Σχετικά με τη σύλληψη του Αλεξέϊ Ναβάλνι και τις διαδηλώσεις
Που Βαδίζει η Ρωσία;
Δήλωση του Διεθνούς Σοσιαλιστικού Κέντρου “Κριστιάν Ρακόφσκι”
Ούτε φιλελευθερισμός ούτε βοναπαρτισμός, αλλά σοσιαλισμός!
1. Η επιστροφή του φιλελεύθερου αντιπολιτευόμενου Ναβάλνι από τη Γερμανία στη Ρωσία, η φυλάκισή του και οι μαζικές διαμαρτυρίες που ακολούθησαν απαιτώντας την απελευθέρωσή του εκδηλώνουν μια αυξανόμενη πολιτική κρίση στην καρδιά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, την οποία οι ιμπεριαλισμοί των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ προσπαθούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο και η καταστολή από το βοναπαρτιστικό καθεστώς του Πούτιν δεν μπορεί παρά να επιδεινώσει.
Οι πηγές αυτής της κρίσης είναι πολύ βαθιές: βρίσκονται στις ανεπίλυτες και συνεχώς οξυνόμενες κοινωνικές αντιφάσεις, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τη στροφή προς την καπιταλιστική παλινόρθωση, και την αλληλεπίδρασή τους με την εντεινόμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί η υπόθεση Ναβάλνι στο εγγύς μέλλον, τίθεται και πάλι το κρίσιμο ερώτημα: πού βαδίζει η Ρωσία μέσα στο σημερινό παγκόσμιο χάος;
Το παλινορθωτικό καθεστώς του Πούτιν προσπαθεί να σώσει με βάναυσα κατασταλτικά μέσα και μια τεράστια γραφειοκρατική κρατική μηχανή την κατάσταση ασταθούς ισορροπίας μεταξύ ολιγαρχικών ομάδων συμφερόντων που βασίζονται σε μια οικονομία εξαγωγών, κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου, η οποία είναι καταδικασμένη σε στασιμότητα και απειλείται τώρα από την ραγδαία επιδείνωση της παγκόσμιας ύφεσης. Η πανδημία Covid-19 επιδείνωσε την κρίση και τις καταστροφικές κοινωνικές επιπτώσεις της. Η δυσαρέσκεια και οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων στις περιφέρειες εξαπλώνονταν ήδη πριν και ανεξάρτητα από τις πολιτικές δραστηριότητες του Ναβάλνι, ιδιαίτερα κατά των αντιλαϊκών μέτρων για τις συντάξεις.
Τώρα, η κοινωνική βάση των διαδηλώσεων υπέρ των Ναβάλνι είναι κυρίως νεαροί φοιτητές, μικροί επιχειρηματίες και δυσαρεστημένοι ολιγάρχες συγκεντρωμένοι στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα (Μόσχα, Αγία Πετρούπολη/Λένινγκραντ, Αικατερίνμπουργκ), συγκλονισμένοι από την οξυνόμενη κρίση, την αβεβαιότητα και τη στασιμότητα που μπλοκάρει κάθε μέλλον. Διαμαρτύρονται ενάντια στην κρατική καταπίεση καιδιαφθορά, επενδύοντας τις μάταιες ελπίδες τους στον αστικό φιλελευθερισμό και την ταχεία ενσωμάτωση στη «Δύση».
Ο Ναβάλνι -ένας δημαγωγός που κηρύσσει ένα συνδυασμό φιλελευθερισμού, εθνικισμού, ρατσισμού και φιλοδυτικής υποταγής στον ιμπεριαλισμό- σπέρνει σ’ αυτό το γόνιμο πεδίο απογοήτευσης. Τον προωθούν τόσο Ρώσοι κομπραδόρες [αστοί μεταπράτες] όσο και η Γερμανία, η ΕΕ και οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές.
2.Όχι τυχαία, στην πρώτη του επίσημη επικοινωνία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, εκτός από τη διατήρηση της τελευταίας εναπομείνασας συνθήκης για τα πυρηνικά όπλα START, δεν ξέχασε να τονίσει και να καταδικάσει τη φυλάκιση του Ναβάλνι. Αυτή η στάση από μόνη της δείχνει ότι η υπόθεση Ναβάλνι και οι κινητοποιήσεις υπό την ηγεσία της ρωσικής φιλελεύθερης αντιπολίτευσης, όχι μόνο δεν αποτελούν αποκλειστικά εσωτερικό ζήτημα της ρωσικής εθνικής πολιτικής ζωής, αλλά έχουν διεθνείς διαστάσεις και συνέπειες.
Ακόμη και πριν ο Τραμπ και οι στρατηγικοί του “εγκέφαλοι” αναβιβάσουν την Ρωσία και την Κίνα «στους κύριους στρατηγικούς κινδύνους» για τις ΗΠΑ, υπάρχει μια μακρά συνέχεια της στρατηγικής στόχευσης του μετασοβιετικού χώρου και ιδιαίτερα της μετασοβιετικής Ρωσικής Ομοσπονδίας από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ.
Ήδη, από την δεκαετία του 1990, ο Zμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο αρχιτέκτονας του πολέμου στο Αφγανιστάν, είχε επιμείνει, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ότι η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία πρέπει να κατακερματιστεί και να «εξουδετερωθεί», δηλαδή να αποικιοποιηθεί, προκειμένου να αποφευχθεί να γίνει ξανά ανταγωνιστική υπερδύναμη και γεωπολιτική απειλή για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Ευρασία και παγκοσμίως.
Η ίδια λογική διέπει τον κατακερματισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας με τους πολέμους της δεκαετίας του 1990, την επέκταση του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα, τις λεγόμενες «έγχρωμες (αντ)επαναστάσεις», την παρέμβαση της ΕΕ και στη συνέχεια το υποκινούμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα στην Ουκρανία το 2014 και τον εμφύλιο πόλεμο στο Ντονμπάς, την πρόσφατη εμπλοκή της ΕΕ στη λαϊκή αναταραχή στη Λευκορωσία το 2020, τους αντιδραστικούς πολέμους στον Καύκασο. Υπάρχει μια συνέχεια των αμερικανικών πολιτικών και του ΝΑΤΟ προς το μετασοβιετικό χώρο από τον Μπιλ Κλίντον στον Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, στους Ομπάμα/Μπάιντεν / Χίλαρι Κλίντον, περνώντας από τις αναταράξεις επί Προεδρίας Τραμπ, μέχρι τώρα τον Πρόεδρο Μπάιντεν. Δεν είναι τυχαίο ότι στη νέα αμερικανική κυβέρνηση, Υφυπουργός Εξωτερικών δεν είναι άλλη από την διαβόητη Βικτώρια Νούλαντ πουοργάνωσε το Ουκρανικό πραξικόπημα το 2014 μαζί με τον σημερινό πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ.
Είναι γνωστό ότι η νέα κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθεί να αποκαταστήσει και πάλι την “παγκόσμια ηγεσία” της φθίνουσας παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ. Διαφορετικά, δεν μπορεί να αποκαταστήσει καμία εσωτερική ισορροπία σε μια διαιρεμένη Αμερική, στο χείλος του εμφυλίου πολέμου, όπως έδειξε ξεκάθαρα η εισβολή στο Καπιτώλιο, υπό τις εντολές του Τραμπ και με την συνενοχή σημαντικού μέρους των κρατικών μηχανισμών, στις 6 Ιανουαρίου 2021.
Ο Μπάιντεν πρέπει να αποκαταστήσει τον ευρωατλαντικό άξονα που είχε πληγεί σοβαρά στο παρελθόν από τον Τραμπ και να ενισχύσει και πάλι το ΝΑΤΟ με εχθρικό στόχο κατά προτεραιότητα την Ρωσία. Αυτή η αντιρωσική εκστρατεία είναι ζωτικής σημασίας για τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό προκειμένου να εγκαθιδρύσει τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο της Ευρασίας και, ως εκ τούτου, της Μέσης Ανατολής, του Ιράν και, φυσικά, της Κίνας, ως του ισχυρότερου παγκόσμιου οικονομικού αντιπάλου των HΠΑ.
Σε αυτό ακριβώς το συγκεκριμένο παγκόσμιο ιστορικό πλαίσιο πρέπει να εξεταστεί η τρέχουσα φάση της υπόθεσης Ναβάλνι, η οποία προβάλλεται ευρύτατα από τα κυρίαρχα αστικά μέσα ενημέρωσης παγκοσμίως. Δεν είναι απλώς μια τοπική, εθνική σύγκρουση μεταξύ της αστικής φιλελεύθερης “δημοκρατίας” και της δικτατορίας του Κρεμλίνου. Η επιστροφή του Ναβάλνι στη Ρωσία μοιάζει περισσότερο με πρόκληση υποκινούμενη από τη Δύση παρά με «ηρωική» πράξη πίστης στις δημοκρατικές αρχές.
3.Το βοναπαρτιστικό καθεστώς βάναυσης καταστολής και κρατικού αυταρχισμού του Κρεμλίνου ΔΕΝ είναι η λύση του προβλήματος που θέτει η όλη κατάσταση, παγκόσμια και εθνική, αλλά αναπόσπαστο μέρος του ίδιου του προβλήματος. Η πραγματική ιστορική υλική βάση του προβλήματος είναι η καταστροφική επανένταξη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σε έναν παγκόσμιο καπιταλισμό σε παρακμή που βυθίζεται σε μια άνευ προηγουμένου ανεπίλυτη διαρθρωτική κρίση.
Η ίδια η πανδημία Covid-19, συμπεριλαμβανομένης της κακοδιαχείρισής της από τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις, ο τυφλός εθνικισμός των εμβολίων (που έχει ήδη καταγγελθεί από το Κέντρο «Κριστιάν Ρακόφσκι» τον Δεκέμβριο του 2020), ο άγριος ανταγωνισμός μεταξύ των Μεγάλων Φαρμακευτικών Εταιρειών που επιδιώκουν το κέρδος από τον ανθρώπινο πόνο και τον θάνατο, αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο καπιταλισμός ως κοινωνικό σύστημα έγινε εντελώς ασύμβατος με τις πιο άμεσες και επείγουσες ανάγκες της ίδιας της διαδικασίας της ζωής.
Η επιλογή μπροστά στους λαούς της Ρωσίας δεν είναι ανάμεσα σε μια προσαρμογή στον καπιταλισμό, “ρυθμιζόμενη» από το Κράτος, από την μια, κι από την άλλη, μια αστικοφιλελεύθερη απορρόφηση στο ίδιο παγκόσμιο καπιταλιστικό χάος, το οποίο υπόσχεται μόνο μια άλλη μορφή βάρβαρης αποικιοκρατίας των πρώην σοβιετικών εδαφών.
Ο Βοναπαρτισμός του Πούτιν στέκει πάνω στην κινούμενη άμμο μιας στάσιμης, συρρικνούμενης οικονομίας, σε συνθήκες παγκόσμιας Μεγάλης Ύφεσης, αντιμετωπίζοντας μια αυξανόμενη λαϊκή αναταραχή. Δεν μπορεί να διατηρήσει για πολύ ή να επαναφέρει την ασταθή ισορροπία που προϋπήρχε την περίοδο πριν την παγκόσμια κρίση του 2008. Η βοναπαρτιστική καταστολή δεν είναι φάρμακο, αλλά δηλητήριο, συνταγή καταστροφής.
Από την άλλη πλευρά, η γερασμένη φιλελεύθερη αστική δημοκρατία βρίσκεται πλέον σε επιθανάτια αγωνία, όπως αποδεικνύεται από την άνοδο των ακροδεξιών και φασιστικών τάσεων στην Ευρώπη και την Αμερική. Κάτω από το προπέτασμα καπνού των «δημοκρατικών» δημαγωγικών ομιλιών, σαν αυτών του Ναβάλνι, δεν επέρχεται η ελευθερία και μια εναλλακτική λύση στον βάναυσο κρατικό αυταρχισμό, αλλά μια άλλη μορφή βάρβαρης δικτατορίας κάτω από μισοαποικιακές συνθήκες. Η εμπειρία των φιλελεύθερων χρόνων της «θεραπείας σοκ» του Γιέλτσιν, της ψεύτικης «δημοκρατίας» και του ολιγαρχικού γκανγκστερισμού που έφεραν κοινωνική καταστροφή και χρεοκοπία ήταν μια τραγωδία, που δεν μπορεί να επαναληφθεί ούτε καν ως φάρσα, αλλά ως μια νέα, χειρότερη τραγωδία.
Ένας ταξικός «πόλεμος ενάντια σε όλα τα κάστρα του κεφαλαίου» (για να επαναλάβουμε ένα εύστοχο σύνθημα του Ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος / OKP ) πρέπει να διεξαχθεί για να επιτευχθεί ειρήνη, ψωμί και ελευθερία για τον λαό!
Όχι πια κλοπή από ολιγάρχες του κοινωνικού πλούτου που παράγεται από τους εργάτες, αλλά απαλλοτρίωση όλων των ολιγαρχών, χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο!
Να σταματήσει η καταστολή των λαϊκών διαδηλώσεων.Απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων. Εκλογή των δικαστηρίων και των δικαστών από τα κάτω, από το λαό.
Όχι αστική φιλελεύθερη «δημοκρατία» για τους λίγους εκμεταλλευτές, αλλά εργατική δημοκρατία για την πλειοψηφία των εργαζομένων!
Όχι στον Βοναπαρτισμό, όλη η εξουσία σε νέα γνήσια Σοβιέτ, για τον Σοσιαλισμό!
Νικήστε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια πολέμου των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κινητοποιώντας τις μάζες κάτω από τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού, για τη σοσιαλιστική ενοποίηση όλων των λαών από τη Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ!
Διεθνές Σοσιαλιστικό Κέντρο «Κριστιάν Ρακόφσκι»
1 Φεβρουαρίου 2021
Πρώτες) υπογραφές:
Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα - ΕΕΚ (Ελλάδα)
Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα - DIP(Τουρκία)
Ενιαίο Κομμουνιστικό Κόμμα - ΟΚΠ (Ρωσική Ομοσπονδία)
Ένωση για την αναγέννηση της Σοβιετικής Ένωσης (Ρωσική Ομοσπονδία κι άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες)
Μαρξιστική Εργατική Ένωση - MTL(Φιλανδία)
Επαναστατική Εργατική Αναγέννηση- ROR(Γαλλία)