Τα γεγονότα που συνέβησαν στην Κούβα την Κυριακή 11 Ιουλίου 2021, είναι πλέον γνωστά σε όλους σε όλο τον κόσμο και δεν χρειάζεται να τα επαναλάβουμε. Ένα σχεδόν άνευ προηγουμένου κύμα διαμαρτυριών ξέσπασε σε πολλές πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα με τρεις διαφορετικές κατηγορίες αιτημάτων: αιτήματα που σχετίζονται με την τρομερή οικονομική κρίση και την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην υγεία που στραγγαλίζει τη χώρα˙ αιτήματα για ελευθερία έκφρασης, συνάθροισης, συνδικαλισμού κ.λπ.˙ αιτήματα ανατροπής αυτού που ορισμένοι από τους διαδηλωτές ονόμασαν «δικτατορία». Αυτό το τελευταίο αίτημα συμπληρώθηκε από το σύνθημα “patriayvida” (πατρίδα και ζωή), που σχεδιάστηκε ως εναλλακτική στο περίφημο σύνθημα της κουβανικής επανάστασης “patriaomuerte” (πατρίδα ή θάνατος).
Η ανεπιφύλακτη υποστήριξη όλων αυτών των αιτημάτων ή, εναλλακτικά, η πλήρης απόρριψή τους και καταδίκη τους ως αντεπαναστατικά είναι λάθος.
Μην κάνετε τoυς gusanos [τα αντεπαναστατικά “σκουλήκια” στο Μαϊάμι] χαρούμενους επιτιθέμενοι στο λαό! Ακούστε τα παράπονά του λαού και επανασυνδεθείτε μαζί του!
Είναι απολύτως ανεπίτρεπτο η κουβανική κυβέρνηση να χαρακτηρίζει ολόκληρο το γεγονός ως έργο «μισθοφόρων» και της «κουβανο-αμερικανικής μαφίας» (τους gusanos, δηλαδή τα σκουλήκια, του Μαϊάμι, όπως τα ονόμαζε πάντα η επαναστατική Κούβα). Αυτό ακριβώς έκανε ο πρόεδρος της Κούβας, MiguelDiaz-Canel. Αυτή η συμπεριφορά είναι ιδιαιτέρως λανθασμένη την πρώτη ημέρα των ταραχών χωρίς σοβαρή έρευνα στις ρίζες τους. Αν η κουβανική κυβέρνηση μπόρεσε να εντοπίσει αμέσως αυτούς τους «μισθοφόρους», γιατί δεν προχώρησε σε προληπτικές δράσεις εναντίον αυτών των εγκληματιών προδοτών από πριν;
Επιπλέον, και πιο σημαντικό, τα διαφορετικά σύνολα αιτημάτων δεν μπορούν να συγχωνευτούν σαν να ήταν ένα μόνο πρόγραμμα. Είναι καθαρό, όπως το φως της ημέρας, ότι η Κούβα διέρχεται τώρα τη βαθύτερη οικονομική κρίση της από την «Ειδική Περίοδο» της δεκαετίας του ‘90 μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των εργατικών κρατών στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι, όταν ορισμένα στρώματα του λαού απαιτούν ψωμί και φάρμακα και ηλεκτρικό ρεύμα, η κυβέρνηση πρέπει να τους αφουγκραστεί και να μην τους συγχέει με τους λεγόμενους «μισθοφόρους». Η δημιουργία αυτής της σύγχυσης είναι η καλύτερη μέθοδος για να παραδοθεί ο λαός στα χέρια αυτών των «μισθοφόρων». Το ίδιο ισχύει και για το αίτημα για «ελευθερία». Αν ο λαός δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα, δεν μπορεί να εκφράσει τα παράπονά του. Ως εκ τούτου, το να καλείς ένα άλλο τμήμα του λαού στους δρόμους αμέσως, χωρίς να ακούσεις πρώτα εκείνους που εκφράζουν τα παράπονά τους, όπως έκανε ο Diaz-Canel, είναι σαν να προκαλείς εμφύλιο πόλεμο από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε η διαφωνία.
Μην παραβλέπετε το καθήκον των σοσιαλιστών για υπεράσπιση ενός εργατικού κράτους!
Είναι ακόμη πιο ανεπίτρεπτο για τους σοσιαλιστές άλλων χωρών να τοποθετούνται αμέσως στο πλευρό του «λαού». Φέτος είναι η 30ή επέτειος της κατάρρευσης και της αποσύνθεσης της Σοβιετικής Ένωσης, της γιγαντιαίας ομοσπονδίας λαών που ιδρύθηκε από τον Λένιν, τον Τρότσκι και τους Μπολσεβίκους ως το παιδί της επανάστασης του Οκτώβρη του 1917, της πιο αυθεντικής επανάστασης της εργατικής τάξης στη σύγχρονη ιστορία. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ένα παγκόσμιο-ιστορικό φαινόμενο. Άλλαξε ολόκληρη τη φυσιογνωμία και την ανατομία της παγκόσμιας πολιτικής και δημιούργησε μια βαθιά κρίση στο σοσιαλιστικό κίνημα. Αν οι σοσιαλιστές αρνηθούν να μελετήσουν το αποτέλεσμα των σφαλμάτων που διέπραξαν σε εκείνη την περίσταση και τα επαναλάβουν, θα είναι ασυγχώρητο.
«Ο λαός» δεν είναι πολιτικός παράγοντας. Είναι ένα κοινωνικό ον και, επιπλέον, πολύ διάχυτο. Το πώς οι ενέργειες ενός τμήματος του «λαού» θα έχουν αντίκτυπο στις πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές δομές εξαρτάται κυρίως από το ποιος καθοδηγεί το λαό. Την πρώτη ημέρα μιας κοινωνικής έκρηξης σε μια μακρινή χώρα, δεν αρκεί μια μονόπλευρη και πλήρης θέση υποστήριξης σε αυτό το κίνημα όταν τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε ένα εργατικό κράτος, αν και γραφειοκρατικά παραμορφωμένο ή εκφυλισμένο.
Τη νύχτα της Δευτέρας [12/7] η καλωδιακή τηλεόραση έβγαλε στον αέρα «εκπροσώπους του κουβανικού δημοκρατικού κινήματος». Ήταν εκπρόσωποι του αντεπαναστατικού στρατοπέδου των Κουβανών της διασποράς. Αυτή η προπαγάνδα θα αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Ο Τζο Μπάιντεν έχει ήδη παρέμβει για να «υπερασπιστεί» τον κουβανικό λαό στην άσκηση των «θεμελιωδών και οικουμενικών δικαιωμάτων του». Δεν ακούς κάτι τέτοιο πολύ συχνά από αυτόν για την Κολομβία, όπου σχεδόν εκατό άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από τη βάναυση αστυνομία των ESMADκαθώς και από παραστρατιωτικές δυνάμεις από τα τέλη Απριλίου απλώς και μόνο επειδή έκαναν ακριβώς αυτό, δηλαδή εξασκούσαν τα «θεμελιώδη και οικουμενικά δικαιώματά τους»! Αν ο Μπάιντεν θέλει να βοηθήσει τον κουβανικό λαό, ας εξαλείψει το 60χρονο εμπάργκο στην Κούβα. Διαφορετικά, θα εκτεθεί και θα γίνει άλλος ένας Μάικλ Πενς, ο αντιπρόεδρος αυτού του μεταμφιεσμένου φασίστα, του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος παρενέβη επίσης: «Η Αμερική στέκεται στο πλάι του καταπιεσμένου λαού της Κούβας που συγκεντρώνεται για το αναφαίρετο δικαίωμα του στη #Libertad» τουίταρε. «Η Αμερική υποστηρίζει μια ελεύθερη και δημοκρατική Κούβα!» Ξέρουμε πως θα μοιάζει μια «ελεύθερη και δημοκρατική Κούβα» της αμερικανικής άρχουσας τάξης. Απλώς στρέψτε το βλέμμα σας στον γείτονά της στην Καραϊβική, την Αϊτή και θα δείτε!
Αν αγνοηθεί ο κίνδυνος της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, το σοσιαλιστικό κίνημα θα έχει αποτύχει στο πρωταρχικό του καθήκον να υπερασπιστεί το τελευταίο προπύργιο του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα που αξίζει πραγματικά υπεράσπισης.
Μην συντάσσεστε με αυτούς που επιτίθενται στην «δικτατορία»!
Οι «εκπρόσωποι του κουβανικού δημοκρατικού κινήματος» απαιτούν την πτώση της «δικτατορίας». Αυτό που εννοούν δεν είναι άνοδο της πολιτικής δημοκρατίας. Επιθυμούν να ανατρέψουν τη δικτατορία… του προλεταριάτου! Για όσους αρνούνται να καταλάβουν ότι υπό τους Φιντέλ και Τσε, η Κούβα ήταν εργατικό κράτος που κατάργησε την κυριαρχία του κεφαλαίου στοέδαφός της, δεν έχουμε τίποτα να πούμε! Από εκείνους που πιστεύουν ότι εκείνες οι μέρες έχουν περάσει και η καπιταλιστική παλινόρθωση έχει ήδη θριαμβεύσει, δηλαδή ότι η διαδικασία της παλινόρθωσης έχει ολοκληρωθεί, θέλουμε αποδείξεις.
Είναι ακριβώς αυτήν την καπιταλιστική παλινόρθωση -της οποίας τα θεμέλια έχουν τεθεί την τελευταία δεκαετία αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη- που πρέπει να πολεμήσουμε. Δεν μπορεί να γίνει αυτό αν δεν υπερισχύει η θέληση για υπεράσπιση του εργατικού κράτους.
Υπερασπιστείτε το κουβανικό εργατικό κράτος!
Βοηθήστε να τερματιστεί ο 60χρονος στραγγαλισμός της κουβανικής οικονομίας! Δουλέψτε για την άρση του εμπάργκο των ΗΠΑ!
Για εργατική δημοκρατία στο πλαίσιο ενός εργατικού κράτους στην Κούβα!
Άμεση απελευθέρωση όσων συνελήφθησαν διαδηλώνοντας για τα παράπονα και τα δικαιώματά τους!
Ακούστε το λαό! Οργανώστε ανοιχτά cabildos[συμβούλια] σε όλη τη χώρα!
Σταματήστε τα μέτρα της αγοράς και την ιδιωτικοποίηση της οικονομίας που οδηγεί σε οξείες ανισότητες και έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων!
Πολεμήστε τα γραφειοκρατικά προνόμια, πολεμήστε την αυξανόμενη ανισότητα στην αγορά!
Ενάντια στην καπιταλιστική παλινόρθωση και υπέρ της εργατικής δημοκρατίας στην Κούβα!