της κυβέρνησης με ξύλα και πέτρες.
Γιατί συνελήφθη ο σύντροφος Frank García Hernández, ο ιδρυτής της Συντακτικής μας Επιτροπής;
Ο σύντροφο Φρανκ Γκαρσία Χερνάντεζ, ο οποίος πήγαινε στο σπίτι μιας φίλης, με την οποία ήταν μαζί από την αρχή της διαδήλωσης, βρέθηκε ατυχώς στον τόπο των βίαιων συγκρούσεων που πραγματοποιήθηκαν κοντά στην Πλατεία της Επανάστασης (Plaza de la Revolución), όταν αυτές είχαν ήδη τελειώσει. Ο σύντροφος Φρανκ ήταν παρών στη διαμαρτυρία από την έναρξή της, αλλά παρευρέθηκε ως μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Όταν οι διαδηλωτές έφυγαν από το Πάρκο Máximo Gómez (περίπου στις 6:00 μ.μ.), ο Φρανκ και η συντρόφισσα υπέθεσαν ότι η διαμαρτυρία είχε τελειώσει, γι’ αυτό και οι δύο κατευθύνθηκαν στο σπίτι της κοπέλας. Αυτή ζει λιγότερο από 200 μέτρα από το σημείο όπου έγιναν οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και των δυνάμεων της αστυνομίας, οι οποίες προσπάθησαν να αποτρέψουν την είσοδο των διαδηλωτών στην Plaza de la Revolución.
Σύμφωνα με τον σύντροφο Φρανκ, τη στιγμή που έφτασαν στη γωνία των οδών Ayestarán και Aranguren, ακούστηκαν πυροβολισμοίστον αέρα. Και οι δύο προέρχονταν μέσα από μια φιλοκυβερνητική ομάδα που διαδήλωνε συνοδευόμενη από αστυνομικούς. Εκείνη τη στιγμή, ο σύντροφος Φρανκ συναντά τυχαία τον Maykel González, διευθυντή του περιοδικού για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, Tremenda Nota, μια έκδοση που έχει αναδημοσιεύσει κείμενα των Comunistas. Ο Maykel González είχε συμμετάσχει στην πορεία των γεγονότων, από την αρχή της πορείας έως τα βίαια γεγονότα μεταξύ των δύο ομάδων, παίρνοντας μέρος στις διαδηλώσεις αν και χωρίς να προβεί σε βίαιες πράξεις.
Όταν οι διαμαρτυρίες τελείωναν, παρουσία του συντρόφου Φρανκ Γκαρσία, ένας αστυνομικός συνέλαβε τον Maykel González, κατηγορώντας τον ψευδώς ότι πέταξε πέτρες στις δυνάμεις δημόσιας τάξης. Μπροστά σ’ αυτό το γεγονός, ο σύντροφος Φρανκ Γκαρσία, με την ιδιότητά του ως μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος, προσπάθησε να μεσολαβήσει με ήρεμο τρόπο μεταξύ του αξιωματικού και του Maykel González. Ενώ προσπαθούσε να πείσει τον αστυνομικό, ζητώντας του να μην συλλάβει τον Maykel González, ο Φρανκ Γκαρσία συνελήφθη επίσης από αυτόν τον αξιωματικό. Ο αστυνομικός κατηγόρησε τον Φρανκ για βίαιες πράξεις και ότι ήταν στο πλευρό των διαδηλωτών. Αργότερα, οι αρχές επιβεβαίωσαν την ψεύτικη αυτή κατηγορία.
Η σύλληψη έλαβε χώρα περίπου στις 7:00 μ.μ. Και οι δύο μεταφέρθηκαν στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Αργότερα, περίπου στις 1:30 το πρωΐ, ο Φρανκ μεταφέρθηκε σε άλλο κέντρο κράτησης, όπου τα γεγονότα αποσαφηνίστηκαν αμέσως, δείχνοντας ότι δεν είχε συμμετάσχει σε βίαιες πράξεις, ούτε στην ομάδα που αντιτάχθηκε στις διαδηλώσεις. Μαζί με τον διευθυντή της Tremenda Nota, Maykel González Vivero, ο σύντροφος Frank García Hernández απελευθερώθηκε τη Δευτέρα 12 Ιουλίου περίπου στις 8:00 μ.μ. Κατά τη διάρκεια της κράτησής του για πάνω από 24 ώρες, ο Φρανκ επιβεβαιώνει ότι ΔΕΝ υπέστη σωματική κακοποίηση ούτε κανένα είδος βασανιστηρίων. Επί του παρόντος ο Φρανκ Γκαρσία δεν είναι υπό κράτηση, αλλά σε όρους ενός προληπτικού μέτρου σχετικά με τις κινήσεις του, περιορίζοντας τον να πηγαίνει μόνο στο τόπο εργασίας του και στην ιατρική του περίθαλψη. Ωστόσο, ο Φρανκ δεν υποχρεούται να δηλώνει εκ των προτέρων στις αρχές τις καθημερινές του κινήσεις. Το νομικό αυτό μέτρο είναι μέρος της διαδικασίας που υποχρεώνεται να ακολουθήσει έως ότου αποδειχθεί επίσημα η μη συμμετοχή του σε βίαιες πράξεις ή στην διαδήλωση.
Η Συντακτική Επιτροπή Comunistasεκτιμά βαθειά το συγκλονιστικό κύμα διεθνούς αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε απαιτώντας την απελευθέρωση του Φρανκ Γκαρσία Χερνάντεζ. Σύντομα, το μπλογκ Comunistas θα δημοσιεύσει μια λεπτομερή έκθεση για τη διεθνιστική εκστρατεία, όπου θα γίνει η δίκαιη αναγνώριση που χρωστάμε στους ανθρώπους; και τις οργανώσεις που αγωνίστηκαν για την ελευθερία του συντρόφου μας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων δεν συνελήφθη κανένα άλλο μέλος της Συντακτικής Επιτροπής, συνεργάτης ή κοντινός μας σύντροφος. Ξεκινώντας από στοιχειώδες αίσθημα επαναστατικής δικαιοσύνης, αυτό δεν μας εμποδίζει να απαιτήσουμε την άμεση απελευθέρωση των υπόλοιπων κρατουμένων στις διαδηλώσεις της 11ης Ιουλίου εφόσον δεν έχουν διαπράξει ενέργειες που έχουν απειλήσει τη ζωή άλλων ανθρώπων.
Από κάποιο τόπο στην Κούβα, 17 Ιουλίου 2021,
η Συντακτική Επιτροπή Comunistas
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τη στιγμή της δημοσίευσης αυτής της δήλωσης, οι Comunistasγνωρίζουν το κάλεσμα τόσο της κυβέρνησης όσο και της αντιπολίτευσης που καλούν τον κόσμο να κατέβει και να διαδηλώσει στους δρόμους. Προφανώς, και οι δύο πλευρές ζήτησαν να συγκεντρωθούν στο ίδιο σημείο στην Αβάνα, γνωστό ως La Piragua. Οι Comunistasαπορρίπτουμε και τα δύο καλέσματα θεωρώντας τα ανεύθυνα, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα της κατάστασης και την υγειονομική κρίση από τον κορονοϊό, με περισσότερα από 6.000 καθημερινά κρούσματα. Αλλά με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη καταδικάζουμε κάθε πιθανή πράξη βίας που μπορεί να συμβεί στη σύγκρουση μεταξύ των δύο ομάδων.