Οι Ευρωεκλογές του 2024 προκάλεσαν πολιτικό σεισμό με επίκεντρο τη Γαλλία και μετασεισμούς στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ο Γαλλογερμανικός άξονας της ΕΕ έχει υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες. Η γερμανική σοσιαλδημοκρατία συνετρίβη, το ίδιο και το κόμμα τού Μακρόν. Η μεγάλη αποχή και η άνοδος της Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη είναι αδιάψευστες αποδείξεις του κλονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης και μιας χωρίς προηγούμενο πολιτικής κρίσης εξουσίας.
Η έκβασή της θα κριθεί στο πεδίο της ταξικής πάλης κι όχι στο ξέπνοο αστικό κοινοβούλιο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ξαφνικές πρόωρες βουλευτικές εκλογές που κήρυξε ο βαριά ηττημένος Μακρόν για τις 30 Ιουνίου και 7 Ιουλίου δεν είναι κρίσιμες.
Η Γαλλία βουλιάζει σε επιδεινούμενη κοινωνική, οικονομική, πολιτική κρίση. Η ακρίβεια, η καταστροφή των κοινωνικών παροχών, η ασυδοσία των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, έχουν κάνει αφόρητες τις συνθήκες διαβίωσης των λαϊκών μαζών, την ίδια στιγμή που ηχούν δυνατά τα τύμπανα του πολέμου, με τον Μακρόν να δίνει τον τόνο, μιλώντας για την ανάγκη «οικονομίας πολέμου» στο εσωτερικό της Γαλλίας και των χωρών της ΕΕ και αποστολή δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος.
Στην κοινωνία κυριαρχούν η απογοήτευση, η απελπισία και η λαϊκή οργή. Αυτή την απόγνωση εκμεταλλεύονται οι φασίστες της Λεπέν και κερδίζουν ψήφους ιδιαίτερα από τα καταστρεφόμενα μικροαστικά στρώματα. Άλλωστε, ο φασισμός είναι το κόμμα της απελπισίας, όπως έλεγε ο Λέον Τρότσκι.
Η κοινωνική πόλωση αποκτά ρευστά, υβριδικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Ενώ η μεγάλη αστική τάξη στηρίζει την Λεπέν που κερδίζει έδαφος στα μικροαστικά στρώματα της περιφέρειας, οι δυνάμεις της Ανυπότακτης Γαλλίας του Μελανσόν κερδίζουν στις προλεταριακές μάζες των εργατικών και λαϊκών συνοικιών των μεγαλουπόλεων που υποφέρουν από την φτώχεια, την αστυνομική καταστολή, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.
Υπάρχει μια μακριά συνέχεια σκληρών ταξικών αγώνων, μαζί και εξεγέρσεων της προλεταριακής νεολαίας. Από την εξέγερση των προαστίων, στον μεγαλειώδη, μαζικότατο αγώνα ενάντια στο «νόμο-εργασίας» του σοσιαλδημοκράτη Ολάντ, στους αγώνες των «κίτρινων γιλέκων» επί Μακρόν, τις πολύ μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στο νόμο για το συνταξιοδοτικό το 2022-23, τον αγώνα των αγροτών ενάντια στην Κοινή Αγροτική Πολιτική το 2023-24.
Η γαλλική εργατική τάξη και τα φτωχοποιημένα μικροαστικά στρώματα, που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται, είναι αποφασισμένα να κλιμακώσουν τις μάχες ενάντια στον ετοιμόρροπο Βοναπαρτισμό του Μακρόν και τον φασισμό.
Η αμεσότητα της απειλής της νίκης του φασισμού στις επικείμενες εκλογές έκανε επιτακτικό το αίτημα της συνένωσης των δυνάμεων όλων των κομμάτων της Αριστεράς, των συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων για να δημιουργήσουν ένα ανάχωμα στους φασίστες, να τους φράξουν το δρόμο, να μην τους επιτρέψουν να βρεθούν στην εξουσία. Η άμεση απάντηση στο 32% της Λεπέν ήταν η δημιουργία του Νέου Λαϊκού Μετώπου (ΝΛΠ), δύο μέρες μετά τις Ευρωεκλογές. Από το πρώτο βράδυ, βέβαια, άρχισαν οι διαδηλώσεις. Το επόμενο Σαββατοκύριακο 650.000 λαού πλημμύρισαν τους δρόμους σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Γαλλίας. Γιαυτό ο Medef (Σύνδεσμος Γάλλων Βιομηχάνων) και οι μεγιστάνες του χρηματιστηρίου CAC-40 έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξή τους χωρίς επιφυλάξεις στη Λεπέν.
Η ανάγκη αντιφασιστικής συσπείρωσης και η ιστορική μνήμη του Λαϊκού Μετώπου του 1936 έκανε τα αριστερά κόμματα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κομμουνιστικό Κόμμα, τους Οικολόγους και την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να προσπαθήσουν να τα βρουν. Τα βρήκαν τελικά, αλλά μέσα από μεγάλους, συχνά απαράδεκτους, συμβιβασμούς. Προϊόν τους είναι το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου που από την μια υπόσχεται αυξήσεις στους εργάτες και κατάργηση του αντι-συνταξιοδοτικού νόμου κι από την άλλη καθησυχάζει την αστική τάξη, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ότι θα μείνει εντός των πλαισίων του συστήματος και του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Εύστοχα λέχτηκε ότι δεν πρέπει να το αποκαλούμε πρόγραμμα, αλλά «συμβόλαιο για τη Βουλή».
Αν βγει πρώτο το Λαϊκό Μέτωπο στις 7 Ιούλη θα υιοθετήσει 20 πράξεις ρήξης με το καθεστώς Μακρόν, ως απάντηση στην κλιματική πρόκληση και στην επειγότητα των κοινωνικών αναγκών, με την αποκατάσταση των δημόσιων υπηρεσιών και των κοινωνικών κατακτήσεων. Στη συνέχεια, οι βουλευτές του ΝΛΜ που θα εκλεγούν θα αρχίσουν τις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης να νομοθετούν, αφού πρώτα συντάξουν ένα προϋπολογισμό φιλολαϊκό, «για να τελειώνουμε πια με τους δισεκατομμυριούχους».
Ο μεγάλος συμβιβασμός σε αυτό το πρόγραμμα αφορά πρώτα-πρώτα τον πόλεμο στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη. Μιλά για “άνευ όρων υπεράσπιση της Ουκρανίας”, “παροχή του αναγκαίου εξοπλισμού”, διαγραφή του ουκρανικού χρέους, κατάσχεση των καταθέσεων των Ρώσων ολιγαρχών, αποστολή κυανοκράνων για την ασφάλεια των πυρηνικών σταθμών. Σε ό,τι αφορά την Παλαιστίνη έγινε και εδώ συμβιβασμός με την Ανυπότακτη Γαλλία που δαιμονοποιείται και συκοφαντείται ψευδέστατα από τα αστικά ΜΜΕ, την σοσιαλδημοκρατία, το γαλλικό ΚΚ και τους σιωνιστές ως “αντισημιτική”. Έτσι το πρόγραμμα καταδικάζει την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 σαν “τρομοκρατική”. Από την άλλη, ζητά να σταματήσει η γενοκτονία των Παλαιστινίων, παρά την έντονη αντίθεση του Ραφαέλ Γκλυκσμάν, του διαφημισμένου από τα ΜΜΕ και δεξιότατου ηγέτη των Σοσιαλιστών. Ζητά άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, απελευθέρωση των ομήρων και των Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων, εμπάργκο στην αποστολή όπλων στο Ισραήλ και αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης.
Το πρόγραμμα το ΝΛΜ υπερασπίζεται μια (καπιταλιστική) Ευρώπη “πιο κοινωνική και οικολογική”, με φορολόγηση των πλουσίων και των υπερκερδών, πράσινες επενδύσεις και μέτρα ενάντια στη λιτότητα.
Περιλαμβάνει την κατάργηση της «προεδρικής μοναρχίας», νέο σύνταγμα με κατάργηση του 49.3 (με βάση το οποίο έγινε νόμος του κράτους το Ν/Σ για το συνταξιοδοτικό χωρίς να ψηφιστεί από τη Βουλή). Επίσης, μέτρα για το περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, το νερό.
Απαγόρευση εισαγωγών αγροτικών προϊόντων που δεν σέβονται τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς κανόνες της Γαλλίας, ενάντια στις φάρμες-εργοστάσια, την εκτροφή ζώων σε κλουβιά. Φορολόγηση των υπερκερδών των αγροβιομηχανιών.
Το πρόγραμμα δεν κάνει καμιά συγκεκριμένη αναφορά στην πυρηνική ενέργεια γιατί τα κόμματα του ΝΛΜ δεν συμφωνούν μεταξύ τους.
Κατάργηση του νόμου για τις συντάξεις. Σύνταξη στα 60, κατώτερη σύνταξη ίση με τον κατώτερο μισθό. Κατάργηση της τελευταίας μεταρρύθμισης του Μακρόν για το επίδομα ανεργίας.
Κατώτερος μισθός 1600 ευρώ καθαρά.
Κατάργηση των αυξήσεων σε ηλεκτρικό και ενέργεια.
Φόρος 1% στις τραπεζικές καταθέσεις για να αντιμετωπισθούν οι κίνδυνοι από την κλιματική αλλαγή. Φόρος Αλληλεγγύης στη μεγάλη περιουσία.
Στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων με προσωπικό, εφημερία των ιδιωτικών κλινικών τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα δωρεάν για όποιον έχει ανάγκη.
Κατάργηση των κατασταλτικών νόμων Νταρμανέν. Αξιοπρεπής υποδοχή των μεταναστών. Νομιμοποίηση των ξένων εργατών, φοιτητών και γονιών παιδιών που φοιτούν στο σχολείο. Μέτρα ενάντια στην αστυνομική βία κάθε μορφής.
Όπως είναι φανερό, πρόκειται για ένα πρόγραμμα ρεφορμιστικό εντός των ορίων του κλυδωνιζόμενου καπιταλισμού.
Η εργατική τάξη κι οι μαχόμενες λαϊκές δυνάμεις, διατηρώντας την πολιτική τους ανεξαρτησία, πρέπει να αντιπαρατάξουν το δικό τους πρόγραμμα σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση. Να σφυρηλατήσουν όχι ένα ψευδεπίγραφο “Λαϊκό Μέτωπο” ταξικής συνεργασίας, χειρότερο και από εκείνο του 1936 που έφερε τελικά στην εξουσία τον φασίστα δοσίλογο Πεταίν και το καθεστώς Κουίσλιγκ του Βισύ, αλλά ένα Ενιαίο Ταξικό Μέτωπο Αυτοοργάνωσης, με Επιτροπές Δράσης και Αντιφασιστικής Αυτοάμυνας, για την προετοιμασία Γενικής, Πολιτικής Απεργίας. Τις φασιστικές ομάδες της Λεπέν που άρχισαν ήδη να χτυπούν μετανάστες, γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ+ και αντιφασίστες στους δρόμους δεν θα τις νικήσουν αυτοί που άνοιξαν το δρόμο στην άνοδο της Ακροδεξιάς, ο χρεοκοπημένος και νεκραναστημένος Ολάντ ή το φερέφωνο του ΝΑΤΟ Γκλυκσμάν. Θα τις νικήσουν οι ομάδες λαϊκής, αντιφασιστικής αυτοάμυνας και οι μαζικές κινητοποιήσεις για την ανατροπή του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος.
Μαύρο στην Λεπέν και τον Μακρόν, στους φασίστες, την Δεξιά και την ακροδεξιά κάθε είδους!
Κριτική ψήφος στους υποψήφιους των εργατικών – λαϊκών συνοικιών και των κινημάτων στα ψηφοδέλτια του ΝΛΜ.
Για την κυβέρνηση και την εξουσία των εργατών! Για μια σοσιαλιστική Γαλλία σε μια σοσιαλιστική Ευρώπη!